Wspaniały klasyk. Choć krótki, zawiera w sobie wiele uniwersalnych prawd i czyta się go niezwykle przyjemnie. Ja miałam okazję, by sięgnąć w wydaniu dwujęzycznym i zauważyć, w jaki sposób wyglądał oryginał (nie było źle, ale niektóre archaizmy dość ciężkie do zrozumienia, więc tym bardziej szacun dla tłumaczy). I mimo, że fabularnie nie jest to coś wybitnego, to jednak warto znać ten materiał, do którego teraz wiele twórców nawiązuje. W opowiadaniu świetnie wprowadzony został klimat grozy, mroku, przez co nie można oderwać się od lektury. Niektóre fragmenty mrożą krew w żyłach i niezwykle zadziwiają. Kreacja bohaterów na najwyższym poziomie, co sprawia, że do książki można wielokrotnie wracać i odkrywać coraz to inne wartości i dochodzić do różnych wniosków.

Wspaniały klasyk. Choć krótki, zawiera w sobie wiele uniwersalnych prawd i czyta się go niezwykle przyjemnie. Ja miałam okazję, by sięgnąć w wydaniu dwujęzycznym i zauważyć, w jaki sposób wyglądał oryginał (nie było źle, ale niektóre archaizmy dość ciężkie do zrozumienia, więc tym bardziej szacun dla tłumaczy). I mimo, że fabularnie nie jest to coś wybitnego, to jednak...

Czytałem książkę w języku angielskim, była bardzo trudna, napisana "wysokim" angielskim. Bardzo trudno mi ocenić język powieści. Może przeczytam ją kiedyś w języku polskim.

Co mi się podobało:
- Złożona historia (koncept sublimacji dobrej I złej postaci - warto zwrócić jak pięknie jest to zrobione. Widać to chociażby w cytacie poniżej.)
- Pokazanie wpływu "narkotyków" na osobę
- Przedstawienie Londynu, życia wyższych sfer, wiecznego smogu

Co mi się nie podobało:
- Miałem wrażenie, że cała książka to jedno wielkie wprowadzenie do ostatniego rozdziału.


Trudne słowa:
Juggernaut- niezatrzymana siła machina

Cytaty:
"Jekyll odczuwał troskę więcej niż ojcowską. Hyde obojętność więcej niż synowską."

"Przekleństwo ludzkości polega więc na tym, że dwie sprzeczne natury są ze sobą na wieki złączone, że w otchłani dręczącego sumienia muszą toczyć tragiczne, nie kończące się boje."

"(...) brzemię życia musi przytłaczać ludzkie barki, kiedy zaś człowiek próbuje je zrzucić, brzemię powraca w innej, obcej formie i powoduje udrękę nie do zniesienia."

"Zła cząstka natury wyzwolona obecnie i sprawująca władzę była cieleśnie słabsza i gorzej rozwinięta niż dobra, którą odtrąciłem. Zarazem jednak mniej utrudziła się i wyczerpała, gdyż dotychczas dziewięć dziesiątych życia poświęcałem przecież pracy, cnocie i świadomemu, okiełznanemu działaniu. Dlatego właśnie Edward Hyde był znacznie niższy, szczuplejszy i młodszy niż Henryk Jekyll. Jedną twarz rozjaśniał blask wewnętrznego światła, na drugiej mroki zła wyryły głębokie piętno. Ponadto zło (mimo wszystko słabsze w człowieku niż dobro) zniekształciło i jakby okaleczyło całą postać swojego wcielenia. Mimo to, obserwując bacznie brzydotę w lustrzanej tafli, nie czułem odrazy, lecz raczej przypływ serdeczności. Przecież to także byłem ja - ludzki i naturalny. Ta twarz wydawała mi się bardziej prostym, wymownym odzwierciedleniem ducha niż targane sprzecznymi uczuciami oblicze, które dotychczas uważałem za swoje. W tym przypadku niewątpliwie miałem słuszność. Wielekroć obserwowałem później, że gdy występowałem pod postacią Hyde'a, każdy, kto po raz pierwszy zbliżał się do mnie, odczuwał fizyczny wstręt, niepokój i obawę. Wyjaśniam to w ten sposób, że na drodze życia istoty stanowią zawsze połączenie dobra i zła, a czyste zło reprezentował tylko Edward Hyde - on jeden w niezmierzonym oceanie ludzkości."

Czytałem książkę w języku angielskim, była bardzo trudna, napisana "wysokim" angielskim. Bardzo trudno mi ocenić język powieści. Może przeczytam ją kiedyś w języku polskim.

Co mi się podobało:
- Złożona historia (koncept sublimacji dobrej I złej postaci - warto zwrócić jak pięknie jest to zrobione. Widać to chociażby w cytacie poniżej.)
- Pokazanie wpływu "narkotyków"...