„Niezwykły świat w młynie na Koźlim Brodzie.”

Sięgając po „Krabata” Otfrieda Preusslera nie myślałam, że tak bardzo się nim zachwycę. Fantastyka nie jest moją mocną stroną, więc miałam pewne wątpliwości, czy „przetrawię” książkę. Jednak z miłym zaskoczeniem, muszę przyznać, że nie mogłam się oderwać od tej lektury.
„Krabat” niemieckiego pisarza jest klasykiem z dziedziny fantastyki. Bardzo przypomina mi stare baśnie, legendy i opowieści ludowe. Nastrój i sceneria jakby zabrane prosto ze „Świtezianki” Adama Mickiewicza i „Córki Czarownic” Doroty Terakowskiej, bardzo wpływa na emocje czytelnika oraz trzyma go w napięciu. Do końca nie wiadomo, co się wydarzy dalej, ale można się domyślać. Akcja raczej nie jest wartka, choć nie ujmuje to nic lekturze, ponieważ jest bardzo ciekawa i dobrze się ją czyta.
Historia opowiada o chłopcu, który w dzień Trzech Króli na Łużycach wiedziony snami, wybiera się do młyna na Koźlim Brodzie, by pobierać nauki. Wkrótce ma się przekonać, że ani jego Mistrz, ani młynarczykowie, ani nawet sam młyn nie są tacy jak myślał. W ciężkiej pracy pomaga mu przyjaciel Tonda. Przed Krabatem otwiera się niezwykły świat czarów i magii- czarnej mrocznej magii. Akcja się rozwija i w końcu dochodzi do dziwnych zdarzeń. Jego przyjaciel umiera, Krabat staje się czeladnikiem i obiecuje służyć Mistrzowi, zgłębia uczenie się z Koraktora- księgi z czarną magią-, a także zakochuje się w pięknie śpiewającej Kantorce. I zostaje jeszcze sprawa tajemniczego czarnego charakteru z czerwonym piórkiem, który co nów przyjeżdża w nocy do młyna, by zmielić „coś”, co przywoził w ciężkich workach- niestety, z moim ogromnym żalem, obie sprawy do końca książki nie są wytłumaczone, domyślać się jedynie można, że był to diabeł. Książka podzielona jest na trzy lata spędzone przez Krabata w młynie. Wreszcie przychodzi rok trzeci, z którym bohater coraz bardziej nienawidzi młyna i Mistrza. Próbuje uciekać, ale nic to nie daje, ponieważ Mistrz jest sprytniejszy od niego. Krabat wie, że to on w tym roku umrze i dlatego razem z Jurem- drugim przyjacielem, który udaje głupiego- knują za plecami Mistrza. Uratować może go tylko Kantorka- tak jak ja myślałam przez całą książkę, albo jak bardzo chciałam żeby było. Nasuwa się jedno bardzo ważne pytanie: „Czy potężna magia zdoła pokonać miłość?”. Myślę, że każdy zna na to odpowiedź.
Chyba to właśnie najbardziej mi się podobało,- że coś tak bardzo ludzkiego może przezwyciężyć nadludzką moc.
Chciałabym też wyrazić swoją opinię na temat okładki. Nie znam wydawnictwa Bona, ale według mnie spisali się na medal, wydając nowe wydanie „Krabata”. Okładka całkowicie oddaje klimat książki i przyciąga czytelnika do lektury. Bardzo dobra grafika- i to nie tylko moja opinia z tego, co słyszałam.
Nie wiem, czemu imię Krabat tak bardzo kojarzy mi się z krukami- przecież jednym z wątków w książce. Gdy zobaczyłam czarne kruki na pierwszych stronach od razu jakoś mi się nasunęło, że te ptaki robią „kra, kra, kra”,- a może to tak robią wrony?- więc to bardzo podobny oddźwięk, co imię głównego bohatera.
Więcej nie zdradzam, bo nie będziecie chcieli czytać- a warto. Gorąco polecam- można czytać w każdym wieku!

„Niezwykły świat w młynie na Koźlim Brodzie.”

Sięgając po „Krabata” Otfrieda Preusslera nie myślałam, że tak bardzo się nim zachwycę. Fantastyka nie jest moją mocną stroną, więc miałam pewne wątpliwości, czy „przetrawię” książkę. Jednak z miłym zaskoczeniem, muszę przyznać, że nie mogłam się oderwać od tej lektury.
„Krabat” niemieckiego pisarza jest klasykiem z dziedziny...