Początek jakoś mi się dłużył , ale jak ruszyłam... Pomysł z rodzicami bardzo fajny, ale wydaje mi się, że można było go rozwinąć

Początek jakoś mi się dłużył , ale jak ruszyłam... Pomysł z rodzicami bardzo fajny, ale wydaje mi się, że można było go rozwinąć

Ja anielica" jako druga część serii może być czytelna nawet dla tych, którzy nie zapoznali się z pierwszą częścią, dzięki prostemu językowi autorki. Niestety, mimo tego, książka może nie przekonać do sięgnięcia po kolejne tomy. Główna bohaterka wydaje się bardzo niedojrzała jak na swój wiek, co może być irytujące dla niektórych czytelników. Mimo wplecionych elementów fantasy i romansu, fabuła nie zachęca do dalszego śledzenia losów bohaterów. "Anielica" może być lekturą dla osób, które nie chcą się zbytnio skupiać przy czytaniu, jednak dla tych, którzy szukają głębszych przesłań i rozbudowanych postaci, może nie spełnić oczekiwań.

Ja anielica" jako druga część serii może być czytelna nawet dla tych, którzy nie zapoznali się z pierwszą częścią, dzięki prostemu językowi autorki. Niestety, mimo tego, książka może nie przekonać do sięgnięcia po kolejne tomy. Główna bohaterka wydaje się bardzo niedojrzała jak na swój wiek, co może być irytujące dla niektórych czytelników. Mimo wplecionych elementów...

Druga część serii o Wiktorii Biankowskiej znużyła mnie okrutnie. Cały czas miałam wrażenie, że czytam powtórkę z pierwszej części, tylko w innej lokalizacji. Ponadto głupota głównej bohaterki poraża. Że o irytacji, jaką czuję czytając o Belecie nie wspomnę. Pewnie sięgnę po 3 część, ale jakoś tak bez entuzjazmu.

Druga część serii o Wiktorii Biankowskiej znużyła mnie okrutnie. Cały czas miałam wrażenie, że czytam powtórkę z pierwszej części, tylko w innej lokalizacji. Ponadto głupota głównej bohaterki poraża. Że o irytacji, jaką czuję czytając o Belecie nie wspomnę. Pewnie sięgnę po 3 część, ale jakoś tak bez entuzjazmu.

Strasznie dziwne doświadczenie mam czytając książki Pani Miszczuk... Z jednej strony pisze zgrabnie, stwarza niewyobrażalnie ciekawe światy i raz na jakiś czas wspominam jakąś Jej serię z sentymentem, biorąc się wtedy za kolejną jej część. Później natomiast mam okropnego kaca po okropnych głównych bohaterkach (Tutaj Wiktoria, w kwiecie paproci Gosia) i ich przygodach miłosnych... To mogłoby być tak ciekawe, a z każdym momentem "romantycznym" ogarnia mnie niewyobrażalnie wielkie poczucie żenady, oraz chęci rzucenia książką o ścianę. Okropnie płytkie podejście do miłości, oceny drugiej osoby i bardzo często odczucie harlequina.

Strasznie dziwne doświadczenie mam czytając książki Pani Miszczuk... Z jednej strony pisze zgrabnie, stwarza niewyobrażalnie ciekawe światy i raz na jakiś czas wspominam jakąś Jej serię z sentymentem, biorąc się wtedy za kolejną jej część. Później natomiast mam okropnego kaca po okropnych głównych bohaterkach (Tutaj Wiktoria, w kwiecie paproci Gosia) i ich przygodach...

Jeśli komuś podobał się tom pierwszy - powinien dobrze się bawić czytając tą książkę.

Mamy tą samą ekipę, ten sam humor i nieco podobną fabułę. Fabuła jednocześnie nie daje wrażenia kopiuj-wklej. Autorka sama chyba zorientowała się, że jej bohaterka przejawiała zbyt małą kreatywność w używaniu swych mocy, bo mamy tu i jej komentarz na ten temat i więcej eksperymentowania.

Wątek romantyczny jest wciąż nieco irytujący miejscami, ale nie jest to coś, co zniechęciłoby mnie do sięgnięcia po kolejne części.

Jeśli komuś podobał się tom pierwszy - powinien dobrze się bawić czytając tą książkę.

Mamy tą samą ekipę, ten sam humor i nieco podobną fabułę. Fabuła jednocześnie nie daje wrażenia kopiuj-wklej. Autorka sama chyba zorientowała się, że jej bohaterka przejawiała zbyt małą kreatywność w używaniu swych mocy, bo mamy tu i jej komentarz na ten temat i więcej eksperymentowania....

