Do przeczytania tej książki skłonił mnie przede wszystkim intrygujący tytuł, który sugeruje pewną baśniowość i tajemniczość. Bałem się, że będzie to przeciętne fantasy z czarownikami, smokami itp. Takich książek pełno w antykwariatach i bibliotekach, jednak bez odpowiedniego bodźca raczej ciężko zmusić się i zaryzykować lekturę którejś z nich. Co zatem sprawia, że ta jest inna?

Czytając miałem wrażenie jakbym słuchał ballady. Historia tutaj płynie. Bywają momenty, kiedy język jest naprawdę poetycki, ale nie niezrozumiały. Miałem problem aby wgryźć się w tą książkę, ale głównie za sprawą obowiązków, którym musiałem się trochę bardziej poświęcić w ostatnim czasie. Po pierwszych rozdziałach dowiadujemy się, że reszta książki to opowieść, historia przygód głównego bohatera. W pierwszej kolejności przenosimy się do czasów jego młodości. Trochę słabo, ponieważ okazuje się, że to kolejne „cudowne dziecko”, które jest ponadprzeciętne manualnie i umysłowo. Na szczęście im dalej w las, tym robi się ciekawiej. Łatwo polubić Kwothe. Każdy popełnia błędy, a błędy popełniane przez niego sprawiają, że był mi bliższy, bardziej ludzki. Szczególnie przypadły mi do gustu rozdziały rozgrywające się na uniwersytecie. To trochę tak, jakby czytać Harrego Pottera z perspektywy Hermiony. Wiem, absurdalne porównanie, ale bohaterowie są przecież młodzi a Kwothe łaknie wiedzy, szybko się uczy, a inni zazdroszczą mu błyskawicznej kariery. Jest również wątek miłosny, który jest interesujący, ale głównie za sprawą tajemniczej dziewczyny do której wzdycha Kwothe. Jego starania przypominają podchody każdego nieśmiałego faceta, który boi się, że powie za dużo, za szybko lub wyjdzie na głupca. Cóż, chyba jestem introwertykiem, więc ten wątek wzbudzał we mnie pewne emocje, ale nie był specjalnie zaskakujący. Interesująca natomiast jest cała tajemnica związana z niebieskim ogniem, Chandrianami i imionami rzeczy. Świat poznajemy stopniowo, a opowiadana historia w tym tomie się nie kończy.

Nie zamierzam czytać kolejnego tomu od razu, ale na pewno sięgnę po kontynuację, aby przekonać się co było dalej, jak potoczyły się losy Kwothe.

Do przeczytania tej książki skłonił mnie przede wszystkim intrygujący tytuł, który sugeruje pewną baśniowość i tajemniczość. Bałem się, że będzie to przeciętne fantasy z czarownikami, smokami itp. Takich książek pełno w antykwariatach i bibliotekach, jednak bez odpowiedniego bodźca raczej ciężko zmusić się i zaryzykować lekturę którejś z nich. Co zatem sprawia, że ta jest...