Przyznam szczerze, książka całkiem pozytywnie mnie zaskoczyła. Autor przedstawia w niej dzieje rodziny Piontków na przestrzeni raptem kilku godzin 31 sierpnia 1939 roku tuż przed wybuchem wojny.

Książka pokazuje trochę pokręcone ale jakże prawdziwe perypetie ludzi mieszkających na terenach przygranicznych Górnego Śląska w czasach około wojennych.

Da się wyczuć ducha tamtych czasów, bogate opisy osób i zdarzeń pozwalają zapracować wyobraźni a skrzętnie wplecione fragmenty biograficzne Wojciecha Korfantego dodają animuszu całej tej historii, która działa się lata temu.

Na pewno jest to książka dająca do myślenia.

Przyznam szczerze, książka całkiem pozytywnie mnie zaskoczyła. Autor przedstawia w niej dzieje rodziny Piontków na przestrzeni raptem kilku godzin 31 sierpnia 1939 roku tuż przed wybuchem wojny.

Książka pokazuje trochę pokręcone ale jakże prawdziwe perypetie ludzi mieszkających na terenach przygranicznych Górnego Śląska w czasach około wojennych.

Da się wyczuć ducha...

Nie było chyba bardziej wyrazistej daty i miejsca na wesele niż 31 sierpnia 1939 w Gleiwitz. Wieczór, który już po kilku godzinach został w poprzedniej epoce i tę epokę stara się opisać Horst Bienek. Wychodzi mu to całkiem nieźle, czuję, że w książce jest obecna próba oddania górnośląskiej specyfiki językowej, kulturowej, perspektywy rozdarcia i bycia niezrozumianym zarówno przez Niemców jak i Polaków z głębi lądu. Charakteryzacja postaci jest całkiem niezła, choć wydaje mi się, że wiele wątków w książce pojawia się znikąd i w złym momencie. Czasem narracja przeskakuje z pierwszej na trzecią osobę, co nie pomaga w odbiorze, ale też powoduje zwiększenie uwagi odnośnie do czytanego tekstu. Ładna opowieść o troskach, zmianach, strachu i nadziei. Jutro faktycznie nadchodzi, chyba najmocniej jak tylko mogło, ale o nim dowiadujemy się już niewiele. I bardzo dobrze, o o nim napisano już sporo. O tym fatalnym wieczorze zapomniano, a ludzie tańczyli, bawili się, dyskutowali, krzyczeli, kochali się i umierali. Jak w każdy inny sobotni wieczór.

Nie było chyba bardziej wyrazistej daty i miejsca na wesele niż 31 sierpnia 1939 w Gleiwitz. Wieczór, który już po kilku godzinach został w poprzedniej epoce i tę epokę stara się opisać Horst Bienek. Wychodzi mu to całkiem nieźle, czuję, że w książce jest obecna próba oddania górnośląskiej specyfiki językowej, kulturowej, perspektywy rozdarcia i bycia niezrozumianym zarówno...

Ciekawa lektura, pokazująca przedwojenne pogranicze polsko-niemieckie oczami niemieckiego chłopca (autora urodzonego w Gliwicach). Zadziwiła mnie silna więź z Polską (wspomnienia z wycieczek do Krakowa, Częstochowy). Każdy kto interesuje się relacjami polsko-niemieckimi, powinien sięgnąć po tę pozycję. I kolejne, tego autora. Ja tak zrobiłem i nie żałuję.

Ciekawa lektura, pokazująca przedwojenne pogranicze polsko-niemieckie oczami niemieckiego chłopca (autora urodzonego w Gliwicach). Zadziwiła mnie silna więź z Polską (wspomnienia z wycieczek do Krakowa, Częstochowy). Każdy kto interesuje się relacjami polsko-niemieckimi, powinien sięgnąć po tę pozycję. I kolejne, tego autora. Ja tak zrobiłem i nie żałuję.

Nastroje w Gliwicach w ostatnich dniach sierpnia 1939. Wrześniowe światło wydaje mi się nieco lepsze.

Nastroje w Gliwicach w ostatnich dniach sierpnia 1939. Wrześniowe światło wydaje mi się nieco lepsze.

?+?

?+?

Obowiązkowa lektura dla każdego, kto próbuje zrozumieć, co czuje Ślązak i czym jest dla niego Heimat. To książka o ojczyźnie, tej najbliższej, w której człowiek dorasta. To książka o więzach ludzkich, które są kształtowane przez życie obok siebie, te same ideały i wartości. A co najważniejsze, to wspomnienie, więc nawet jeżeli jest to fikcja literacka, to zawiera bardzo dużo prawdziwych przeżyć. Chylę czoła przed Panem, Panie Bienek. Za to, że pokazał Pan, że Ślązak to człowiek, który może mówić i po niemiecku i po polsku. Za pokazanie tradycji, zwyczajów i obaw, które kształtowały ludzi na przedwojennym Śląsku.

