Trzymający w napięciu, świetnie napisany thriller, jednocześnie powieść psychologiczna, o zawiłym ciągle niezrozumiałym funkcjonowaniu naszego mózgu .
Początek lat pięćdziesiątych. Dwóch szeryfów federalnych, przybywa na wyspę(Zatoka Bostońska) gdzie znajduje się szpital o zaostrzonym rygorze, dla psychicznie chorych skazańców w większości morderców. Jeden z szeryfów- Teddy, ma osobiste powody by przyjrzeć się z bliska działaniu placówki. Prawdopodobnie znajduje się tam pewien mężczyzna, który przyczynił się do śmierci w pożarze jego żony Dolores.
Szpital obejmuje trzy bloki więzienne. I właśnie z jednego zniknęła pacjentka pozostawiając tylko karteczkę z dziwnym szyfrem. Szeryfowie mają wyjaśnić sytuację. Trafiają na mur milczenia i niedomówień. Tymczasem do wyspy zbliża się huragan...
Klimat tej powieści jest niesamowity, niespokojny i jakiś taki ciężki.
Historia przedstawiona jest wielowymiarowa. Opisy dziwnej atmosfery zakładu psychiatrycznego, jak i nagłe zmiany jego otoczenia z powodu huraganu powodują ciarki u czytającego. A potem pisarz robi nam "miazgę z mózgu" zmuszając do myślenia...

Jedna z powieści, którą powinno się przeczytać koniecznie przed obejrzeniem filmu 🙂

Trzymający w napięciu, świetnie napisany thriller, jednocześnie powieść psychologiczna, o zawiłym ciągle niezrozumiałym funkcjonowaniu naszego mózgu .
Początek lat pięćdziesiątych. Dwóch szeryfów federalnych, przybywa na wyspę(Zatoka Bostońska) gdzie znajduje się szpital o zaostrzonym rygorze, dla psychicznie chorych skazańców w większości morderców. Jeden z szeryfów-...

Długo się rozkręca, ale później robi miazgę z mózgu.

Długo się rozkręca, ale później robi miazgę z mózgu.

„Ten świat na każdym kroku uświadamia tylko człowiekowi jego ubóstwo, przypomina mu, czego nie ma, czego nigdy nie posiądzie i co utracił, nie zdążywszy się tym nacieszyć.”

Fabuły „Wyspy skazańców” raczej przybliżać nie trzeba. Nawet jeśli ktoś nie oglądał słynnej ekranizacji z Leonardo DiCaprio w roli głównej, to na pewno o niej słyszał.
Na wyspę, na której znajduje się szpital dla niebezpiecznych psychicznie chorych przestępców, przybywa szeryf federalny Teddy Daniels wraz ze swoim partnerem. Mają oni wyjaśnić sprawę ucieczki pacjentki ze szpitala. Następnego dnia po ich przybyciu w wyspę uderza niebezpieczny huragan, który dezorganizuje życie szpitala. Okazuje się, że życie szeryfa jest w niebezpieczeństwie, bo być może przybył na wyspę zupełnie nie przypadkowo.

Fabuła powieści obejmuje cztery dni...czyli dokładnie tyle czasu po jakim zaczynają działać neuroleptyki...

„Jedynym sposobem na przezwyciężenie strachu jest stawienie mu czoła.”

W mojej ocenie „Wyspa skazańców” jest książka genialną w swoim gatunku. Mimo to, że ekranizację widziałam dwa razy i zakończenie nie było dla mnie zaskoczeniem, czytałam z zapartym tchem. Klimat tej powieści jest niesamowity, a język, jakim jest napisana, piękny. Wspaniałe są opisy oddające zarówno duszną i niespokojną atmosferę zakładu psychiatrycznego, jak i szybko zmieniających się warunków atmosferycznych, które bezpośrednio mają wpływ na postępowanie głównego bohatera.
„Wyspa skazańców” to powieść głęboko psychologiczna i jednocześnie trzymający w napięciu, świetnie napisany thriller.
W końcu to książka o miłości, o jej niszczącym aspekcie i o ludzkich zaniedbaniach.
Uwielbiam książki, które kiedy skończę, od razu wracam do czytania prologu.
Znakomita!

