Chyba jedyna ksiazka przy ktorej smialam sie na glos❤️

Chyba jedyna ksiazka przy ktorej smialam sie na glos❤️

Opowiadanka SF. Ja się na tym nie znam, ale jak dla mnie to takie SF "domowej roboty" - jak wino. Niby wino, ale nie całkiem tak smakuje, jak to, które możemy kupić w sklepie. Dla jednych zaleta, dla innych wada. :)

Napisane lekko i z dowcipem - choć specyficznym, bo całość osadzona w ruskich realiach związku radzieckiego.

Można sobie spokojnie czytać na wyrywki - nie po kolei.

Pewna grupka bohaterów powtarza się i powracamy do nich. Przedstawieni są bardzo po ludzku - mimo typowych ludzkich wad (specyficznie małomiasteczkowych i ruskich, przede wszystkim),dają się jednak lubić, bo gdzieś na dnie serca tli się w nich jakaś iskierka dobra i życiowej mądrości.

Wśród takich oto "okoliczności przyrody", co i rusz, jak na zamówienie autora... ;) pojawiają się dziwne różności: a to przybysz z kosmosu, a to kosmitka znachorka, a to jakieś parapsychiczne zjawiska, nadzwyczajne zdolności i wydarzenia. Ot takie sobie zabawne i trochę zaskakujące historie...

Nie czytam tego na jeden raz i będę sobie do tych opowiadań jeszcze wracał - dlatego ocenę postawię, kiedy poznam już całość.

Jak na razie - rzecz przyjemna, spokojna, momentami dowcipna i lekka w czytaniu, ale też nieco monotonna swoją specyfiką i na dłuższą metę może się znudzić.

Opowiadanka SF. Ja się na tym nie znam, ale jak dla mnie to takie SF "domowej roboty" - jak wino. Niby wino, ale nie całkiem tak smakuje, jak to, które możemy kupić w sklepie. Dla jednych zaleta, dla innych wada. :)

Napisane lekko i z dowcipem - choć specyficznym, bo całość osadzona w ruskich realiach związku radzieckiego.

Można sobie spokojnie czytać na wyrywki - nie po...

Wielki Guslar to miasto cudów i dziwów. A to odwiedzą je kosmici, a to tajemniczy jogin potrafiący tworzyć krany siłą woli, a kolejny genialny wynalazek lokalnego szalonego naukowca nikogo nie dziwi. Jest to okazją do masy absurdalnych sytuacji i czasem interesujących przemyśleń na temat ludzkiej natury. Głównym motywem zbioru jest opowieść o miksturze przywracającej młodość - niestety, dosyć przeciętna - gdy pogodziłem się z jej przesłaniem, dalsza lektura była właściwie bezcelowa; nie przypadły mi do gustu również opowieści o genialnych wynalazkach (dosyć popularny motyw w radzieckiej fantastyce). Za to opowiadania o kosmitach są niemal wszystkie świetne i bardzo szkoda, że nie ma ich więcej.

Wielki Guslar to miasto cudów i dziwów. A to odwiedzą je kosmici, a to tajemniczy jogin potrafiący tworzyć krany siłą woli, a kolejny genialny wynalazek lokalnego szalonego naukowca nikogo nie dziwi. Jest to okazją do masy absurdalnych sytuacji i czasem interesujących przemyśleń na temat ludzkiej natury. Głównym motywem zbioru jest opowieść o miksturze przywracającej...

Bardzo przyjemnie i szybko się to czyta. Bułyczow nie pozuje tu na wielkiego moralistę, nie poszerza nam horyzontów, nie zmusza nas do filozoficznych rozmyślań, jednak czasami potrafi wbić szpilę. Bardzo przyjemna rozrywka.

Bardzo przyjemnie i szybko się to czyta. Bułyczow nie pozuje tu na wielkiego moralistę, nie poszerza nam horyzontów, nie zmusza nas do filozoficznych rozmyślań, jednak czasami potrafi wbić szpilę. Bardzo przyjemna rozrywka.

Nieco inna SF. Miasteczko na Ziemi, niby zwyczajne. Codzienne, banalne życie i nagle pojawiają się "goście" . Opowiadania zabawne, ze specyficznym humorem. Pokazują przy okazji parodie życia w ZSRR, niezrozumiałą dla większości młodych czytelników.

Nieco inna SF. Miasteczko na Ziemi, niby zwyczajne. Codzienne, banalne życie i nagle pojawiają się "goście" . Opowiadania zabawne, ze specyficznym humorem. Pokazują przy okazji parodie życia w ZSRR, niezrozumiałą dla większości młodych czytelników.

