To prawda, co mówią, że wyszła trochę gorzej niż poprzednia część. Akcja zaczęła się może po setnej stronie, a nie spodobało mi się to zachowanie Leny - uciekanie, kłamstwa; wszystko, by chronić Ethana i najbliższe jej osoby, a jednak paskudnie ich wszystkich raniła.

Trochę będę spoilerować, więc akurat ten akapit możecie pominąć, chyba że jest wam żal tego, że zajmuje on w sumie 1/3 całej mojej opinii. Co mi się spodobało: Lena się naznaczyła, co fakt faktem musiała kiedyś zrobić, ale jak to zrobiła! Opis, że stała się w jednej połowie istotą ciemności a w drugiej istotą światła (świadczą o tym: jedno oko złote, drugie zielone) ujęło mnie za serce jak mało co. Wspaniałym zabiegiem było to, żeby z Ridley zrobić śmiertelniczkę, z Macona istotę światła a z Linka inkuba, natomiast zawirowanie akcji, jakiej dostarczył nam sam John Breed było zjawiskowe. To, w jaki sposób pani Garcia oraz pani Stohl przedstawiły mi "wampirzastego" sprawiło, że chociaż jestem osobą, która z niemal każdym może się przyjaźnić i dla każdego mieć choć trochę sympatii - znienawidziłam go z miejsca. To dla mnie doświadczenie, którego nie potrafię opisać. I jeszcze włączenie w czynną akcję Ammy, matki Ethana oraz na pozór zwykłej kotki stwarzało niepowtarzalną atmosferę.

Nudnawe fragmenty pojawiały się, kiedy Olivia, Link i Ethan chodzili po tunelach. Prawie przysypiałam, gdy takowe się pojawiały. Były całkowicie wypłukane z akcji i nie rozumiałam, po co w ogóle mam je czytać, skoro niczego nie wnosiły do fabuły.

Podsumowując: Całkiem niezła, ale nie tak dobra, jak jej poprzednik. Po prostu za mało akcji. Dużo ciekawych wątków, rozwiązań - nowa zwiastopieśń, ale brakuje mi tego, co było w "Pięknych Istotach". Mimo wszystko chętnie przeczytam ją jeszcze raz.

To prawda, co mówią, że wyszła trochę gorzej niż poprzednia część. Akcja zaczęła się może po setnej stronie, a nie spodobało mi się to zachowanie Leny - uciekanie, kłamstwa; wszystko, by chronić Ethana i najbliższe jej osoby, a jednak paskudnie ich wszystkich raniła.

Trochę będę spoilerować, więc akurat ten akapit możecie pominąć, chyba że jest wam żal tego, że zajmuje on...