'' - NIE!!! - ryknął Moroni i posłał w stronę Gabriela snop niebieskiego światła.
Lucyfer machnął leniwie ręką. Czerwony promień rozbił w pył śmiercionośny cios anioła. Zaskoczony Archanioł nawet nie zdołał zareagowac.
- Siedem tysięcy lat? Gabryś, weź ty się lepiej zastanów - parsknął Szatan. - Może lepiej siedemdziesiąt siedem? Popatrz, jak się rzuca.
- Nie - Archanioł pokręcił głową. - Jesteśmy miłosierni. Siedem tysięcy lat wystarczy. ''

' Ja anielica' to kontynuacja przezabawnej serii o przygodach Wiktorii, Beletha, Azazela, Kleopatry i Śmierci we własnej osobie. Tym razem akcja przenosi się do Nieba. Przystojny Beleth wraz z Azazelem mają konkretne plany dotyczące ich dalszego życia, wymarzyli sobie bowiem powrót do Arkadii i anielskie skrzydła! Jedyną osobą, która może im pomóc jest oczywiście Wiktoria, posiadająca potężne moce, w tym Iskrę Bożą! Cały plan zaczyna się od niewinnie wyglądającego jabłka, które nasza główna bohaterka zjada wraz z jej ziemskim chłopakiem Piotrkiem. Czy diabły odzyskają skrzydła i ponownie wrócą do obowiązków Archaniołów? Czy Wiktoria wybierze przystojnego śmiertelnika czy seksownego diabła? Tego wszystkiego dowiecie się czytając tom drugi tej wyjątkowej serii.

Szczerze mówiąc, drugi tom jest ciut gorszy niż pierwszy. Było tutaj kilka nudnawych momentów i trochę mniej się śmiałam. Porównując piekło z niebem, to drugie tutaj przypadło mi mniej do gustu. W piekle było po prostu więcej zabawy i więcej rozbrajającej Kleopatry, której tutaj niestety zabrakło. Jednak są to tylko małe szczególiki i patrząc na całokształt, przyjemnie spędziłam czas czytając 'Ja, anielica'. Mogłam zobaczyc niebo oczami autorki, które czasami potrafi byc zaskakujące. Wyobrażacie sobie,że w niebie Jezioro Czasu do którego można zajrzec i zobaczyc swoją przeszłośc lub przyszłośc? Albo możliwośc odmłodzenia się w przypadku kiedy ktoś umiera jako osobnik w sile wieku? Pstryk palcami i już masz swoje dwudziestoletnie ciało. Totalny bajer. I krótkonogie putta w śmiesznych majteczkach są super. Śmierc w parze z Borysem, po prostu czad.

Zakończenie ponownie mile mnie zaskoczyło, sprawiło,że szeroko się uśmiechnęłam i czym prędzej chciałam pędzic do księgarni po trzeci(i ostatni niestety) tom. Polecam Wam ogromnie tę serię. A Beleth rządzi! :D

'' - NIE!!! - ryknął Moroni i posłał w stronę Gabriela snop niebieskiego światła.
Lucyfer machnął leniwie ręką. Czerwony promień rozbił w pył śmiercionośny cios anioła. Zaskoczony Archanioł nawet nie zdołał zareagowac.
- Siedem tysięcy lat? Gabryś, weź ty się lepiej zastanów - parsknął Szatan. - Może lepiej siedemdziesiąt siedem? Popatrz, jak się rzuca.
- Nie - Archanioł...