Byłam nastolatką jak przeczytałam tą książkę. Wzruszająca, płakałam przy zakończeniu

Byłam nastolatką jak przeczytałam tą książkę. Wzruszająca, płakałam przy zakończeniu

Pani Terakowska jest wybitną pisarką. "Poczwarkę" czytałam dwa razy i za drugim razem wzruszyła mnie tak samo mocno, jak za pierwszym. Płakałam jak bóbr. Jedna z najbardziej wzruszających książek, jakie czytałam w życiu. Dla osób wrażliwych książka będzie ogromnym kubłem emocjonalnym, ale warto się nim oblać, by doznać pewnego rodzaju katharsis.

Pani Terakowska jest wybitną pisarką. "Poczwarkę" czytałam dwa razy i za drugim razem wzruszyła mnie tak samo mocno, jak za pierwszym. Płakałam jak bóbr. Jedna z najbardziej wzruszających książek, jakie czytałam w życiu. Dla osób wrażliwych książka będzie ogromnym kubłem emocjonalnym, ale warto się nim oblać, by doznać pewnego rodzaju katharsis.

Opinia po latach: pamietam ze ksiazka wywarla na mnie bardzo dobre wrazenie. Pozwolila spojrzec na niektore rzeczy z innej perspektywy i ta umiejetnosc pielegnuje do dzis.
Moim zdaniem warto przeczytac.

Opinia po latach: pamietam ze ksiazka wywarla na mnie bardzo dobre wrazenie. Pozwolila spojrzec na niektore rzeczy z innej perspektywy i ta umiejetnosc pielegnuje do dzis.
Moim zdaniem warto przeczytac.

Wyjątkowa książka. Na pewno jedna z tych, o których myśli się jeszcze długo po przeczytaniu. Polecam każdemu kto nie boi się trudnych tematów.

Wyjątkowa książka. Na pewno jedna z tych, o których myśli się jeszcze długo po przeczytaniu. Polecam każdemu kto nie boi się trudnych tematów.

Jest to książka, której nie potrafię ocenić. Jeżyce niej tyle inności, zmusza do refleksji na wielu płaszczyznach. Wyjątkowa, INNA, ale niełatwa.

Jest to książka, której nie potrafię ocenić. Jeżyce niej tyle inności, zmusza do refleksji na wielu płaszczyznach. Wyjątkowa, INNA, ale niełatwa.

Moim zdaniem jedna z pięknych książek o autyzmie w literaturze polskiej. Mimo że od wydania minęły ponad dwie dekady, to nadal książka Terakowskiej wzrusza i skłania do myślenia. Niektórzy mogą uznać Poczwarkę za książkę okropną, ale prawda jest taka że autorka spojrzała na problematykę niepełnosprawności dość dogłębnie - nie każdy rodzic jest w stanie dać sobie radę z wychowaniem chorego dziecka.

Moim zdaniem jedna z pięknych książek o autyzmie w literaturze polskiej. Mimo że od wydania minęły ponad dwie dekady, to nadal książka Terakowskiej wzrusza i skłania do myślenia. Niektórzy mogą uznać Poczwarkę za książkę okropną, ale prawda jest taka że autorka spojrzała na problematykę niepełnosprawności dość dogłębnie - nie każdy rodzic jest w stanie dać sobie radę z...

Nie będzie to lektura dla każdego. Wymaga specjalnej dozy wrażliwości, umiejętności spojrzenia głębiej. Prawdopodobnie inaczej odbiorą treść osoby, które tylko przez chwilę miały styczność z dziećmi z ZD, niż te, którym przychodzi codziennie mierzyć się z wyzwaniami, jakie niesie opieka nad takim dzieckiem. Jedno jest pewne - w tej książce jest więcej, niż widać na pierwszy rzut oka. Wiele można z niej wyczytać, każdorazowo interpretując adekwatnie do własnych doświadczeń i potrzeb.
Ja nie mogłam oderwać się od lektury.

Nie będzie to lektura dla każdego. Wymaga specjalnej dozy wrażliwości, umiejętności spojrzenia głębiej. Prawdopodobnie inaczej odbiorą treść osoby, które tylko przez chwilę miały styczność z dziećmi z ZD, niż te, którym przychodzi codziennie mierzyć się z wyzwaniami, jakie niesie opieka nad takim dzieckiem. Jedno jest pewne - w tej książce jest więcej, niż widać na pierwszy...

