Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jak można wywnioskować po tytule- Anna Jankowiak wzięła na tapet wszystkie znane z literatury antycznej potwory i bestie i napisała o nich książkę. Pogrupowała je tematycznie na: smoki i węże, stworzenia leśne, wilkołaki i wampiry, giganci i cyklopi oraz demony i świat podziemny. Jakie były moje oczekiwania przed sięgnięciem po ten tytuł? Wiedziałam, że ogromnie podobała mi się seria starożytna Wydawnictwa Poznańskiego, więc liczyłam, że i ta pozycja będzie ciekawa i lekka w odbiorze. No może co do tej lekkości się pomyliłam, bo nie może czytać się lekko o gwałtach, torturach, morderstwach i innych strasznych rzeczach, które bestie robiły ludziom, sobie nawzajem czy bogom i herosom. Nie wspomniałam jeszcze, że cała książka jest bogato ilustrowana oraz, że w każdym rozdziale autorka podpiera swoje słowa odpowiednimi cytatami. To dobrze, bo nie każdy lubi czytać dzieła antycznych twórców, a tu mamy małe urywki dotyczące jednego zagadnienia, co jest dobrym początkiem i jest łatwiejsze do przyswojenia. Ciekawie czytało mi się część o syrenach. Bo zawsze zapominam, że nie jest to kobieta z rybim ogonem, ale w antyku była to kobieta lub mężczyzna i do tego nie z ogonem tylko ze skrzydłami. Syrena kształt pół kobiety a pół ryby zyskała dużo później. Odys, Kirke, Hades- czyli przechodzimy do rozdziału o świecie podziemnym i demonach. Poczytamy tam sobie o Tartarze, który był miejscem wiecznej kaźni dla największych zbrodniarzy. Był oddalony od ziemi tak, jak ziemia była oddalona od nieba. A słyszeliście może kiedyś związek frazeologiczny ,,argusowe oczy”. Oznacza to czujny wzrok i umiejętność dostrzegania niedopatrzeń. Macie może taki wzrok? Tego nie wiem, ale proponuję poczytać o tym w rozdziale ,,Giganci i cyklopi”. Co do samej książki- mogę ubolewać, że zdjęcia są czarno białe. Druga moja uwaga- na początku trzeba mieć albo wysoki próg wejścia i orientować się w tych mitycznych istotach, albo podczytywać sobie pomału fragmentami. Ja czułam się początkowo zdezorientowana, i gdyby nie fakt, że chciałam poznać całą książkę- chyba bym wolała czytać ją właśnie małymi fragmentami. Tym bardziej, że tak jak wspomniałam jest tu sporo cytatów ze źródeł antycznych, pisanych wierszem, a to nie jest dla mnie literatura łatwa. To książka, która wyciąga te mityczne istoty, i zbiera je w jedno kompendium wiedzy. Bestie Antyku zazwyczaj towarzyszą nam w mitach, ale nie zawsze są na pierwszym planie. Powiedziałabym, że książka jest pozycją popularnonaukową z naciskiem na naukową. Dla odbiorców lubiących antyk, nie mających problemów z poruszaniem się po tym świecie, których mnogość nazw, czy brutalność opisywanego świata nie stanowi problemu.