Najlepsze amerykańskie opowiadania kryminalne 2010

Takie sobie średnie te opowiadania. Do dobrych mogę zdecydowanie zaliczyć:
Matt Bell - "Połów" (zakochany świr przechowuje znalezione ciało zaginionej dziewczyny i typuje na chybił trafił mordercę, którego zabija) - 7/10
Jay Brandon - "Ława przysięgłych" (na szybko wyznaczona, bodaj na posterunku policji, grupa mężczyzn, uniewinni mężczyznę, którego wina jest oczywista - 8/10
Phyllis Cohen - "Sprawiedliwosc w każdym calu" (mąż ofiary finansuje proces mordercy, by go potem uwięzić, skazując tym samym na śmierć głodową) - 9/10
Lyndsay Faye - "Przypadek szaleństwa pułkownika Warburtona" (współczesna impresja na temat rozwiązania zagadki przez Sherlocka Holmesa, poznanej tylko z ust Doktora Watsona) - 7/10
John Land - "Zabijanie czasu" (zabijający na zlecenie mafii mężczyzna po wpadce ucieka i zabija mężczyznę, który go bierze na stopa; korzystając z okazji przejmuje jego tożsamość i stanowisko nauczyciela literatury w liceum, gdzie pewnego dnia wpadają terroryści, ostatecznie ginąc z jego ręki. Morderca znika bez śladu). Moja ulubiona - 9/10
Dennis Lehane - "Pies" (barman znajduje bezpańskiego psa. Pewnego dnia zgłasza się po niego właściciel, bo chce psa sprzedać i potrzebuje pieniędzy. Oferuje barmanowi sumę. Jako że mężczyźnie zwyczajnie źle z oczu patrzy, barman zabija i dzwoni do gangu ściągającego z baru haracze, by posprzątał. Dziewczyna odwzajemniająca uczucie barmana i będąca świadkiem morderstwa zachowuje to, co widziała, dla siebie). - 8/10
Kurt Vonnnegut (opowiadanie wydane pośmiertnie) - "Klub Eda Luby'ego" - niezbyt bogate małżeństwo ma zwyczaj spędzać rocznice ślubu w tytułowym klubie. Niestety w opisywaną rocznicę nie zostają do klubu wpuszczeni, a na dodatek opłaceni świadkowie zeznają, że mężczyzna popełnił morderstwo w okolicach klubu. Aresztowany mężczyzna ucieka. Złapany zostaje przez FBI, które, jak się okazuje, już od dawna ma Eda Luby'ego pod obserwacją. Luby i jego ludzie zostają aresztowani, mąż zostaje oczyszczony z zarzutów. - 7/10

Pozostałe w mojej ocenia są słabe (lub wręcz durne, jak "Zasady rodem z Bismarck", w którym mężczyzna wynajmuje prostututkę, by zawiozła go na badanie prostaty, a ta następnego dnia jedzie go zabić, by pomścić jakąś śmierć czy coś, ale okazuje się, że już ktoś go zabił). Opowiadanie "Krew i ziemia" pamiętam jak przez mgłę, a opowiadań "Uprzedzenie", "Zestaw na zamówienie" i "Złomiarz" - wcale .

Takie sobie średnie te opowiadania. Do dobrych mogę zdecydowanie zaliczyć:
Matt Bell - "Połów" (zakochany świr przechowuje znalezione ciało zaginionej dziewczyny i typuje na chybił trafił mordercę, którego zabija) - 7/10
Jay Brandon - "Ława przysięgłych" (na szybko wyznaczona, bodaj na posterunku policji, grupa mężczyzn, uniewinni mężczyznę, którego wina jest oczywista -...