Obowiązkowa lektura dla każdego, kto próbuje zrozumieć, co czuje Ślązak i czym jest dla niego Heimat. To książka o ojczyźnie, tej najbliższej, w której człowiek dorasta. To książka o więzach ludzkich, które są kształtowane przez życie obok siebie, te same ideały i wartości. A co najważniejsze, to wspomnienie, więc nawet jeżeli jest to fikcja literacka, to zawiera bardzo...

Z początku bardzo pozytywnie, później jednak trochę nużące, z uwagi na klaustrofobiczne ograniczenia czasu akcji i jej miejsca oraz przydługie opisy przemyśleń bohaterów. Co w sumie brzmi jak opis dość nowoczesnej powieści :)

Z początku bardzo pozytywnie, później jednak trochę nużące, z uwagi na klaustrofobiczne ograniczenia czasu akcji i jej miejsca oraz przydługie opisy przemyśleń bohaterów. Co w sumie brzmi jak opis dość nowoczesnej powieści :)

Myślałam, że przejdę jak burza. Z recenzji wynikało, że jest tu wszystko, czego potrzebuję, by książka chwyciła i nie chciała puścić. Opowieść rodzinna z licznymi retrospekcjami mocno osadzona w historii, wielokulturowość, wielonarodowość, otarcie się o kulturę mojego dziadka, śląskiego górnika, którego nie zdążyłam poznać, miejsce dzieciństwa rodzeństwa mojego taty… I, co chyba najbardziej pociągające, przedstawienie tego wszystkiego przez świadka-uczestnika tamtych miejsc i wydarzeń: niemieckiego mieszkańca przedwojennych Gliwic. Spojrzenie na Śląsk w przededniu wybuchu II wojny światowej oczami i wspomnieniami niemieckiego chłopca.

Nastawiałam się na spotkanie ze śląskim Gὒnterem Grassem.

To nietuzinkowa historia ładnie opowiedziana. Akcja powieści rozgrywa się w ciągu 24 godzin: rozpoczyna się rankiem 31 sierpnia 1939 r., a kończy rankiem 1 września. Liczne retrospekcje pozwalają lepiej poznać bohaterów, których portrety, świetnie nakreślone, należą do mocniejszych stron tej powieści. Ciekawym zabiegiem było powierzenie jednemu z bohaterów misji pisania książki o Korfantym, co dostarczyło zwykłemu czytelnikowi mnóstwa informacji na temat stosunków polsko-niemieckich na Śląsku, realiów polityki II Rzeczypospolitej oraz informacji dotyczących samego Wojciecha Korfantego. Jednakże najciekawsze dla mnie były szczególiki dotyczące przedwojennej codzienności Śląska.

„Pierwsza polka” rozpoczyna śląską tetralogię autora. Z pewnością sięgnę po jej dalsze części. Kiedyś. Mój entuzjazm po zdobyciu do przeczytania „Pierwszej polki” był znacznie wyższy, niż po lekturze książki:).

PS
Czytałam ją stosunkowo długo. Znacznie dłużej, niż przewidywałam:).

Myślałam, że przejdę jak burza. Z recenzji wynikało, że jest tu wszystko, czego potrzebuję, by książka chwyciła i nie chciała puścić. Opowieść rodzinna z licznymi retrospekcjami mocno osadzona w historii, wielokulturowość, wielonarodowość, otarcie się o kulturę mojego dziadka, śląskiego górnika, którego nie zdążyłam poznać, miejsce dzieciństwa rodzeństwa mojego taty… I, co...

"Pierwsza polka" to piękna, wzruszająca i zapadająca w pamięć powieść, której akcja rozgrywa się w przededniu drugiej wojny światowej, na polsko-niemieckim pograniczu.
Mimo iż bieżące wydarzenia obejmują zaledwie niecałe dwie doby, liczne retrospekcje dostarczają mnóstwa informacji o przeszłości bohaterów. Każda postać, nawet drugoplanowa czy epizodyczna, ma tutaj własną, interesującą historię.

Świat pokazany jest przez pryzmat przeżyć nastoletniego chłopca, jednak wiele miejsca autor poświęcił też dorosłym, zwłaszcza matce.
Troska o ciężko chorego męża i córkę odrzucającą kościelny ślub, codzienne kłopoty i obawy przed zbliżającą się nieuchronnie wojną - to rzeczywistość, z jaką musi zmagać się kobieta, która bardzo przypomina mamę autora.

