Dla znawców tematu, wszystkie pozycje Karola Olgierda Borcharda do klasyka nie mająca sobie równych

Dla znawców tematu, wszystkie pozycje Karola Olgierda Borcharda do klasyka nie mająca sobie równych

Kolejne pięknie napisane wspomnienia Autora z czasów jego pracy na polskich transatlantykach. Traktuję tę książkę jako suplement do "Znaczy Kapitana"

Kolejne pięknie napisane wspomnienia Autora z czasów jego pracy na polskich transatlantykach. Traktuję tę książkę jako suplement do "Znaczy Kapitana"

Ciekawie było przenieść się na kilka dni do tamtych czasów. Anegdoty z pokładu nie raz bawiły, czasem wzbudzały ciekawość, czasem nieco mniej... Na pewno można z tej książki wynieść parę ciekawych informacji i poczuć czar minionych lat.
Niestety wiele fragmentów wpłynęło negatywnie na odbiór książki, na przykład niekończące się peany na cześć boskiej duńskiej hrabiny czy niektóre oderwane od siebie, niewiele wnoszące wątki.
Sama postać Borkowskiego faktycznie może nie wzbudzać szczególnej sympatii, ale nie do końca podzielam tak ostrą krytykę w jego kierunku. Mimo wszystko, był on człowiekiem wyjątkowym, i - tego na pewno nie można mu odmówić- kochał swoją pracę i starał się by rejs z nim pozostał na zawsze w pamięci pasażerów jako piękne wspomnienie.

Ciekawie było przenieść się na kilka dni do tamtych czasów. Anegdoty z pokładu nie raz bawiły, czasem wzbudzały ciekawość, czasem nieco mniej... Na pewno można z tej książki wynieść parę ciekawych informacji i poczuć czar minionych lat.
Niestety wiele fragmentów wpłynęło negatywnie na odbiór książki, na przykład niekończące się peany na cześć boskiej duńskiej hrabiny czy...

Poprzednia książka tego autora (Znaczy Kapitan) była genialna. Ale ta to jakaś porażka. W sumie we wstępie autor sam pisze, że ta książka to wprawka i na siłę ją rozbudowywał. Raczej dla fanów dziwnego humoru niż fanów marynistyki.

Poprzednia książka tego autora (Znaczy Kapitan) była genialna. Ale ta to jakaś porażka. W sumie we wstępie autor sam pisze, że ta książka to wprawka i na siłę ją rozbudowywał. Raczej dla fanów dziwnego humoru niż fanów marynistyki.

To moja pierwsza książka z gatunku marynistyki. Nie wiem dlaczego spodziewałem się spekatkularnych przygód na pokładzie transatalntyku, ale napewno liczyłem na to, że bohater tytułowy okaże się mistycznym kapitanem a nie zwykłym nadętym pajacem.

To moja pierwsza książka z gatunku marynistyki. Nie wiem dlaczego spodziewałem się spekatkularnych przygód na pokładzie transatalntyku, ale napewno liczyłem na to, że bohater tytułowy okaże się mistycznym kapitanem a nie zwykłym nadętym pajacem.

Po lekturze "szkoły Nawigatorów", która była tylko kontynuacją opowiadań o M. Stankiewiczu, "Szaman Morski" okazał się pod pewnymi względami nawet lepszy niż książka "Znaczy Kapitan". Nie wszystko jest już tu takie kryształowe i idealne, a ludzie są tylko ludźmi.
Oczywiście jest to lektura obowiązkowa, dla wszystkich miłośników literatury marynistycznej

Po lekturze "szkoły Nawigatorów", która była tylko kontynuacją opowiadań o M. Stankiewiczu, "Szaman Morski" okazał się pod pewnymi względami nawet lepszy niż książka "Znaczy Kapitan". Nie wszystko jest już tu takie kryształowe i idealne, a ludzie są tylko ludźmi.
Oczywiście jest to lektura obowiązkowa, dla wszystkich miłośników literatury...

Książka dużo słabsza niż "Znaczy kapitan". Brak tutaj ciągłości narracji, jest to raczej zbiór anegdot. Główny bohater nie budzi jakiejś szczególnej sympatii, jest przedstawiony jako mitoman i osoba bardzo próżna.
Na plus niewątpliwie należy poczytać oddanie przez autora ducha optymizmu i radości lat 20-tych i 20-tych XX wieku w odrodzonej Polsce.

Książka dużo słabsza niż "Znaczy kapitan". Brak tutaj ciągłości narracji, jest to raczej zbiór anegdot. Główny bohater nie budzi jakiejś szczególnej sympatii, jest przedstawiony jako mitoman i osoba bardzo próżna.
Na plus niewątpliwie należy poczytać oddanie przez autora ducha optymizmu i radości lat 20-tych i 20-tych XX wieku w odrodzonej Polsce.

Szaman morski jest jak skarb znaleziony w starym kufrze na strychu. To pocieszające dla wszystkich, którzy w obliczu najnowszej literatury obawiają się, że wszystko, co wartościowe już przeczytali. Książka przepyszna! Doskonała obserwacja psychologiczna, ogromne poczucie humoru, nadzwyczajna lekkość pióra i tak wiele tego, co nazywamy "przymrużeniem oka". Ile trzeba mieć dobroci w sercu, żeby w sytuacjach tak dramatycznych umieć spojrzeć na świat zupełnie inaczej! I co najważniejsze, nie jedyny to statek z floty Borchardta! Książka doskonała dla "pań, panów i innych płci"!

Szaman morski jest jak skarb znaleziony w starym kufrze na strychu. To pocieszające dla wszystkich, którzy w obliczu najnowszej literatury obawiają się, że wszystko, co wartościowe już przeczytali. Książka przepyszna! Doskonała obserwacja psychologiczna, ogromne poczucie humoru, nadzwyczajna lekkość pióra i tak wiele tego, co nazywamy "przymrużeniem oka". Ile trzeba mieć...

Tytułowy Szaman w osobie kapitana Borkowskiego został tu sportretowany jako straszny pajac. Postać bardziej irytująca niż zabawna.

Tytułowy Szaman w osobie kapitana Borkowskiego został tu sportretowany jako straszny pajac. Postać bardziej irytująca niż zabawna.

Szaleństwo dowodzenia.

Szaleństwo dowodzenia.