Motyw centralny tej książki jest stary, znany choćby z baśni wszystkich narodów: biedak staje się nagle bogaczem, ale bogactwo to traci równie szybko, jak je zdobył. W groteskowo-makabrycznym pościgu za olbrzymią fortuną żebraka Isidra poznajemy miejscowych notablów porwanych gorączką złota, która pojednała pierwszych w mieście z ostatnimi, zmieniając ich w stado nieprzytomnych z chciwości opętańców.

Gudrun Pausewang potrafiła powiedzieć wiele o ludzkich cnotach i słabościach, unikając wszelkiego kaznodziejstwa i moralizatorstwa, bawiąc nas od początku do końca. Jest to jednak humor chaplinowski, wymowa tej uroczej powieści jest pełna tragizmu, tak jak filmy największego komika naszej epoki.

Filmowe jest również tło "Plaza Fortuna". Autorka przebywała przez dłuższy czas w Ameryce Południowej, gdzie umieszcza akcję swej powieści. Stąd autentyzm kolorytu i typów przedstawionych w otoczeniu wspaniałej podzwrotnikowej przyrody.