„Ten świat na każdym kroku uświadamia tylko człowiekowi jego ubóstwo, przypomina mu, czego nie ma, czego nigdy nie posiądzie i co utracił, nie zdążywszy się tym nacieszyć.”

Fabuły „Wyspy skazańców” raczej przybliżać nie trzeba. Nawet jeśli ktoś nie oglądał słynnej ekranizacji z Leonardo DiCaprio w roli głównej, to na pewno o niej słyszał.
Na wyspę, na której znajduje się...

7,5 Pewnie jak większość, najpierw obejrzałam film "Wyspę tajemnic" z Leonardo DiCaprio i bardzo mi się spodobał. Po jakimś czasie postanowiłam kupić książkę i w zasadzie całość przeczytałam jeżdżąc pociągami z akademika do swojego miasta. Znając już historię z filmu myślałam, że będę w stanie ogarnąć wcześniej, że Teddy, a tak naprawdę Andrew, wszystko zmyślił, że to była projekcja chorego umysłu, który nie poradził sobie z traumą, ale tak nie było. I nie wiem w zasadzie, czy to plus czy minus. Z jednej strony historia została tak napisana, żeby czytelnik się nie domyślił, więc zaskoczenie miało być większe, ale z 2 powinny być według mnie jakieś przesłanki dotyczące jego niepoczytalności, żeby bardziej dociekliwi zrozumieli albo żeby przeczytanie tej historii drugi raz, pozwoliło odkryć coś nowego.
Książka naprawdę dobra i przyjemnie się ją czytało. Na początku poznajemy 2 szeryfów federalnych, którzy przybywają na wyspę, gdzie znajduje się szpital dla obłąkanych, podzielony na 3 sektory. Z jednego ucieka pacjentka i 2 naszych bohaterów ma za zadanie ją odnaleźć, bo w końcu to wyspa i nie mogła z niej od tak uciec.
Teddy'ego polubiłam od razu- facet z dużym doświadczeniem i bagażem, wie, czego chce, nie owija w bawełnę, sprytny, inteligenty, sprawny, z poczuciem humoru, dobry w swoim fachu, a przy nim wierny towarzysz, z jeszcze lepszym poczuciem humoru i rozbrajającym usposobieniem, Chuck. Po pewnym czasie sytuacja zaczyna wymykać się spod kontroli, nadciąga huragan, lekarze coś knują, Teddy zaczyna się źle czuć, wychodzi na jaw sprawa nielegalnych zabiegów i przeszłości Teddy'ego ( okazuje się, że jego żona z dziećmi zginęła w pożarze, który wywołał mężczyzna znajdujący się w tym szpitalu),po czym pacjentka się odnajduje. Nikt nie wie skąd, gdzie była, dlaczego i nagle sprawa zamknięta. W między czasie nasi detektywi latają w przebraniu przesłuchują pacjentów, łapią ich i szperają tam, gdzie nie powinni. Reszta książki to zabawa w kotka i myszkę, gdzie Teddy próbuje wydostać się z wyspy, na której uważa, że jest trzymany wbrew własnej woli, a reszta próbuje go złapać. Gdy już nadciąga punkt kulminacyjny i sądzić można, że pozbędzie się Cawley'a, zgarnie Chucka i uciekną razem, by potem zamknąć tę nielegalną działalność, historia obróciła się o 180 stopni. Okazuje się, że Teddy, a raczej Andrew, bo Teddy to nagle zmyślona postać, sam jest pacjentem tego szpitala od 2 lat. Jego żona była chora psychicznie, a on dopuścił do tego, że utopiła 3 ich dzieci, po czym ją zabił. Wspomnienia wracają do niego i mimo że wcześniej odrzucał je i zapierał się, że to nie miało miejsca, w końcu zrozumiał, że nie ma mordercy, który podpalił dom, nie ma pacjentki, która uciekła, lekarze nie knują przeciwko niemu, tylko chcą mu pomóc, nie ma wielkiej konspiracji, a on już od dawna nie jest szeryfem. Doktorzy pozwolili mu na bieganie po tym całym terenie myśląc, że pozwoli mu to pogodzić się z traumą, ale nie przewidzieli, że Andrew tak się wczuje, że będzie atakować strażników, że sytuacja wymknie się spod kontroli i zamiast leków, trzeba będzie zastosować poważniejsze środki, czyli lobotomię. I jeszcze dowiadujemy się, że Chuck to tak naprawdę dr Sheehan, który pilnował naszego bohatera, by ten nic sobie nie zrobił.
Koniec książki nie jest doprecyzowany. Niby Andrew zrozumiał, ale dowiadujemy się od lekarzy, że kilka miesięcy temu też tak było, po czym nastąpiła regresja. Ostatnia scena pokazuje Teddy'ego, który rozmawia z Chuckiem o ucieczce, w momencie, w którym uśpił czujność lekarzy. Pytanie teraz brzmi, czy rzeczywiście Andrew nadal wierzył, że jest Teddym, czy udawał właśnie dlatego, że znając prawdę nie jest w stanie z nią żyć i chce zapomnieć, a zabieg mu to umożliwi. Koniec końców jedno jest pewne, zostanie zaprowadzony do latarni i tam jego historia się zakończy.
Uważam, że jest to świetny kryminał, trzymający w napięciu. Postacie są pogłębione, bardzo kibicowałam Teddyemu, historia ma wiele znaczeń i jest nieprzewidywalna, wielowymiarowa. Tak naprawdę w tym samym momencie miały miejsce 2 historie. Jedna o Teddym, druga o Andrew i obie miały sens! Jego miłość do Rachel i tragedia, która ich spotkała, nadała tej opowieści jeszcze większego sensu. Jedyny minus tej całej historii jest taki, że poznałam ją na filmie. Oglądałam go tyle razy i zrobił na mnie tak duże wrażenie, że wiedziałam, czego się spodziewać i wiedziałam, że jej nie zapomnę. Dlatego nie byłam zaskoczona rozwojem wydarzeń, a szkoda. Przez to sądzę, że nie warto wracać do tej książki, mimo że jest świetna. Po prostu niektóre historie nie robią w połowie takiego wrażenia, gdy czytasz je jeszcze raz, znając zakończenie.