Bardzo smieszna

Bardzo smieszna

„Aby być pisarzem fantastą, wystarczy wychować się w kraju, w którym absurd goni absurd”

Najpopularniejszy cykl Bułyczowa – czołowego twórcy radzieckiej, a potem też rosyjskiej s-f – nosi nazwę Wielki Guslar.

Kir ma bardzo bogatą i różnorodną ofertę dla czytelnika. Tytułem, w ramach którego wyszło najwięcej (tyle że króciutkich) utworów jest właśnie całe uniwersum Wielkiego Guslaru. To był niezwykle popularny w naszym kraju cykl. Kilka pokoleń wyrosło na jego książkach. Jego OSIĄ jest zacofane, absurdalne w swej prostocie MIASTECZKO ze zwykłymi, przeciętnymi, acz wielobarwnymi mieszkańcami [od kierownika przedsiębiorstwa budowlanego, młodego dziennikarza, wyśmienitego naukowca do protoplasty (jak mniemam) naszego Paździocha Mariana, w postaci Łożkina…] w połączeniu z niezwykłością gatunku s-f, tj. latających talerzy, kosmitów oraz rzeczy nieprawdopodobnych; te dwie, zdaje się, zupełnie niepasujące do siebie sfery, połączył w WG Bułyczow.

Kir pisał o swoim niezwykłym mieście na przestrzeni ponad 30 lat! To wydawnictwo (tak samo jak „Utwory wybrane: Wielki Guslar i okolice”) przedstawia początki WG, pierwsze utwory, pochodzące z lat 70-tych i 80-tych, czyli wiele opowiadań i jedna mikropowieść „Rycerze na rozdrożach”, fantastyczna zresztą, o której „rozpisuję” się w oddzielnej recenzji.

Kanwą dla całego cyklu okazało się samo życie, tj. wizyta autora, na kilka lat przed powstaniem pierwszego opowiadania, w prawdziwym radzieckim mieście. Jak sam Bułyczow doskonale to ujął w jednym z wywiadów, „ABY BYĆ PISARZEM FANTASTĄ, WYSTARCZY WYCHOWAĆ SIĘ W KRAJU, W KTÓRYM ABSURD GONI ABSURD”. Specyfika tego miejsca i jego mieszkańców, prowincjonalność unoszącą się w powietrzu, wdzierająca się w nozdrza, którą można było kroić na kawałki, do tego zacofanie, sztywność poglądów przepełniło czarę natchnienia pisarza. Nawet imiona i nazwiska zaczerpnął właśnie stamtąd. Innymi słowy, wszelkie obwody, plany, kolektywy i normy państwowe przeciwstawił pisarz talerzom…
Zastanawiam się tylko, czy ktoś miał na tyle oleju w głowie, aby złożyć podziękowania w postaci bukiety kwiatów, a może po prostu ćwiarteczki, burmistrzowi (zakładam) owej społeczności za ogromny wkład w literaturę nie tylko rosyjską, ale powiedziałbym, światową?!


Wielki Guslar: krótki przewodnik - 7
Trzeba pomóc - 6,5-7
Świeży transport złotych rybek - 8 „Kto sam rezygnuje ze szczęścia?”
Kontakty osobiste - 7 „-Zawsze ci się jakieś historie przytrafiają i zawsze nadajesz im kosmiczne znaczenie.”
Dwie krople na szklankę wina - 6 lenie i obiboki
Wzajemność – 6 ja chcę mój lubczyk!
Parowóz dla cara - 5 zacofani tubylcy
Termometr uczuć – 7 wszystko dla miłości
Śladami Bombarda – 6 „Dlaczego ludzie umierają w łodziach ratunkowych? Dlatego, że boją się umrzeć.”
Ukochany uczeń fakira – 7 rozchodzi się o krany
Retrogenetyka - 6
Zmartwychwstanie Czapajewa – 6,5 rzecz o percepcji
Uparty Marsjasz – 6 nierówna walka
Czarny kawior – 7,5-8 syntetyk vs. autentyk
Dwie metody teleportacji – 8 dla dobra nauki
Timeo Danaos – 7 nieziemska sztuka
Są wolne miejsca – 7 „śmiały lot myśli”
Rycerze na rozdrożach – 8 można by rzec, nie korona zwieńczająca całość, lecz wielki tron, na który powskakiwały inne, pomniejsze utwory, tworząc królewską mozaikę;
Skarbonka – 7,5 w swoim czasie ruszyła lawina
Skarbnica mądrości - 7 „człowiek uczy się, póki żyje”
Miłość do milczącego stworzenia - 6 bez nam atakują!


