Bez wnikania w szczegóły powiem że szału nie ma. Opowiadania w większości nudne z niezbyt udanymi pointami. Trochę zmarnowany czas.

Bez wnikania w szczegóły powiem że szału nie ma. Opowiadania w większości nudne z niezbyt udanymi pointami. Trochę zmarnowany czas.

Jeśli to są najlepsze amerykańskie opowiadania kryminalne 2010, to strach pomyśleć, jakie są najgorsze...
Spodobały mi się dwa - Wcześniejsza Gwiazdka i opowiadanie z podtytułem Sherlock Holmes w Ameryce. To znaczy autorka napisała opowiadanie o Holmesie i Watsonie w stylu Doyle'a.
Reszta opowiadań dla mnie nienadająca się do czytania. Mają wspólną cechę — brutalny opis przestępstw, wulgarny język, świetne zakończenie poprzedzone mętną, nudną jak flaki z olejem narracją. Dobry pomysł, ale nic więcej.
Z posłowia wynika, że Child poprosił 20 autorów o napisanie po jednym kryminale w określonej ilości słów. Dał chwytliwy tytuł 'najlepsze' i voila. Na szczęście książka biblioteczna, więc nie wydałam pieniędzy na ten niepotrzebny światu zbiorek.

Jeśli to są najlepsze amerykańskie opowiadania kryminalne 2010, to strach pomyśleć, jakie są najgorsze...
Spodobały mi się dwa - Wcześniejsza Gwiazdka i opowiadanie z podtytułem Sherlock Holmes w Ameryce. To znaczy autorka napisała opowiadanie o Holmesie i Watsonie w stylu Doyle'a.
Reszta opowiadań dla mnie nienadająca się do czytania. Mają wspólną cechę — brutalny opis...

Zbiór opowiadań z szerokiego spektrum historii kryminalnych, wśród których każdy wielbiciel gatunku powinien znaleźć coś dla siebie. Nie brak tu więc historii o charakterze stricte detektywistycznym, wśród których warte wyróżnienia są te, które prezentują dość nietypowych "detektywów", osadzone są w interesującym tle społecznym lub kulturowym ("Połów"Matta Bella, gdzie sprawę śmierci znalezionej przez siebie martwej dziewczyny, której ciało notabene postanawia przechować w swojej zamrażarce, próbuje rozwiązać socjopata i wyrzutek społeczny, czyli w zasadzie "pierwszy podejrzany" w takich sprawach; "Zasady rodem z Bismarck" Alberta Tuchera - tu mimowolną "detektywką" jest prostytutka Krystal, której klient zostaje zamordowany; "Złomiarz" Mike'a Wiecka, gdzie tytułowy bohater, żyjący w slamsach Bangladeszu Mohit, po utracie "fortuny", na którą pracował długie lata, próbuje rozwikłać sprawę tajemniczej śmierci swojego pracodawcy).

Nie brak tu też ciekawych opowiadań detektywistycznych, w których narracja prowadzona jest w bardziej klasycznej formie ("Uprzedzenie" "Chrisa Muessiga, "Sprawiedliwość w każdym calu" Phyllis Cohen, z nutą dramatu sądowego i wątkiem sprawiedliwości wymierzonej ponad prawem; "Wcześniejsza Gwiazdka" Douga Allyna i wykorzystujące postaci Sherlocka Holmesa i doktora Watsona "Przypadek szaleństwa pułkownika Warburtona" Lyndsay Faye, w którym słynna para prowadzi śledztwo w Ameryce).

Obok opowiadań detektywistycznych, znalazło się też kilka nowel o bardziej sensacyjnym stylu, opowieści o porachunkach pomiędzy gangsterami i przestępcami ("Pierwsza zasada to…" Gara Anthony'ego Haywooda) "i historii o pragnących porzucić dawne życie recydywistach. Oczywiście, to nigdy nie jest takie proste i "duchy" przeszłości stają na drodze do odkupienia ("Charlie i piraci" Gary'ego Alexandra, "Krew i ziemia" Ryana Zimmermana, "Szmaragdowe wybrzeże" R.A. Allena).

Ponadto, na wyróżnienie zasługują dwa opowiadania podejmujące tematy zemsty wymierzonej na pedofilach - pierwsze skupione wokół tematyki przestępstw tego rodzaju popełnianych na łonie Kościoła ("Dźwigaj swój krzyż" Johna Dufresne'a),drugie o dręczonej przez ojca i brata rosyjskiej imigrantce, której zdjęcia udostępniane były grupie wysoko postawionych dewiantów seksualnych ("Zestaw na zamówienie" Josepha Wallace'a.)

Na deser zaś świetne opowiadanie Kurta Vonneguta "Klub Eda Luby’ego", trochę kafkowskie, trochę jakby ze "Strefy Mroku", w którym małżonkowie wplątani zostają w morderstwo i uwięzieni w przeżartym korupcją amerykańskim mieście.

