Literatura, która nie jest prosta. Historia 4 osób, które z różnych względów musiały wyjechać z krajów, w których żyli. Ciekawe miejsca, ciekawie nakreślone osoby i proza, która zostawia niepokój, jakiś ślad. Nie jest łatwo czytać ta książkę, ale z pewnością warto. Jest w nie tez jakiś smutek i piętno losów osób, na które wpływ miała sytuacja na świecie w pierwszej połowie XX wieku.

Literatura, która nie jest prosta. Historia 4 osób, które z różnych względów musiały wyjechać z krajów, w których żyli. Ciekawe miejsca, ciekawie nakreślone osoby i proza, która zostawia niepokój, jakiś ślad. Nie jest łatwo czytać ta książkę, ale z pewnością warto. Jest w nie tez jakiś smutek i piętno losów osób, na które wpływ miała sytuacja na świecie w pierwszej połowie...

Styl Sebalda pozostaje dla mnie zagadką – trafiający w sedno, a jednocześnie elegijny. To był mistrz, szkoda, że nie dane mu było żyć dłużej i napisać więcej.
Sama książka dorównuje Pierścieniom Saturna. Najbardziej przypadła mi do gustu część nt. Ambrosa Adelwartha, opisy podróży fenomenalne.

Styl Sebalda pozostaje dla mnie zagadką – trafiający w sedno, a jednocześnie elegijny. To był mistrz, szkoda, że nie dane mu było żyć dłużej i napisać więcej.
Sama książka dorównuje Pierścieniom Saturna. Najbardziej przypadła mi do gustu część nt. Ambrosa Adelwartha, opisy podróży fenomenalne.

Cztery opowieści o losach emigrantów. O ich życiowych wyborach, traumach,, ekstrawagancjach, starzeniu się. Po sebaldowsku autentyczne, szczere, oszczędnym , surowym językiem napisane. Klasyka

Cztery opowieści o losach emigrantów. O ich życiowych wyborach, traumach,, ekstrawagancjach, starzeniu się. Po sebaldowsku autentyczne, szczere, oszczędnym , surowym językiem napisane. Klasyka

Szósta tegoroczna książka. Lektura świetna, ale prawdę mówiąc zacząłem podczas niej odczuwać lekki przesyt Sebaldem. Być może za szybko chcę przeczytać wszystko autora "Austerlitza". Zostały na szczęście jeszcze tylko jego dwie książki do przeczytania. W "Wyjechali" znajdziemy cztery historie ludzi, którzy z różnych przyczyn opuścili swoje rodzinne kraje, jest siatka zdarzeń, wyborów i konieczności. Lektura oczywiście smakowita, patrząc obiektywnie, wspaniały styl, język, obserwacje, prowadzenie narracji. Fikcyjna proza Sebalda sprawia wrażenie twórczości autobiograficznej przeplatanej z historiami autentycznych ludzi. Nie napisze niczego odkrywczego, że trudno się uwolnić od faktu, że jest to przede wszystkim fikcja, a przynajmniej trudno oddzielić prawdę od zmyślenia. U Sebalda postaci autentyczne stają się krwistymi postaciami książkowymi, a narrator zawsze sugeruje, że jest nim sam autor, co podobno, jak mówił Sebald w wywiadach - nie ma miejsca. No cóż, czy czytelnik ma prawo wierzyć w fikcję i uznawać ją za prawdę?

Szósta tegoroczna książka. Lektura świetna, ale prawdę mówiąc zacząłem podczas niej odczuwać lekki przesyt Sebaldem. Być może za szybko chcę przeczytać wszystko autora "Austerlitza". Zostały na szczęście jeszcze tylko jego dwie książki do przeczytania. W "Wyjechali" znajdziemy cztery historie ludzi, którzy z różnych przyczyn opuścili swoje rodzinne kraje, jest siatka...

Wymagające, ale najwyższe loty.