Zostało wypuszczonych mnóstwo opowiadań pod sztandarem WG i naturalnym jest, iż nie każde jest wybitne, a w ogóle to przemieszały się te dobre ze średnimi, te „fantastyczne” z ”przyziemnymi”.
Istotną kwestią jest tutaj WIEK nas, czytelników – kogoś kto pamięta miniony ustrój, żył w nim, sam go doświadczył lub zwyczajnie interesuje się historią, która niedobór empirii potrafi podeprzeć teorią, wyciśnie z treści maksymalnie dużo. Ja sam niektórych opowiadań nie odczytałem wedle głównego przesłania, a przez to odbiór i atrakcyjność czasem szwankowały. Może nastąpić niedocenienie, niezrozumienie w pełni wartości utworów dla kogoś, kto ma małe pojęcie o tamtych czasach i może znacząco zaważyć na percepcji Wielkiego Guslaru. Stąd książka (prawie) dla wszystkich.

Jest to satyra, choć problemy mieszkańców są nader ważkie. Główny bohater – Udałow, któremu jak na złość, niewiele się udaje. Bułyczow pokazuje, że nawet taki oklepany motyw jak „złoty rybka spełniająca życzenia” można ująć ciekawie, prześmiewczo, a jednocześnie z morałem. Czasem próżno szukać „kosmity” w opowiadaniu, a innym razem mamy dobitny przykład połączenia dwóch wspominanych wątków, gdy talerz latający rozbija się nieopodal miasteczka, albo gdy pewien kosmita zabłądzi.

Sympatyczne, przyjemne, zabawne i ciepłe – to pierwsze, i ostatnie, co przychodzi mi na myśl, gdy słyszę Wielki Guslar Bułyczowa. A, i dorzucę jeszcze: mądre. Lekko tylko sponiewierane przez czas, uniwersalny
charakter prowincji (nie tylko radzieckiej, ale w ogóle) tamtych czasów, zawsze aktualne prawdy nie o kosmitach, lecz o nas samych.

„Aby być pisarzem fantastą, wystarczy wychować się w kraju, w którym absurd goni absurd”

Najpopularniejszy cykl Bułyczowa – czołowego twórcy radzieckiej, a potem też rosyjskiej s-f – nosi nazwę Wielki Guslar.

Kir ma bardzo bogatą i różnorodną ofertę dla czytelnika. Tytułem, w ramach którego wyszło najwięcej (tyle że króciutkich) utworów jest właśnie całe uniwersum...

Ten zbiór opowiadań to po prostu cudo! Zabawny (ale tak inteligentnie, przewrotnie),ironiczny, bardzo przyjemny w odbiorze i bardzo ciekawy. Opowiada o mieście Wielki Guslar i jego mieszkańcach, którzy mają wyjątkowe szczęście (albo pecha?) do niesamowitych zdarzeń oraz spotkań z kosmitami. Podoba mi się to, że opowiadania są od siebie niezależne, ale ich bohaterowie pojawiają się w więcej niż jednym (głównym bohaterem, obecnym w prawie każdym z opowiadań, jest Korneliusz Udałow, którego nie sposób nie lubić). Książka jest wprawdzie mocno przesycona klimatem radzieckim i pewnych odwołań na pewno się nie zrozumie bez znajomości tamtych realiów (niekoniecznie bezpośredniej znajomości, wystarczy ogólna wiedza historyczna). Niemniej autor uchwycił ogólne cechy ludzkie, a pod płaszczem humoru kryje się ogromne pole do światopoglądowych refleksji, co sprawia, że ten zbiór ani trochę się nie zestarzał i w dzisiejszych czasach wciąż może być źródłem namysłu, ale i wspaniałej rozrywki.

Ten zbiór opowiadań to po prostu cudo! Zabawny (ale tak inteligentnie, przewrotnie),ironiczny, bardzo przyjemny w odbiorze i bardzo ciekawy. Opowiada o mieście Wielki Guslar i jego mieszkańcach, którzy mają wyjątkowe szczęście (albo pecha?) do niesamowitych zdarzeń oraz spotkań z kosmitami. Podoba mi się to, że opowiadania są od siebie niezależne, ale ich bohaterowie...

Całkiem niezłe opowiadania. Jedne były lepsze, inne trochę gorsze ale większość przypadła mi do gustu. Były zabawne, absurdalne i doskonale napisane. Warto było zagłębić się w otchłań Wielkiego Guslaru.

Całkiem niezłe opowiadania. Jedne były lepsze, inne trochę gorsze ale większość przypadła mi do gustu. Były zabawne, absurdalne i doskonale napisane. Warto było zagłębić się w otchłań Wielkiego Guslaru.