Bardzo dobry zbiór prezentujący bodajże wszelkie odmiany literatury kryminalnej, z wieloma stojącymi na bardzo dobrym a nawet wybitnym poziomie opowiadaniami. Szkoda, że zarzucono wydawanie tego cyklu - ukazującego się w Ameryce corocznie - w Polsce. Polecam!

Zbiór opowiadań z szerokiego spektrum historii kryminalnych, wśród których każdy wielbiciel gatunku powinien znaleźć coś dla siebie. Nie brak tu więc historii o charakterze stricte detektywistycznym, wśród których warte wyróżnienia są te, które prezentują dość nietypowych "detektywów", osadzone są w interesującym tle społecznym lub kulturowym ("Połów"Matta Bella,...

Dałbym 2,5/50, bo tylko tyle (dwa i pół) opowiadań się nadawało z tego zbioru. Nie wiem, jakim cudem to są NAJLEPSZE opowiadania amerykańskie.

Dałbym 2,5/50, bo tylko tyle (dwa i pół) opowiadań się nadawało z tego zbioru. Nie wiem, jakim cudem to są NAJLEPSZE opowiadania amerykańskie.

Takie sobie średnie te opowiadania. Do dobrych mogę zdecydowanie zaliczyć:
Matt Bell - "Połów" (zakochany świr przechowuje znalezione ciało zaginionej dziewczyny i typuje na chybił trafił mordercę, którego zabija) - 7/10
Jay Brandon - "Ława przysięgłych" (na szybko wyznaczona, bodaj na posterunku policji, grupa mężczyzn, uniewinni mężczyznę, którego wina jest oczywista - 8/10
Phyllis Cohen - "Sprawiedliwosc w każdym calu" (mąż ofiary finansuje proces mordercy, by go potem uwięzić, skazując tym samym na śmierć głodową) - 9/10
Lyndsay Faye - "Przypadek szaleństwa pułkownika Warburtona" (współczesna impresja na temat rozwiązania zagadki przez Sherlocka Holmesa, poznanej tylko z ust Doktora Watsona) - 7/10
John Land - "Zabijanie czasu" (zabijający na zlecenie mafii mężczyzna po wpadce ucieka i zabija mężczyznę, który go bierze na stopa; korzystając z okazji przejmuje jego tożsamość i stanowisko nauczyciela literatury w liceum, gdzie pewnego dnia wpadają terroryści, ostatecznie ginąc z jego ręki. Morderca znika bez śladu). Moja ulubiona - 9/10
Dennis Lehane - "Pies" (barman znajduje bezpańskiego psa. Pewnego dnia zgłasza się po niego właściciel, bo chce psa sprzedać i potrzebuje pieniędzy. Oferuje barmanowi sumę. Jako że mężczyźnie zwyczajnie źle z oczu patrzy, barman zabija i dzwoni do gangu ściągającego z baru haracze, by posprzątał. Dziewczyna odwzajemniająca uczucie barmana i będąca świadkiem morderstwa zachowuje to, co widziała, dla siebie). - 8/10
Kurt Vonnnegut (opowiadanie wydane pośmiertnie) - "Klub Eda Luby'ego" - niezbyt bogate małżeństwo ma zwyczaj spędzać rocznice ślubu w tytułowym klubie. Niestety w opisywaną rocznicę nie zostają do klubu wpuszczeni, a na dodatek opłaceni świadkowie zeznają, że mężczyzna popełnił morderstwo w okolicach klubu. Aresztowany mężczyzna ucieka. Złapany zostaje przez FBI, które, jak się okazuje, już od dawna ma Eda Luby'ego pod obserwacją. Luby i jego ludzie zostają aresztowani, mąż zostaje oczyszczony z zarzutów. - 7/10

Pozostałe w mojej ocenia są słabe (lub wręcz durne, jak "Zasady rodem z Bismarck", w którym mężczyzna wynajmuje prostututkę, by zawiozła go na badanie prostaty, a ta następnego dnia jedzie go zabić, by pomścić jakąś śmierć czy coś, ale okazuje się, że już ktoś go zabił). Opowiadanie "Krew i ziemia" pamiętam jak przez mgłę, a opowiadań "Uprzedzenie", "Zestaw na zamówienie" i "Złomiarz" - wcale .

Takie sobie średnie te opowiadania. Do dobrych mogę zdecydowanie zaliczyć:
Matt Bell - "Połów" (zakochany świr przechowuje znalezione ciało zaginionej dziewczyny i typuje na chybił trafił mordercę, którego zabija) - 7/10
Jay Brandon - "Ława przysięgłych" (na szybko wyznaczona, bodaj na posterunku policji, grupa mężczyzn, uniewinni mężczyznę, którego wina jest oczywista -...

Zbiór opowiadań, które w zamierzeniu miały być kryminalne. Czy wszystkie takie są? Nie sądzę. Część opowiadać dobrych, część mniej. Ciężko ocenić je jako całość. Dlatego mocne 6.

