[2024] Wróciłam po 10 latach i uważam, że ten tom jest trochę nudnawy (uwielbiam Laurę, ale tutaj jej wątek jest trochę wtórny i mało angażujący), trochę chaotyczny i trochę irytujący (przepraszam, ale Ignacy senior i Ignacy junior to bardzo specyficzne jednostki). Na plus rodzeństwo Pałysów i pojawiająca się gościnnie Ida! I wątek Róży też wyjątkowo przypadł mi do gustu, chociaż niewiele się w nim dzieje. Nadal lubię tę siłę rodziny, która płynie z tych książek i cudowny Poznań. I lubię bardzo tę późniejszą Jeżycjadę.

[2014] Przyznam, że "Czarna Polewka" jest jednym z moich ulubionych tomów Jeżycjady. Zacznijmy od tego, że opisuje losy moich ulubionych bohaterów: zbuntowana, romantyczna Laura, pokorna i miła dla wszystkich Róża, dojrzały jak na swój wiek Józinek, bystra Łusia i Ignacy G. Stryba (no, Miągwa dalej jest miągwą...). Oczywiście świetny był dziadek Borejko i jego przekonania, jak powinny wyglądać zaręczyny, ale nawet jak przebiegają one tak jak on sobie życzy, Ignacy Borejko nie jest zadowolony. Bardzo ciekawe rozmowy dziadka z adoratami wnuczek. I zaskakujące zakończenie!

Oczywiście, jak to w każdym tomie bywa: dużo humoru, mądre przemyślenia, sentencje łacińskie, nacisk na więzi rodzinne... Słowem, znakomita Jeżycjada!

[2024] Wróciłam po 10 latach i uważam, że ten tom jest trochę nudnawy (uwielbiam Laurę, ale tutaj jej wątek jest trochę wtórny i mało angażujący), trochę chaotyczny i trochę irytujący (przepraszam, ale Ignacy senior i Ignacy junior to bardzo specyficzne jednostki). Na plus rodzeństwo Pałysów i pojawiająca się gościnnie Ida! I wątek Róży też wyjątkowo przypadł mi do gustu,...