Stwierdzam, że... ta książka była nudna jak flaki z olejem!!!

„Uciekinierkę z San Benito” pożyczyła mi sąsiadka, bodajże w maju. Długo nie mogłam się zabrać za tę lekturę, ponieważ zniechęcała mnie jej postura – nie lubię książek liczących ponad 400 stron...

Trochę o fabule. Don Martin zostaje po raz czwarty ojcem dziewczynki. Zasmuciła go ta wiadomość, gdyż najbardziej w świecie pragnął syna – potomka, dziedzica, kontynuatora rodu :) Z pomocą przychodzi siostra Teresa – przeorysza klasztoru Świętego Benedykta. Za jej przyczyną dochodzi do zamiany dzieci...

Tak rozpoczyna się historia Cataliny, która trafia pod opiekę sióstr zakonnych. Jest krnąbrną i nad wyraz żywiołową dziewczynką – daleko jej do cichej i posłusznej Bogu zakonnicy, którą – wg matki Teresy – ma wkrótce zostać. Niespodziewana śmierć jej opiekunki, straszliwa wina, jaką zrzuca na nią siostra Gabriela, lubieżne zachowanie zakonnika – to wszystko skłania dziewczynę do ucieczki z klasztoru, w której pomaga jej oddana przyjaciółka Casilda. Catalina trafia do pałacu w Benevente, gdzie – w przebraniu chłopca – spędza cudowne dwa lata będąc paziem rodziny Cardenas. Dziewczyna potajemnie podkochuje się w synu markiza, Diegu. Sielankę kończy niecodzienne zachowanie zdegradowanego Francuza oraz obawa, że zostanie rozpoznana przez nową przeoryszę i zakonnika, którzy zaciekle jej poszukują... Catalina wraz z kuglarzami udaje się do Madrytu w poszukiwaniu ukochanego. Pomieszkuje w burdelu, uczy się szermierki, w teatrze gra rolę komediantki. Po piętach wciąż depcze jej wysłannik Świętego Oficjum – bezwzględny Fleitas – który w końcu doprowadza dziewczynę na szafot... Czy to kres życia Cataliny? Tego nie zdradzę. Pomęczcie się sami :P

Wady książki:
- objętość (ponad 800 stron)
- ogrom przypisów, na dodatek umieszczonych na końcu książki

Czytasz, czytasz, a tu nagle przypis 243. Zaglądasz na koniec książki. „Przypis 243. Patrz przypis 146” … Miałam dość.

- zbyt rozległe opisy scenerii – 3/5 książki to opisy terenu, budynku, itp.
- mało barwne postacie – widoczny podział bohaterów na „czarne charaktery” i „anielskie dusze”

Zalety:
- zaskakujące zaskoczenie (trochę, ale jednak)

Książkę ciężko się czyta – zbyt „historyczny” język. Ledwo dobrnęłam do końca. To moje pierwsze i ostatnie spotkanie z tym autorem.

Stwierdzam, że... ta książka była nudna jak flaki z olejem!!!

„Uciekinierkę z San Benito” pożyczyła mi sąsiadka, bodajże w maju. Długo nie mogłam się zabrać za tę lekturę, ponieważ zniechęcała mnie jej postura – nie lubię książek liczących ponad 400 stron...

Trochę o fabule. Don Martin zostaje po raz czwarty ojcem dziewczynki. Zasmuciła go ta wiadomość, gdyż najbardziej...