Tytuł jest bardzo mylący. W większości nie są to opowiadania kryminale, ani nawet sensacyjne, a jedynie opowiadania obyczajowe z motywem zbrodni. To, że w treści pojawia się trup, nie czyni jeszcze z tekstu kryminału. Do tego część z nich jest zwyczajnie kiepska. Jestem podwójnie rozczarowany, bo bardzo lubię opowiadania, a tych pisze się coraz mniej, więc obiecywałem sobie przyjemność, a dostałem chłam. Z dwudziestu tekstów, może trzy-cztery mnie naprawdę wciągnęły, a kolejne dwa-trzy przeczytałem bez ziewania, Jeśli to jest najlepsze, co może zaoferować rynek amerykański, to czas ogłosić śmierć gatunku.
Do tego nazwisko Lee Childa dodane ewidentnie jako chwyt marketingowy, żeby przyciągnąć frajerów, takich, jakim i ja się niestety okazałem.

Tytuł jest bardzo mylący. W większości nie są to opowiadania kryminale, ani nawet sensacyjne, a jedynie opowiadania obyczajowe z motywem zbrodni. To, że w treści pojawia się trup, nie czyni jeszcze z tekstu kryminału. Do tego część z nich jest zwyczajnie kiepska. Jestem podwójnie rozczarowany, bo bardzo lubię opowiadania, a tych pisze się coraz mniej, więc obiecywałem...

Chyba po raz pierwszy sięgnąłem po zbiór opowiadań kryminalnych. Do tej pory czytałem tylko powieści. Czy żałuję? Chyba nie. Trudno jednak ocenić zbiór opowiadań jako całość. Jest kilka perełek. Dużo dobrych opowiadań. Jest też niestety kilka bardzo słabych opowiadań, które nie do końca pasują do pozostalych. Zawiedzeni będą fani Lee Childa. Jest on tylko redaktorem, nie napisał żadnego z opowiadań. Myślę jednak, że warto sięgnąć po tę pozycję.

Chyba po raz pierwszy sięgnąłem po zbiór opowiadań kryminalnych. Do tej pory czytałem tylko powieści. Czy żałuję? Chyba nie. Trudno jednak ocenić zbiór opowiadań jako całość. Jest kilka perełek. Dużo dobrych opowiadań. Jest też niestety kilka bardzo słabych opowiadań, które nie do końca pasują do pozostalych. Zawiedzeni będą fani Lee Childa. Jest on tylko redaktorem, nie...

Jak to zwykle w przypadku zbiorów opowiadań - jest bardzo, ale to bardzo nierówno. Niektóre historie są świetne, trzymają w napięciu od samego początku do zaskakującego końca. Inne z kolei mogę uznać za rozczarowanie, męczyłem się z nimi jak podczas bardzo żmudnej pracy. I tu pojawia się problem z oceną, jedna historia zasługuje na 10/10, inna na mocno naciągane 3/10. Postanowiłem zatrzymać się gdzieś pośrodku i nagrodzić książkę solidnym 6. Jeśli zaś chodzi o pisane wielkimi literami nazwisko Lee Child'a na okładce - cóż, napisał on tylko przedmowę...

Jak to zwykle w przypadku zbiorów opowiadań - jest bardzo, ale to bardzo nierówno. Niektóre historie są świetne, trzymają w napięciu od samego początku do zaskakującego końca. Inne z kolei mogę uznać za rozczarowanie, męczyłem się z nimi jak podczas bardzo żmudnej pracy. I tu pojawia się problem z oceną, jedna historia zasługuje na 10/10, inna na mocno naciągane 3/10....

37/100/2020
"Opowiadanie to taki rodzaj prozy, w którym autor rezygnuje ze wszystkiego, co podczas lektury pomijają czytelnicy"
To jest czternasta edycja amerykańskich opowiadań kryminalnych. Dla mnie pierwsza :-) Zaletą zbiorów opowiadań różnych autorów jest to, że każde jest inaczej napisane, z innymi bohaterami, innymi pobudkami ich działania... sami wiecie. Nie inaczej jest tu. Mamy całą gamę bohaterów: kobiety i mężczyźni, biedni i bogaci, amerykanie i mniejszości narodowe. Świetne. I całkiem często mocno zaskakujące, co w kryminale jest najważniejsze :-)

37/100/2020
"Opowiadanie to taki rodzaj prozy, w którym autor rezygnuje ze wszystkiego, co podczas lektury pomijają czytelnicy"
To jest czternasta edycja amerykańskich opowiadań kryminalnych. Dla mnie pierwsza :-) Zaletą zbiorów opowiadań różnych autorów jest to, że każde jest inaczej napisane, z innymi bohaterami, innymi pobudkami ich działania... sami wiecie. Nie inaczej...

