Biedy Roland Green...Jak już w końcu napisał dobrą, a nawet miejscami bardzo dobrą powieść, to Amber skopał wszystko własną niedbałością. Według informacji z książki, za korektę odpowiadała pani Renata Biegajło. Cóż, nie będzie mogła się tym poszczycić...

Zaczynając od początku, akcja tej powieści dzieje się w Turanie, niedługo po powrocie młodego Conan z Khitaju. Jest on już kapitanem wojsk najemnych, zarabiającym uczciwie na życie szkoleniem rekrutów. Na skutek zajścia w karczmie zyskuje potężnego wroga w postaci jednego z Siedemnastu Zarządców. Na szczęście, czyni go to również obiektem zainteresowania tajemniczego Mistrza Szpiegów, który ma dla niego poważne zadanie - ma pomóc pewnej bosońskiej czarodziejce i jej pomocniczce/obrończyni odnaleźć źródło niepokojów w górach Ibaru, na granicy Cesarstwa.
Owym źródłem jest dawny mistrza czarodziejki, używający magicznego artefaktu atlantycko-vanirskiego pochodzenia do zmieniania ludzi w potwory, które posłuszne jego woli mają siać zamęt, a następnie wpłynąć zbrojnie na zamach stanu w Aghrapur.

Fabuła jest mocną stroną powieści. Nie zawiera wybitnych zwrotów akcji, ani niezwykłych epickich momentów, jest jednak składna i wartka. Green sprawnie opisuje wydarzenia i reakcje bohaterów, dzięki czemu uzyskuje aurę realności.

Conna opisuje w sposób zacny. Choć miejscami może zgrzytać przegięcie dokonań, to jednak w wielu miejscach owe dokonania padają z ust samego Cymerianina, podczas jego utarczek słownych. Jeśli idzie o opisane rzeczy, to są one wielkie, ale na akceptowalnym poziomie. Conanowi zdarza się potknąć, czy popełnić jakiś błąd. Jest to dobra proporcja.
Charakter barbarzyńcy też pokazany jest dobrze, czy to przez honorowość, czy brak wrodzony problem z konwenansami.

Pozostałych bohaterów, Green opisuje równie dobrze, tworząc puki co najlepsze portrety w swojej karierze. Postaci mają swoje wymiary, humory i zdania. Są przy tym mocno wyraziści. Czy to wspomniana czarodziejka, jej towarzyszka, młody pasterze z gór, czy sam główny zły czarnoksiężnik. Przy żadnym nie przewraca się oczami.
Postaci drugoplanowe też potrafią wryć się w pamięć, jak wspomniany mistrz szpiegów, czy po prostu zarąbisty kapłan Mitry. Od takich księży nikt by z religii nie uciekał ;)

W tym miejscu warto zaznaczyć bardzo ciekawy zabieg jaki Green zastosował w temacie romansu. Feministki zapewne będą się krzywić, ale motyw jest oryginalny a i nieraz o wiele bardziej szanowani autorzy robili gorsze (patrz Sapkowski...)

Niestety, jak wspomniałem we wstępie, forma mocno obniża ocenę całości. Brakujące/pomylone wyrazy, niewłaściwe formy słów czy literówki są tu częste, nieraz utrudniając odbiór fabuły.
Całość sprawia wrażenie, jakby korekty w ogóle nie przeszło, poza jednorazowym przeczytaniem przez autora. Szkoda Amber, wielka szkoda...

Oprawa na szczęście jest nadal na epickim poziomie. Twarde okładki, szyte strony. Ilustracja z okładki jest nie tylko piękna (czemu nie można się dziwić, to w końcu Ken Kelly), ale perfekcyjnie oddaje to co znajdziemy w książce! Jak na Amber jest to wielki ewenement i warto go zaznaczyć.

Podsumowując, Conan Mężny to dobra, lub wręcz bardzo dobra treść, której formę popsuło wydawnictwo. Mimo to polecićją mogę wszystkim wielbicielom tak Conana jak i ogólnie heroicznej fantastyki.

Biedy Roland Green...Jak już w końcu napisał dobrą, a nawet miejscami bardzo dobrą powieść, to Amber skopał wszystko własną niedbałością. Według informacji z książki, za korektę odpowiadała pani Renata Biegajło. Cóż, nie będzie mogła się tym poszczycić...

Zaczynając od początku, akcja tej powieści dzieje się w Turanie, niedługo po powrocie młodego Conan z Khitaju. Jest on...