Najbardziej z całej książki przypadł mi do gustu wykład pt.: „Adalbert, czyli Wojciech. Gdańsk i Danzig: Wielonarodowe Tysiąclecie 997-1997”, który poszerzył moją wiedzę zarówno na temat rodzinnego miasta, jak i Polski ogólnie. To imponujące, jak wieloma działami historii zajmuje się Norman Davies,z jednoczesną dbałością o fakty i punkty widzenia pomijane w głównym nurcie historiografii zachodnioeuropejskiej/amerykańskiej. W „Smoku [...]” znajdziemy wiele jego przemyśleń dotyczących obiektywizmu, pisania i zapoznawania się z historią.
Uważam jednak, że Norman Davies sam padł ofiarą maniery nie wspominania o Niemcach w kontekście II wojny światowej, a używania jedynie słowa „hitlerowcy”. W wykładzie „Historię piszą zwycięzcy” tłumaczy, że używanie słowa „Niemcy” to generalizacja, a jako uzasadnienie podaje przykład jednostki wojskowej... Niemców, którzy nazistami nie byli, a w następnych latach wymordowali 80 tys. ludzi.
Nie zgadzam się również z opinią Davisa na temat nacjonalizmu (który wg mnie w książce jest mylony z szowinizmem i uważany za przyczynę większości napięć na tle narodowościowym) i Unii Europejskiej (idealistyczna wizja zjednoczenia Europy nie wygląda dobrze z perspektywy czasu).
Niemniej jednak jest to interesująca książka, którą warto przeczytać

Najbardziej z całej książki przypadł mi do gustu wykład pt.: „Adalbert, czyli Wojciech. Gdańsk i Danzig: Wielonarodowe Tysiąclecie 997-1997”, który poszerzył moją wiedzę zarówno na temat rodzinnego miasta, jak i Polski ogólnie. To imponujące, jak wieloma działami historii zajmuje się Norman Davies,z jednoczesną dbałością o fakty i punkty widzenia pomijane w głównym nurcie...