7,5 Pewnie jak większość, najpierw obejrzałam film "Wyspę tajemnic" z Leonardo DiCaprio i bardzo mi się spodobał. Po jakimś czasie postanowiłam kupić książkę i w zasadzie całość przeczytałam jeżdżąc pociągami z akademika do swojego miasta. Znając już historię z filmu myślałam, że będę w stanie ogarnąć wcześniej, że Teddy, a tak naprawdę Andrew, wszystko zmyślił, że to była...

Wciągnęła mnie i trzymała w napięciu i niepewności do samego końca. Wiele razy wstrzymywałam oddech i gubiłam się w zakamarkach umysłów bohaterów. Świetnie napisana, nie brak w niej opisów, są też sceny, które opóźniają akcję (np. wspomnienia Teddy'ego) - dzięki temu nie można ani na chwilę zobojętnieć podczas lektury. Polecam.

Wciągnęła mnie i trzymała w napięciu i niepewności do samego końca. Wiele razy wstrzymywałam oddech i gubiłam się w zakamarkach umysłów bohaterów. Świetnie napisana, nie brak w niej opisów, są też sceny, które opóźniają akcję (np. wspomnienia Teddy'ego) - dzięki temu nie można ani na chwilę zobojętnieć podczas lektury. Polecam.

Fantastyczna książka, do końca kibicowałam głównemu bohaterowi, by nie dał sobie wmówić choroby umysłowej...

Fantastyczna książka, do końca kibicowałam głównemu bohaterowi, by nie dał sobie wmówić choroby umysłowej...

Akcja książki rozpoczyna się w roku 1954, kiedy szeryf stanowy Teddy Daniels i jego partner Chuck Aule otrzymują sprawę niebezpiecznej morderczyni, która uciekła z więzienia. Nie jest to jednak zwyczajna placówka. To Ashecliffe - szpital dla obłąkanych przestępców mieszczących się na odosobnionej wyspie. Jedyna droga ucieczki, to ocean. Nie wszystkim dane będzie jednak powrócić z wyspy.