Osobnym wątkiem w powieści jest pisanie przez jednego z bohaterów książki o Wojciechu Korfantym. Ten pozornie oderwany od całości element dostarcza wielu informacji na temat stosunków między Polakami i Niemcami na Śląsku. W pewnym momencie losy biografa-amatora krzyżują się z drogami innych bohaterów, przynosząc zaskakujący finał.

"Pierwsza polka" to powieść wielopłaszczyznowa, można ją odczytywać w różnych kontekstach. Dla mnie jest przede wszystkim chwytającą za serce historią zwyczajnych ludzi, Polaków, Niemców i Żydów, którym przyszło żyć w niebezpiecznych czasach. Te najgroźniejsze chwile mają jednak dopiero nadejść - nie mogę się doczekać sięgnięcia po kolejny tom!

Książkę polecam przede wszystkim tym, którzy cenią niebanalne historie, opowiedziane gawędziarskim stylem i pięknym językiem.

"Pierwsza polka" to piękna, wzruszająca i zapadająca w pamięć powieść, której akcja rozgrywa się w przededniu drugiej wojny światowej, na polsko-niemieckim pograniczu.
Mimo iż bieżące wydarzenia obejmują zaledwie niecałe dwie doby, liczne retrospekcje dostarczają mnóstwa informacji o przeszłości bohaterów. Każda postać, nawet drugoplanowa czy epizodyczna, ma tutaj własną,...

Horst Bienek urodził się w 1930 roku w niemieckich wtedy Gliwicach.Dom w którym mieszkał do dzisiaj stoi,a na jego ścianie umieszczono tablicę pamiątkową z wizerunkiem pisarza.Mało tego,ulicę przy której ów dom stoi nazwano jego imieniem.I słusznie.Ponieważ tak jak Gunter Grass opisywał w swojej twórczości przedwojenny Gdańsk,tak Horst Bienek w najważniejszych swoich utworach stał się kronikarzem życia mieszkańców Gliwic przed wybuchem jak i w czasie trwania drugiej wojny światowej.Powieść "Pierwsza polka" otwiera tzw.tetralogię gliwicką,na którą składają się jeszcze powieści:"Wrześniowe światło","Czas bez dzwonów" i "Ziemia i ogień".Akcja "Pierwszej polki" toczy się zaledwie w przeciągu jednego dnia (31.08.1939),ale poprzez liczne retrospekcje poznajemy koleje życia bohaterów na przestrzeni kilkudziesięciu wcześniejszych lat.Poznajemy tutaj specyfikę życia mieszkańców strefy nadgranicznej,jaką ówczesne Gliwice niewątpliwie były.Bohaterowie powieści,należący w przewadze do klasy średniej,stronią raczej od polityki,zajmują się swoimi codziennymi obowiązkami,swoimi codziennymi małymi sprawami.Polityka zostaje im niejako narzucona przez wszechogarniający cały kraj nazizm.Wiedzą,że będzie wojna,ale wcale się tym nie przejmują.Większość wierzy w łatwe zwycięstwo bez strat ze swojej strony.Jedni planują zakup gruntów pod lotnisko,jedni piszą książki i marzą o ich wydaniu,jeszcze inni marzą o wycieczce do Warszawy i dotknąć serca Chopina.Niestety plany maluczkich pokrzyżuje plan wodza narodu.Na uwagę zasługują w powieści,doskonałe,według mnie,portrety psychologiczne bohaterów.Dzięki licznym monologom wewnętrznym,poznajemy motywy ich postępowania,poznajemy przyczyny ich życiowych decyzji.Po wojnie,w 1945 roku,Bienek musiał opuścić,wraz z rodziną,rodzinne Gliwice.Po wielu zawirowaniach(życie w NRD,obóz w Workucie)osiadł na stałe w RFN,gdzie w latach 70-ych,dając wyraz swojej tęsknocie za krainą dzieciństwa,stworzył tetralogię gliwicką.Książka przesycona jest nostalgią za minionym światem,który już nie wróci,który jednak,na szczęście,postanowił,pisarz, uwiecznić na kartach swojej powieści.
"Mój kraj nad Kłodnicą,nad Odrą,zawsze patrzyliśmy z tęsknotą na Zachód,to prawda,ale nasza dusza,o Panie, nasza dusza pozostała daleko na Wschodzie..."

Horst Bienek urodził się w 1930 roku w niemieckich wtedy Gliwicach.Dom w którym mieszkał do dzisiaj stoi,a na jego ścianie umieszczono tablicę pamiątkową z wizerunkiem pisarza.Mało tego,ulicę przy której ów dom stoi nazwano jego imieniem.I słusznie.Ponieważ tak jak Gunter Grass opisywał w swojej twórczości przedwojenny Gdańsk,tak Horst Bienek w najważniejszych swoich...