Dawno słyszałam wiele dobrego o tym autorze i jego książkach. Postanowiłam sięgnąć po jedną z nich, padło na „Pałac Północy”. Właściwie nie pamiętam, skąd ten wybór. Jak się okazało, to drugi tom trylogii, o czym dowiedziałam się dodając tę książkę do przeczytanych na LC. Nic nie szkodzi, po przeczytaniu opisów mam wrażenie, że każda część jest o czymś innym, z czasem się dowiem, czy mam rację. Książkę czytało się jak pojedynczą powieść, nie miałam żadnego problemu z zorientowaniem się akcji.

Nie będę streszczać fabuły, ani nic w tym stylu. Przed zajrzeniem do książki, nie wiele o niej czytałam, więc nie wiedziałam, czego się spodziewać. Z zaskoczeniem odkryłam, że to fantastyka, pojawia się magia (ale w innym sensie niż wymachiwanie różdżką czy inne hokus pokus), duchy, zjawy… Nie jest tego zbyt wiele, aczkolwiek na niej opiera się cała fabuła. Książkę czytało się lekko, przyjemnie – nawet jeśli wydarzenia takie nie były, pojawiło się parę zaskakujących elementów, szczególnie pod koniec powieści. „Pałac północy” nie jest książką, którą trzeba przeczytać, ale myślę, że warto to zrobić, ponieważ jest to dobra powieść.

Dawno słyszałam wiele dobrego o tym autorze i jego książkach. Postanowiłam sięgnąć po jedną z nich, padło na „Pałac Północy”. Właściwie nie pamiętam, skąd ten wybór. Jak się okazało, to drugi tom trylogii, o czym dowiedziałam się dodając tę książkę do przeczytanych na LC. Nic nie szkodzi, po przeczytaniu opisów mam wrażenie, że każda część jest o czymś innym, z czasem się...