"Czy doprawdy tak duża jest różnica między wilkiem, który staje się człowiekiem, a człowiekiem, który staje się wilkiem?"

Po pozytywnym zaskoczeniu pierwszą częścią sięgałam po kontynuację z pewnymi oczekiwaniami. Niestety, tym razem trochę się przeliczyłam. Na szczęście tylko odrobinkę. Książka nie jest zła, ale jak dla mnie w porównaniu do części pierwszej wypada słabiej, chociaż okładkę ma już trochę lepszą :)

Tak jak w "Wilczym miocie" dylematy moralne głównej bohaterki oceniłam na plus, tak tutaj momentami miałam już dosyć łagodnej, cnotliwej i doświadczonej przez los Marii wraz z jej podejściem do życia. Niezmiernie irytowały mnie również przejawy jej podwójnej moralności.
Wątek miłosny oklepany, jeden kandydat jest zły a drugi dobry, a nasza biedna Marysia musi wybierać co jest dla niej w życiu ważniejsze.
Momentami było krwawo, ale niestety tym razem bez atrakcji typu palenie na stosie, raczej zwykła jatka wilkołaka z jego przeciwnikami i to niestety tylko od czasu do czasu.

Mimo tych kilku wad książka wciąga, szczególnie jak ktoś lubi sobie poczytać o wilkołaczych sierściuchach.

"Czy doprawdy tak duża jest różnica między wilkiem, który staje się człowiekiem, a człowiekiem, który staje się wilkiem?"

Po pozytywnym zaskoczeniu pierwszą częścią sięgałam po kontynuację z pewnymi oczekiwaniami. Niestety, tym razem trochę się przeliczyłam. Na szczęście tylko odrobinkę. Książka nie jest zła, ale jak dla mnie w porównaniu do części pierwszej wypada...