"Kalamburkę" czytałam już kilka razy - przed każdą lekturą mam zamiar zacząć ją nietypowo, bo od końca, aby prześledzić losy Mili i Ignacego chronologicznie. Jednak jeszcze ani razu nie udało mi się przeczytać tej książki wspak - jakoś zawsze otwierałam na pierwszej stronie i ... dalej już poszło do końca.

Po pierwszej lekturze "Kalamburki" (a było to jeszcze w czasach gimnazjalnych)jakoś nie zachwyciłam się tą pozycją - może dlatego, że przywiązałam się bardziej do młodszych bohaterek i to ich przygody (żeby nie powiedzieć jak Janusz Pyziak - perypetie) interesowały mnie najbardziej. Wtedy sądziłam, że nieprędko wrócę do "Kalamburki" - jednak tak się nie stało.

Nie twierdzę, że z czasem stała się to moja ulubiona część "Jeżycjady", jednak z każdą lekturą odkrywam inne rzeczy, których wcześniej nie zauważałam. Najbardziej lubię to historyczne tło - historia od zawsze była moim ulubionym przedmiotem w szkole, a o historii PRL-u zawsze tak mało się mówiło, bo... nie starczało już czasu. Musierowicz w tej książce pokazała, że dało się żyć w tych trudnych (dla wielu) czasach i że nie wszyscy utracili pewne wartości, które im wpajano przed wojną. Poruszająca jest postawa nauczycielki - pani Majewskiej, która stara się - wbrew nowym programom- zapoznać wychowanków z niezafałszowaną historią Polski.

W jednej z opinii czytałam, że ktoś z każdą stroną "Kalamburki" czuł coraz większą niechęć do Ignacego (tudzież Ignaca;) )- miałam bardzo podobnie, choć u mnie ta niechęć stopniowo zaczynała maleć. Co nie zmienia faktu, że w pierwszej połowie książki (a właściwie to w latach późniejszych) był baaardzo irytujący - to jego roztargnienie jakoś mnie nie rozczulało (w przeciwieństwie do Mili).

Mimo to "Kalamburkę" czyta się bardzo dobrze, więc na pewno jeszcze do niej wrócę - może kolejnym razem spróbuję przeczytać ją od końca - zobaczymy, czy zmieni to moje odczucia. Myślę, że taka lektura to może być ciekawy eksperyment - wtedy na pewno opiszę swoje wrażenia.

"Kalamburkę" czytałam już kilka razy - przed każdą lekturą mam zamiar zacząć ją nietypowo, bo od końca, aby prześledzić losy Mili i Ignacego chronologicznie. Jednak jeszcze ani razu nie udało mi się przeczytać tej książki wspak - jakoś zawsze otwierałam na pierwszej stronie i ... dalej już poszło do końca.

Po pierwszej lekturze "Kalamburki" (a było to jeszcze w czasach...