UWAGA! OSTRZEŻENIE!
Ta książka NIE powinna znajdować się ani na LC ani nigdzie w dziale Lee Child, ponieważ nie jest to książka Lee Childa. Nie ma tu ANI JEDNEGO opowiadania jego autorstwa. Child napisał tylko przedmowę.
Pierwszy raz widzę, by autor przedmowy pojawiał się wielkimi literami na okładce jako jeden z głównych autorów książki.
Jeśli wiec ktoś jest ciekaw jak Lee Child radzi sobie z krótkimi formami, to ta ksiażka nie zaspokoi jego ciekawości.
Czy radzi sobie z przedmową? Nie za bardzo. Nie mogę powiedzieć, by to było ciekawe, co napisał.
A same opowiadania? W 3/4 to bełkot.
Jeśli to mają być najlepsze to hmm... wynika z tego że albo amerykańscy autorzy kryminałów są beznadziejnymi pisarzami, albo nie radzą sobie z krótką formą, albo też rok 2010 był czarnym rokiem amerykańskiego kryminału.
Jest tam kilka całkiem znośnych, ale cała reszta to strata czasu.
Nie będę omawiać szczegółowo, bo jesli ktoś mimo wszystko zaryzykuje, to i tak przeczyta wszystkie. Ale jesli zostawi ksiażkę na półce - niczego nie straci.
Poszukajcie czegoś ciekawszego.
Wielbicielom Reachera - stanowczo odradzam - będziecie rozczarowani. No chyba sięgniecie z pełną świadomością, że ta ksiązka nie ma nic wspólnego ani z Reacherem ani z Childem (może poza pieniędzmi, które pan Child z pewnością za książkę zainkasował) :)

UWAGA! OSTRZEŻENIE!
Ta książka NIE powinna znajdować się ani na LC ani nigdzie w dziale Lee Child, ponieważ nie jest to książka Lee Childa. Nie ma tu ANI JEDNEGO opowiadania jego autorstwa. Child napisał tylko przedmowę.
Pierwszy raz widzę, by autor przedmowy pojawiał się wielkimi literami na okładce jako jeden z głównych autorów książki.
Jeśli wiec ktoś jest ciekaw jak Lee...

Raczej nie przepadam za opowiadaniami, ale wypożyczyłam tę książkę, bo stwierdziłam że opowiadania kryminalne mogę być ciekawe. I kilka z nich faktycznie bardzo mi się spodobało, choć nie wszystkie, ale ogólna ocena wypada pozytywnie.

Raczej nie przepadam za opowiadaniami, ale wypożyczyłam tę książkę, bo stwierdziłam że opowiadania kryminalne mogę być ciekawe. I kilka z nich faktycznie bardzo mi się spodobało, choć nie wszystkie, ale ogólna ocena wypada pozytywnie.

Cóż- opowiadania, jedne lepsze, drugie trochę mniej.

Cóż- opowiadania, jedne lepsze, drugie trochę mniej.

Zbiór opowiadań, które w zamierzeniu miały być kryminalne. Czy wszystkie takie są? Nie sądzę. Część opowiadać dobrych, część mniej. Ciężko ocenić je jako całość. Dlatego mocne 6.

Zbiór opowiadań, które w zamierzeniu miały być kryminalne. Czy wszystkie takie są? Nie sądzę. Część opowiadać dobrych, część mniej. Ciężko ocenić je jako całość. Dlatego mocne 6.

Dałbym 2,5/50, bo tylko tyle (dwa i pół) opowiadań się nadawało z tego zbioru. Nie wiem, jakim cudem to są NAJLEPSZE opowiadania amerykańskie.

Dałbym 2,5/50, bo tylko tyle (dwa i pół) opowiadań się nadawało z tego zbioru. Nie wiem, jakim cudem to są NAJLEPSZE opowiadania amerykańskie.