Ta książka mogłaby nosić podtytuł "O tym, jak czas zmienia perspektywę, czyli dlaczego klasycystyczny nocnik jest lepszy od dzisiejszego".
Aby cieszyć się tą książką najpierw należy zapomnieć o tym, że od czasów starożytnych ludzie zmienili się relatywnie niewiele, podobnie jak ich mieszkalne potrzeby, to znaczy z grubsza nadal wszyscy musimy jeść i spać, no i miło jest mieć też jakiś kącik do pracy czy zabawy.
Wystarczy wyrugować z pamięci ten trywialny fakt, a książka Sieradzkiej będzie doskonałą lekturą, dostarczającą tak zaskakujących wiadomości jak te, że w sypialniach stały łóżka i toaletki, że panie miały buduary, a panowie gabinety, że w bawialniach zwykle stały fotele i sofa, a w jadalni stół i krzesła.
Ci, którzy upierają się jednak zachować w pamięci pewne banalne spostrzeżenia o wpływie funkcji pomieszczenia na jego umeblowanie, mogą docenić obecność rozdziałów traktujących o kredensach, apteczkach, sieniach, strychach czy wygódkach - oczywiście, jeśli wcześniej nie mieli do czynienia z doskonałą monografią "W salonie i w kuchni". Poszukujących wnikliwej historii zmian w stylu umeblowania, trendach wnętrzarskich czy upodobaniach mieszkalnych przestrzegam przed dotkliwym rozczarowaniem.

Dla kogo zatem? Ano dla tych, którzy potrzebują się upewnić, że za czasów pradziadów również sypiało się w łóżku i chowało graty na strychu. Dla kogo jeszcze? Dla tych, którym nie chce się czytać "Opisu obyczajów..." księdza Kitowicza względnie poradników prowadzenia domu Karoliny Nakwaskiej. Wszyscy inni mogą sobie podarować.

Ta książka mogłaby nosić podtytuł "O tym, jak czas zmienia perspektywę, czyli dlaczego klasycystyczny nocnik jest lepszy od dzisiejszego".
Aby cieszyć się tą książką najpierw należy zapomnieć o tym, że od czasów starożytnych ludzie zmienili się relatywnie niewiele, podobnie jak ich mieszkalne potrzeby, to znaczy z grubsza nadal wszyscy musimy jeść i spać, no i miło jest...