Najsłabszy tom z serii opisującej przygody dwojga młodych ludzi - Harper Connelly i Tollivera Langa. Nie śmiem napisać, iż są przyrodnim rodzeństwem, gdyż po wielokroć podkreślili w tej książce, że tylko mieszkali w tym samym domu w czasie, gdy byli dziećmi. Oczywiście, ci którzy przeczytali poprzednie tomy muszą być przygotowani na pominięcie co najmniej kilkunastu stron retrospekcji i wspomnień głównych bohaterów z czasów dzieciństwa, a także wyjaśnień w jaki sposób Harper nabawiła się swoich nietypowych zdolności. Teoretycznie ma to być kryminał, ale intryga słabiutka, a jej zakończenie podsuwa czytelnikowi więcej pytań niż odpowiedzi. Zachowanie bohaterów, zwłaszcza w końcowej części książki potrafi być irracjonalne. Wiedząc o zagrażającym ich życiu niebezpieczeństwie spotykają się z osobą, którą podejrzewają o udział w zbrodniach. Zdarza się, że autorka wskazuje, że postępowanie Harper jest błędne i utrudni pracę policji, po czym okazuje się, iż nasza dzielna bohaterka świetnie dała sobie radę sama. Niestety nie mogę podać więcej przykładów, ponieważ odbiorę potencjalnym chętnym resztki przyjemności z lektury. Do tych wszystkich mankamentów można, jako wisienkę na torcie, dodać takie perełki językowe: „twarzy brakowało orlikowatych rysów sióstr”; „wspomniał o chceniu pieniędzy” czy „choć do mnie”. Lektura obowiązkowa tylko dla tych, którym los Cameron, zaginionej siostry Harper, leży na sercu do tego stopnia, że nie mogą spokojnie spać.

Najsłabszy tom z serii opisującej przygody dwojga młodych ludzi - Harper Connelly i Tollivera Langa. Nie śmiem napisać, iż są przyrodnim rodzeństwem, gdyż po wielokroć podkreślili w tej książce, że tylko mieszkali w tym samym domu w czasie, gdy byli dziećmi. Oczywiście, ci którzy przeczytali poprzednie tomy muszą być przygotowani na pominięcie co najmniej kilkunastu stron...