Wymagające, ale najwyższe loty.

Kolejne książki bardziej mnie poruszyły, ale wciąż jest to proza wysokiej próby.

Kolejne książki bardziej mnie poruszyły, ale wciąż jest to proza wysokiej próby.

Moj zachwyt nie ma końca. Sebald jest nie tyle bystrym obserwatorem rzeczywistości, ale niemalże uczestnikiem życia każdego z czterech bohaterów tego tomu. Dotyka jądra ich cierpienia i poranienia, a czyni to niezwykle subtelnie. Tu nie ma ani jednego zbędnego zdania. Dla mnie to Mistrz i ubolewam nad jego przedwczesną śmiercią, bo niewątpliwie byłby to noblista. Polecam!

Moj zachwyt nie ma końca. Sebald jest nie tyle bystrym obserwatorem rzeczywistości, ale niemalże uczestnikiem życia każdego z czterech bohaterów tego tomu. Dotyka jądra ich cierpienia i poranienia, a czyni to niezwykle subtelnie. Tu nie ma ani jednego zbędnego zdania. Dla mnie to Mistrz i ubolewam nad jego przedwczesną śmiercią, bo niewątpliwie byłby to noblista. Polecam!

Wyjechali to opowieść o tym czym jest czas, rozłąka, samotność, brak swojego miejsca na świecie lub niemożność bycia w nim. Dla tych co machają do promów, dla tych co chcą ale nie mogą wrócić

Wyjechali to opowieść o tym czym jest czas, rozłąka, samotność, brak swojego miejsca na świecie lub niemożność bycia w nim. Dla tych co machają do promów, dla tych co chcą ale nie mogą wrócić

Mistrz, który słowem niesie nas w głąb rozmyślań, chociaż z rzadka jest własnym głosem jednak, to on tworzy poezję z niezbornych słów tych, którzy wyjechali.

Mistrz, który słowem niesie nas w głąb rozmyślań, chociaż z rzadka jest własnym głosem jednak, to on tworzy poezję z niezbornych słów tych, którzy wyjechali.

W posłowiu (znakomitym) Katarzyna Kończal cytuje Sebalda: „Błędnie uważa się, że w literaturze miejsce tematyki żydowskiej jest w osobnej szufladzie i cała reszta świata nie ma z nią nic wspólnego.” Niezależnie od tego jak bardzo „Wyjechali” dotyka tematu Zagłady, nie mniej (a może bardziej) dotyczy kondycji ludzkiej jako takiej. Katarzyna Kończal: „ Bohaterowie Sebalda znajdują się w momencie, gdy ich kredyt na życie ulega wyczerpaniu - każdy z nich jest tylko tym kim jest (a więc już nie tym, kim będzie w przyszłości).” I jeszcze raz Kończal : „Doświadczenie (…) utraconej legitymizacji własnej egzystencji…” – bawi mnie brzmienie tej, doskonałej, definicji braku złudzeń wieku dojrzałego.
Także ode mnie tylko kilka słów: Sebald, tłumaczony przez Małgorzatę Łukasiewicz zachwycił mnie, znowu, i tak sobie myślę, że chyba za mało napisał, żeby ten zachwyt kiedyś minął. W ostatnim opowiadaniu - malarz Max Ferber – kilka stron zapisków Luizy Lanzberg to jedna z najbardziej poruszających rzeczy jakie kiedykolwiek czytałam.

W posłowiu (znakomitym) Katarzyna Kończal cytuje Sebalda: „Błędnie uważa się, że w literaturze miejsce tematyki żydowskiej jest w osobnej szufladzie i cała reszta świata nie ma z nią nic wspólnego.” Niezależnie od tego jak bardzo „Wyjechali” dotyka tematu Zagłady, nie mniej (a może bardziej) dotyczy kondycji ludzkiej jako takiej. Katarzyna Kończal: „ Bohaterowie Sebalda...