Zbiór opowiadań, które w zamierzeniu miały być kryminalne. Czy wszystkie takie są? Nie sądzę. Część opowiadać dobrych, część mniej. Ciężko ocenić je jako całość. Dlatego mocne 6.

Tytuł jest bardzo mylący. W większości nie są to opowiadania kryminale, ani nawet sensacyjne, a jedynie opowiadania obyczajowe z motywem zbrodni. To, że w treści pojawia się trup, nie czyni jeszcze z tekstu kryminału. Do tego część z nich jest zwyczajnie kiepska. Jestem podwójnie rozczarowany, bo bardzo lubię opowiadania, a tych pisze się coraz mniej, więc obiecywałem sobie przyjemność, a dostałem chłam. Z dwudziestu tekstów, może trzy-cztery mnie naprawdę wciągnęły, a kolejne dwa-trzy przeczytałem bez ziewania, Jeśli to jest najlepsze, co może zaoferować rynek amerykański, to czas ogłosić śmierć gatunku.
Do tego nazwisko Lee Childa dodane ewidentnie jako chwyt marketingowy, żeby przyciągnąć frajerów, takich, jakim i ja się niestety okazałem.

Tytuł jest bardzo mylący. W większości nie są to opowiadania kryminale, ani nawet sensacyjne, a jedynie opowiadania obyczajowe z motywem zbrodni. To, że w treści pojawia się trup, nie czyni jeszcze z tekstu kryminału. Do tego część z nich jest zwyczajnie kiepska. Jestem podwójnie rozczarowany, bo bardzo lubię opowiadania, a tych pisze się coraz mniej, więc obiecywałem...

Chyba po raz pierwszy sięgnąłem po zbiór opowiadań kryminalnych. Do tej pory czytałem tylko powieści. Czy żałuję? Chyba nie. Trudno jednak ocenić zbiór opowiadań jako całość. Jest kilka perełek. Dużo dobrych opowiadań. Jest też niestety kilka bardzo słabych opowiadań, które nie do końca pasują do pozostalych. Zawiedzeni będą fani Lee Childa. Jest on tylko redaktorem, nie napisał żadnego z opowiadań. Myślę jednak, że warto sięgnąć po tę pozycję.

Chyba po raz pierwszy sięgnąłem po zbiór opowiadań kryminalnych. Do tej pory czytałem tylko powieści. Czy żałuję? Chyba nie. Trudno jednak ocenić zbiór opowiadań jako całość. Jest kilka perełek. Dużo dobrych opowiadań. Jest też niestety kilka bardzo słabych opowiadań, które nie do końca pasują do pozostalych. Zawiedzeni będą fani Lee Childa. Jest on tylko redaktorem, nie...

Jak to zwykle w przypadku zbiorów opowiadań - jest bardzo, ale to bardzo nierówno. Niektóre historie są świetne, trzymają w napięciu od samego początku do zaskakującego końca. Inne z kolei mogę uznać za rozczarowanie, męczyłem się z nimi jak podczas bardzo żmudnej pracy. I tu pojawia się problem z oceną, jedna historia zasługuje na 10/10, inna na mocno naciągane 3/10. Postanowiłem zatrzymać się gdzieś pośrodku i nagrodzić książkę solidnym 6. Jeśli zaś chodzi o pisane wielkimi literami nazwisko Lee Child'a na okładce - cóż, napisał on tylko przedmowę...

Jak to zwykle w przypadku zbiorów opowiadań - jest bardzo, ale to bardzo nierówno. Niektóre historie są świetne, trzymają w napięciu od samego początku do zaskakującego końca. Inne z kolei mogę uznać za rozczarowanie, męczyłem się z nimi jak podczas bardzo żmudnej pracy. I tu pojawia się problem z oceną, jedna historia zasługuje na 10/10, inna na mocno naciągane 3/10....

37/100/2020
"Opowiadanie to taki rodzaj prozy, w którym autor rezygnuje ze wszystkiego, co podczas lektury pomijają czytelnicy"
To jest czternasta edycja amerykańskich opowiadań kryminalnych. Dla mnie pierwsza :-) Zaletą zbiorów opowiadań różnych autorów jest to, że każde jest inaczej napisane, z innymi bohaterami, innymi pobudkami ich działania... sami wiecie. Nie inaczej jest tu. Mamy całą gamę bohaterów: kobiety i mężczyźni, biedni i bogaci, amerykanie i mniejszości narodowe. Świetne. I całkiem często mocno zaskakujące, co w kryminale jest najważniejsze :-)

37/100/2020
"Opowiadanie to taki rodzaj prozy, w którym autor rezygnuje ze wszystkiego, co podczas lektury pomijają czytelnicy"
To jest czternasta edycja amerykańskich opowiadań kryminalnych. Dla mnie pierwsza :-) Zaletą zbiorów opowiadań różnych autorów jest to, że każde jest inaczej napisane, z innymi bohaterami, innymi pobudkami ich działania... sami wiecie. Nie inaczej...