Uwaga- spojlery do pierwszej części!
Wiktoria Biankowska, decyzją Archanioła Gabriela i Szatana, zostaje cofnięta w czasie do feralnej nocy, w której poprzednio została zamordowana. Dzięki temu skutki wywołanych przez nią katastrof już nie dotykają Świata, a dziewczyna nie pamięta niczego, co działo się w Piekle. Zakochana w Piotrusiu, żyje szczęśliwie u jego boku. Oczywiście do momentu, gdy przystojny nieznajomy wręcza jej jabłko, a ona zjada je, dzieląc się owocem ze swoim chłopakiem, a także z kotem. Wszystkie wspomnienia wracają. Oczywiście Beleth miał swój cel w tym, żeby Wiktoria zjadła jabłko z Drzewa Poznania Dobra i Zła. Podstępne diabły znowu mieszają ją w swoje plany. Tym razem dziewczynę czeka wycieczka po Niebie, ale jako żywa osoba...
Oto druga część szalonych przygód Wiktorii Biankowskiej. Historia sprowadza nas tym razem do Wyższej Arkadii. Szczerze przyznaję, że intrygi w Piekle podobały mi się bardziej od tych w anielskich szeregach. Ale mimo to nie mogłam oderwać się od czytania, co chwila śmiejąc się pod nosem. Wiktoria trochę dojrzewa, inaczej podchodzi do swoich relacji z Belethem czy Piotrusiem. W recenzji pierwszej części napisałam, że Katarzyna Berenika Miszczuk nie zawarła w historii morałów. Tutaj się to zmienia i czytelnicy mogą mieć refleksję nad tym, że świat nie jest czarno-biały, nie każdy anioł jest dobry, a diabeł zły. Książka jest jednak nadal lekka i przyjemna- morały i wątek romantyczny nie przejmują całej fabuły. Dostajemy od autorki nieziemskie intrygi, sceny walki, dużo żartów słownych i sytuacyjnych. Nie polecam sięgać po "Ja, anielica", jeżeli wcześniej nie zapoznaliście się z pierwszą częścią serii :)

Uwaga- spojlery do pierwszej części!
Wiktoria Biankowska, decyzją Archanioła Gabriela i Szatana, zostaje cofnięta w czasie do feralnej nocy, w której poprzednio została zamordowana. Dzięki temu skutki wywołanych przez nią katastrof już nie dotykają Świata, a dziewczyna nie pamięta niczego, co działo się w Piekle. Zakochana w Piotrusiu, żyje szczęśliwie u jego boku....

Zapraszam na recenzję:
https://www.instagram.com/p/CwSt9rJs7zc/?igshid=MmU2YjMzNjRlOQ==📚

Zapraszam na recenzję:
https://www.instagram.com/p/CwSt9rJs7zc/?igshid=MmU2YjMzNjRlOQ==📚

W tym tomie postać Wiktorii jest mniej zapatrzona w swojego Piotrusia, co plusuje. Zaletą jest również dobry humor i ciekawe lokacje. Bohaterowie pokazuja także, że pozory mogą mylić i nikt nie jest czarno biały. Zobaczymy, co przyniesie kolejna część.

W tym tomie postać Wiktorii jest mniej zapatrzona w swojego Piotrusia, co plusuje. Zaletą jest również dobry humor i ciekawe lokacje. Bohaterowie pokazuja także, że pozory mogą mylić i nikt nie jest czarno biały. Zobaczymy, co przyniesie kolejna część.

Wróciłam do serii po 10 latach. Przeczytałam każdy tom po raz kolejny, żeby doczytać ostatni.
I znowu potwierdzam, że seria jest genialna!
Przyjemna, czyta się bez wysiłku i z przyjemnością.
Historia płynie lekko, nie da się nie lubić głównej bohaterki i reszty ekipy. I wyobrażenie piekła - tak, to lubię najbardziej ;)

Wróciłam do serii po 10 latach. Przeczytałam każdy tom po raz kolejny, żeby doczytać ostatni.
I znowu potwierdzam, że seria jest genialna!
Przyjemna, czyta się bez wysiłku i z przyjemnością.
Historia płynie lekko, nie da się nie lubić głównej bohaterki i reszty ekipy. I wyobrażenie piekła - tak, to lubię najbardziej ;)

Czyta się świetnie. Wiktoria już dojrzalsza niż w pierwszej części, ale dalej łatwowierna i często wpadająca przez to w kłopoty.

Czyta się świetnie. Wiktoria już dojrzalsza niż w pierwszej części, ale dalej łatwowierna i często wpadająca przez to w kłopoty.