Mam mieszane odczucia... Tematyka książki jest bardzo trudna, a rozdziały z wątkami biblijnymi średnio mi pasowały. Jednakże książka uczy nas, że każdy człowiek jest wyjątkowy, nawet pomimo niepełnosprawności.

Hmmm... Sama nie wiem, jak ocenić tę książkę, dlatego daję 5/10.

Mam mieszane odczucia... Tematyka książki jest bardzo trudna, a rozdziały z wątkami biblijnymi średnio mi pasowały. Jednakże książka uczy nas, że każdy człowiek jest wyjątkowy, nawet pomimo niepełnosprawności.

Hmmm... Sama nie wiem, jak ocenić tę książkę, dlatego daję 5/10.

Jan Pawel II -'... w osobie uposledzonej odbija sie moc i wielkosc Boga.'
Do 'Poczwarki' podchodzilam dwukrotnie. Pierwszych kilkanascie stron zaintrygowalo mnie, wiec pochlonelam je jednym tchem. Narodziny wyczekiwanego dziecka- dziedzica- ktore okazalo sie byc osoba niepelnosprawna- bol, cierpienie i rozczarowanie rodzicow, w koncu decyzja o zatrzymaniu dziewczynki. Wszystko to jest takie realne. Potem ciekawosc ustapila miejsce znudzeniu i odlozylam lekture, po to by powrocic do niej z nowym entuzjazmem po kilku miesiacach. Najbardziej w ksiazce wzruszyla mnie postac Myszki 'Myszka (..) odczuwala swoje cialo jako skorupe, ktora ja wiezi.'Niepelnosprawna dziewczynka, ociezala, niezdolna do wypowiedzenia chocby jednego pelnego zdania- w rzeczywistosci prowadzi bogate zycie wewnetrzne, o czym nigdy nie bedzie dane wiedziec nikomu z jej otoczenia. Ciekawym rozwiazaniem jest wprowadzenie watkow biblijnych stworzenia swiata, i choc na poczatku nie rozumialam motywu tego przedsiewziecia, calosc nabrala sensu z chwila przeczytania ostatniego zdania lektury. Bo, czyz biblijni Adam i Ewa zyjacy w Ogrodzie w wyobrazni Myszki, nie sa metaforycznie jej rodzicami? Kazde, wydaje sie blahe zdarzenie, ma w rzeczywistosci swoje znaczenie.
Ewa kocha coreczke. Obraz matki nie jest jednak zbyt wyidealizowany. Ona, podobnie jak Adam, przezywa wewnetrzne rozterki. Kocha Myszke, ale jakas jej czesc rowniez jej nienawidzi. 'Dla Ewy corka nie byla medyczna zagadka, lecz pozbawiona nadzieji codziennoscia. A jednoczesnie Ewa czula, ze Myszka jest daleka od debilizmu (...)wiedziala, ze w srodku tego dziecka tkwi ktos czujacy daleko wiecej, niz umie przekazac(...)'
Adam- ojciec Myszki, jest postacia tragiczna. Walczy ze swoimi demonami. Dopiero uporanie sie z przeszloscia przynosi zrozumienie i skruche. Czy nie bedzie jednak za pozno?
Powiesc wywarla na mnie pozytywne wrazenie 

Jan Pawel II -'... w osobie uposledzonej odbija sie moc i wielkosc Boga.'
Do 'Poczwarki' podchodzilam dwukrotnie. Pierwszych kilkanascie stron zaintrygowalo mnie, wiec pochlonelam je jednym tchem. Narodziny wyczekiwanego dziecka- dziedzica- ktore okazalo sie byc osoba niepelnosprawna- bol, cierpienie i rozczarowanie rodzicow, w koncu decyzja o zatrzymaniu dziewczynki....

Książka warta przeczytania ze względu na temat ale ci, którzy pracują z takimi dziećmi wiedzą, że nie jest to "takie różowe" i dające się zrozumieć. Codzienność jest o wiele trudniejsza.

Książka warta przeczytania ze względu na temat ale ci, którzy pracują z takimi dziećmi wiedzą, że nie jest to "takie różowe" i dające się zrozumieć. Codzienność jest o wiele trudniejsza.