Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Otto von Bismarck mawiał, iż człowiek wrażliwy nie powinien oglądać jak się robi 2 rzeczy: kiełbasy i polityki. Józef Andrzej Gierowski ukazał w swej książce jak się robiło politykę u schyłku panowania Ludwika XIV i na półmetku rządów Augusta II Sasa. Można powiedzieć, kontynuując wątek garmażeryjny, iż w książce autor na sposób chirurgiczny oddzielił "mięso" od "kości", tj. informacje od dezinformacji dyplomacji początków XVIII wieku. Arkana tej "sztuki" jawią się nam w pełnej krasie, wszyscy agenci, przedstawiciele państw, dyplomaci mniejszych i większych szczebli prawie wszystkich uczestników ówczesnego "koncertu" mocarstw Europy, próbują wyprowadzić się w pole na potęgę. Robią to oczywiście w ramach ustalonych "zasad", pilnują, aby każde państwo wypełniało swe zobowiązania wypływające z traktatów i grzmią z oburzenia, gdy tak się nie dzieje. Sas chce upokorzyć "Lasa", Król Słońce pragnie nie dopuścić, aby szalony władca Szwecji Karol XII został w sposób całkowity wymanewrowany przez Cara w przymierzu z Duńczykiem i Prusakiem. Sprzeczne interesy wszystkich potęg kotłują się niesamowicie. A w tym wszystkim tkwi Rzeczpospolita, w której oligarchowie magnaccy i brać szlachecka pilnują, aby im kto nie odebrał "wolności". Co rusz wzywają to Cara, to Szweda, to zaś Turczyna, aby wkroczył i tę "wolność" bycia zniewolonym im zabezpieczył. Tytuł książki nie jest adekwatny do jej treści. Traktat przyjaźni między Polską (a raczej między Wettynem) a Francją z 1714 r. stanowi tylko pretekst dla pokazania, jak skomplikowane było robienie historycznej "kiełbasy" w tamtych czasach.