Po dotarciu na wyspę Teddy i Chuck poznają McPhersona, który oprowadza ich po zakładzie, doktora Cawleya, który będzie rzucał im kłody pod nogi. Próbują odgadnąć szyfry pozostawione przez uciekinierkę - Rachel. Zapuszczają się w głąb wyspy i podczas sztormu zostają odnalezieni w grobowcu. Niewątpliwie Teddy i Chuck dażą się zaufaniem, są pratnerami i stają się przyjaciółmi. Teddyego dręczą migreny, co powoduje przyjęcie środków uśmieżających ból mimo ostrzeżeń, jakie słyszy w swojej głowie, mimo, że wie jakie eksperymenty mają miejsce na wyspie. Po przebudzeniu zaczyna miewać zwidy, objawy pasujące do objawów zażywania psychotropów. Sprawy zaczynają się gmatwać gdy dostrzega, że nie wydostaną się z wyspy, gdy odnajduje prawdziwą Rachel Solando, gdy okazuje się że Rache była lekarzem w szpitalu Ashecliffe. I że ją tak samo prześladują, nie dają jej uciec z wyspy.

Chuck znika.

Doktor Cawley próbuje zrobić z Teddyego człowieka chorego psychicznie. A może Teddy na prawdę jest obłąkany? Teddy czy może Andrew Laeddis?



Jakie wrażenie wywołała u mnie książka? Skrajne. Chwilami podobała mi się tak, że nie mogłam się od niej oderwać, a chwilami nie moglam się doczekać kiedy skończy się dany wątek. Zakończenie niestety zawiodło mnie troszkę.



Jest to niewątpliwie dobre studium przypadku. Szeryf Teddy Daniels to postac barwna, pełna pomysłów, żywiołowa. niepoczytalna i niebezpieczna? Tego lepiej dowiedzieć się z książki.



Moja ocena? Pozytywna mimo wszystko. Polecam.

Akcja książki rozpoczyna się w roku 1954, kiedy szeryf stanowy Teddy Daniels i jego partner Chuck Aule otrzymują sprawę niebezpiecznej morderczyni, która uciekła z więzienia. Nie jest to jednak zwyczajna placówka. To Ashecliffe - szpital dla obłąkanych przestępców mieszczących się na odosobnionej wyspie. Jedyna droga ucieczki, to ocean. Nie wszystkim dane będzie jednak...

Lehane jak zawsze operuje bardzo prostym językiem, by przedstawić złożoną, głęboką historię. Wydawałoby się, że z pozoru błaha sprawa zostanie szybko rozwiązana, a bohaterowie wrócą do domu. Nic bardziej mylnego. Autor nie byłby sobą gdyby ta historia tak się zakończyła. Umiejętnie łączy elementy dreszczowca i kryminału. Na bieżąco analizuje psychikę głównego bohatera, który - jak się okazuję - wcale nie jest tak niewinny, jak to się na pozór wydaje. Wyspa skazańców to prawdziwy majstersztyk! Thriller z prawdziwego zdarzenia, od początku do końca trzymający w napięciu. Rzadko kiedy trafiają się takie perełki. Jedno mogę obiecać, szczególnie tym którzy nie oglądali jeszcze filmu: Lehane oczaruje was swoją powieścią oraz zaskoczy zakończeniem. Polecam.

Całą recenzję można przeczytać na ksiazkapodreka.blogspot.com

Lehane jak zawsze operuje bardzo prostym językiem, by przedstawić złożoną, głęboką historię. Wydawałoby się, że z pozoru błaha sprawa zostanie szybko rozwiązana, a bohaterowie wrócą do domu. Nic bardziej mylnego. Autor nie byłby sobą gdyby ta historia tak się zakończyła. Umiejętnie łączy elementy dreszczowca i kryminału. Na bieżąco analizuje psychikę głównego bohatera, ...

Rewelacyjna! Mąci w głowie, zmusza do zastanowienia, ciekawi!

Rewelacyjna! Mąci w głowie, zmusza do zastanowienia, ciekawi!

Bardzo podobna do filmu rzeka tajemnic.Bardzo ciekawa i wciągająca powieść. Zaskoczyło mnie zakończenie.

Bardzo podobna do filmu rzeka tajemnic.Bardzo ciekawa i wciągająca powieść. Zaskoczyło mnie zakończenie.