Stanowczo nietypowe, ale w doskonale przemyślany sposób luźno łączące się ze sobą opowiadania, będące zamkniętymi opowieściami, lecz jednocześnie przekazujące większą prawdę o świecie przedstawionym. Właściwie każde z opowiadań bardzo mi się podobało, wiele z nich było zaskakujących, wspaniale napisanych, inne po prostu dobre; aczkolwiek nie dziwię się ludziom, w których gust to nie trafiło - z okładką ktoś stanowczo zaszalał, a treść jest znacznie zwyczajniejsza niż typowa fantastyka.

Stanowczo nietypowe, ale w doskonale przemyślany sposób luźno łączące się ze sobą opowiadania, będące zamkniętymi opowieściami, lecz jednocześnie przekazujące większą prawdę o świecie przedstawionym. Właściwie każde z opowiadań bardzo mi się podobało, wiele z nich było zaskakujących, wspaniale napisanych, inne po prostu dobre; aczkolwiek nie dziwię się ludziom, w których...

Nie spodziewałem się takich opowieści- pozytywne zaskoczenie. Bardzo "nie fantastyczne", a nawet wyraźne inspiracje historią europy (np. rewolucja wegierska '56)i niezłe literacko.

Nie spodziewałem się takich opowieści- pozytywne zaskoczenie. Bardzo "nie fantastyczne", a nawet wyraźne inspiracje historią europy (np. rewolucja wegierska '56)i niezłe literacko.

Książkę tę męczyłam i nawet nie dokończyłam dwóch opowiadań. nie uważam jej za świetną książkę, którą koniecznie trzeba przeczytać.

Książkę tę męczyłam i nawet nie dokończyłam dwóch opowiadań. nie uważam jej za świetną książkę, którą koniecznie trzeba przeczytać.

Gdyby zapytać z jakimi książkami kojarzy się nazwisko pisarki Ursuli K. Le Guin to pewnie większość odpowiedziałaby, że to autorka książek z gatunku science fiction. Taka też była moja wiedza na temat tej osoby, kiedy z bibliotecznej półki wyjmowałam "Opowieści orsiniańskie" jej autorstwa. Jeżeli dołożyć do tego okładkę z jakimś skrzydlatym stworzeniem w nocnej scenerii i opis z okładki głoszący: "Dzieje się to w Orsinii, krainie średniowiecznych zamków strzegących miast otoczonych murami i torów kolejowych znikających w górach, gdzie wciąż mieszkają dawni bogowie; w krainie surowej rzeczywistości i łagodnych marzeń, której mieszkańcy podlegają potężnym siłom i odważnie walczą o swoje racje." to nie powinno nikogo dziwić, że szukałam w niej opowieści z pogranicza fantasy i science fiction (te tory kolejowe nie pasowały mi za bardzo do czystego fantasy). Szukałam, ale niestety nie znalazłam.

"Opowieści orsiniańskie" to zbiór jedenastu opowiadań, których akcja toczy się gdzieś w środkowej Europie w bliżej nieokreślonym czasie - w większości z nich, mając niejakie pojęcie o historii, stawiałabym na lata 50-te i 60-te na Węgrzech. Są to teksty różnej długości i, niestety, różnej jakości, od dobrych do zdecydowanie słabych, pisane dosyć trudnym językiem (tu nie wiem czyja to zasługa - autorki, czy marnego tłumaczenia). O czym są te opowiadania? Najprościej powiedzieć, że o uczuciach - miłość, strach, wyobcowanie, samotność, to wszystko znajdziemy na kartach tego zbioru. I jeszcze o beznadziejnym ludzkim losie - bo wszystkie są mniej lub bardziej pesymistyczne. Nawet te które niby kończą się dobrze...
Co jeszcze mnie uderzyło w tych opowiadaniach to pewien schematyzm - zaczynając czytać kolejny tekst miałam wrażenie, że wiem jakie będzie zakończenie i raczej się nie myliłam.

I muszę powiedzieć, że po przeczytaniu nie bardzo wiem jak ocenić tę książkę. Bo jeśli brać pod uwagę to czego się spodziewałam i co sugerowała mi okładka, nazwisko autorki,opis oraz napis "Fantastyka" na grzbiecie to się niestety zawiodłam - bo fantastyki to tam nie ma (no chyba, że pod fantastykę podciągnąć fakt, że miasta o których mowa w tekście nie istnieją w rzeczywistości) ani za grosz. Ale otrzymałam za to solidną dawkę opowieści psychologicznych i to nawet niezłych.

Tyle, że nie szukałam rozważań o człowieku i jego smutnym, pogmatwanym losie a wciągającej baśni o elfopodobnej istocie, która ma jedno skrzydło motyla a drugie orła. I nawet nie wiem już czy polecam czy nie polecam tej książki...

Gdyby zapytać z jakimi książkami kojarzy się nazwisko pisarki Ursuli K. Le Guin to pewnie większość odpowiedziałaby, że to autorka książek z gatunku science fiction. Taka też była moja wiedza na temat tej osoby, kiedy z bibliotecznej półki wyjmowałam "Opowieści orsiniańskie" jej autorstwa. Jeżeli dołożyć do tego okładkę z jakimś skrzydlatym stworzeniem w nocnej scenerii i...

W tomie znajdziemy jedenaście historii, zupełnie ze sobą nie związanych. Odwiedzimy Francję czy Niemcy, ale głównym miejscem akcji jest Orsinia - kraina fantastyczna, która jednak wygląda jak realna.
Opowieści reprezentują różne poziomy. Niektóre szybko wciągają, inne tylko męczą czytelnika. Nie różnią się za to zbytnio tematyką - są to w większości historie o zabarwieniu miłosnym. Wyznawanie uczuć nie przychodzi bohaterom łatwo, a miłość w opisywanych realiach wydaje się czymś niemal nierealnym. Czytając, miałam wrażenie ciągłej wtórności - niby każde opowiadanie to coś innego, ale w gruncie rzeczy wciąż to samo. Nie spodobały mi się zakończenia historii: większość urywa się niemal w pół zdania, nie kończąc poruszonego wątku. Teoretycznie takie "niedokończone końce" zmuszają czytelnika do namysłu, ale tutaj pozostawiały po prostu niedosyt i... rozczarowanie?
Moje wrażenia po lekturze tego tomu nie należą do najlepszych: ze stron wieje nudą, wtórnością, zakończenia są dalekie od moich ideałów... Szczerze mówiąc, spodziewałam się czegoś lepszego.
POLECAM: fanom twórczości autorki

W tomie znajdziemy jedenaście historii, zupełnie ze sobą nie związanych. Odwiedzimy Francję czy Niemcy, ale głównym miejscem akcji jest Orsinia - kraina fantastyczna, która jednak wygląda jak realna.

Opowieści reprezentują różne poziomy. Niektóre szybko wciągają, inne tylko męczą czytelnika. Nie różnią się za to zbytnio tematyką - są to w większości historie o zabarwieniu...

Lekkie i przyjemne. Ale sf czy fantazy troche za mało jak dla mnie.

Lekkie i przyjemne. Ale sf czy fantazy troche za mało jak dla mnie.

💥💥💥💥💥💥💥

💥💥💥💥💥💥💥