„Wściekły głód” to książka, która w zasadzie niczym szczególnym się nie wyróżnia, jednak ma w sobie coś, co nie pozwala identyfikować ją jako „jedną z wielu”. Historia ta opowiada o groźnym lykantropie oraz kobiecie, która jest pół-walkirią i pół-wampirem. Lachlain, król potężnych lykantropów, w przeszłości torturowany, wydostaje się z więzienia i za wszelką cenę pragnie odnaleźć kobietę, bez której żyć nie potrafi i którą pożąda ze wszystkich sił. Wszystko byłoby w porządku, gdyby nie fakt, że jego wybranka jest w połowie wampirem, co doprowadza go do wściekłości, na dodatek sama Emmaline nie ma najmniejszego zamiaru ulec lykantropowi. A przynajmniej nie z własnej woli.

Dużym i przyznaję, miłym zaskoczeniem był dla mnie już sam prolog książki, który strasznie przypominał mi mit o Prometeuszu – takie było moje pierwsze wrażenie, gdy zaczęłam czytać „Wściekły głód”. Dla mnie, wielkiej miłośniczki mitologii, było to ciekawe i przyjemne doznanie, które spotęgowało moje zainteresowanie tą książką oraz pozostawiło nadzieję na ciekawą lekturę, z którą miło spędzę czas. Bohater co prawda nijak ma się do Prometeusza, a dalsza historia owego mitu już mi nie przypominała, aczkolwiek nie zawiodłam się pod tym względem, że książka jest ciekawa i interesująca.

Główna bohaterka, Emmaline Troy, jest osobą nieśmiałą, kruchą i niewinną. Takie wrażenie sprawia na pierwszy rzut oka, jednakże nie ulegajmy pozorom, ponieważ wiadomo, że one często mylą. W głębi duszy jest to dziewczyna o silnym charakterze, która z pewnością nie zawaha się przed tym, by rzucić lykantropem o ścianę lub po prostu poprzestawiać mu szczękę. Cieszy mnie takie przedstawienie tej postaci, ponieważ katorgą byłoby dla mnie czytanie o słodkiej, uległej dziewczynie, która nie wie, jak nie oddać się innemu mężczyźnie. Tutaj Emma stara się robić wszystko, aby trzymać się od Lachlaina jak najdalej oraz nie pozwolić na to, by doszło między nimi do jakiegokolwiek zbliżenia. Przyjemne było czytanie o nieudolnych próbach lykantropa i wiecznych odmowach Emmaline, czasami wręcz brutalnych, a momentami powodujących lekkie parsknięcie śmiechem.

Za to Lachlain jest praktycznie całkowitym przeciwieństwem Emmy. Nie jest ani trochę subtelny i delikatny, a przynajmniej nie z początku książki. Sprawia on wtedy wrażenie groźnego i bezwzględnego potwora, który nie zawaha się przed zrobieniem czegokolwiek, by tylko dostać to, czego pragnie. Trawi go wewnętrzny ogień, który czasami jest niemożliwy do okiełznania i tragiczny w skutkach. Momentami postać ta budzi współczucie, ponieważ zmaganie się z taką wewnętrzną furią wymaga ogromnej siły. W końcu Lachlain postanawia wziąć sprawy w swoje ręce i porywa Emmaline, choć na pierwszy rzut oka wygląda to tak, jakby podróż ta odbywała się z jej własnej woli, a jest zupełnie inaczej. Lykantrop szukał swojej wybranki przez wieki, znosił tortury, dlatego nie ma najmniejszego zamiaru z niej rezygnować.

Książka ta jest ciekawą lekturą, z pewnością wartą tego, by poświęcić na nią chwilę czasu. Nie nazwałabym jej wybitną lekturą, z pewnością nie, jednakże wartka akcja i ciekawa fabuła sprawiły, że książkę tę czytało się bardzo przyjemnie i w pewnym momencie zaczęłam żałować, że to tylko ebook, ponieważ muszę się od niego oderwać, a komputera do plecaka nie schowam, by iść z nim do szkoły. Nie doznałam większych zachwytów, aczkolwiek czekam na drugi tom, który chętnie przeczytam oraz na wydanie tej książki, ponieważ z miłą chęcią widziałabym ją na swojej półce.

„Wściekły głód” to książka, która w zasadzie niczym szczególnym się nie wyróżnia, jednak ma w sobie coś, co nie pozwala identyfikować ją jako „jedną z wielu”. Historia ta opowiada o groźnym lykantropie oraz kobiecie, która jest pół-walkirią i pół-wampirem. Lachlain, król potężnych lykantropów, w przeszłości torturowany, wydostaje się z więzienia i za wszelką cenę pragnie...