Są osoby, które nie przepadają za polskimi autorami, ale ja do nich nie należę. Uwielbiam sięgać po naszą rodzimą literaturę, a po przeczytaniu „Natalii5” po twórczość pani Olgi w szczególności. Dla mnie, na chwilę obecną, to jedna z najlepszych autorek, po książki której sięgam bez chwili zastanowienia.

Lidka Sianecka nie miała wielkiej ochoty na przeprowadzkę do niewielkiej mieściny. Jej mąż odziedziczył po zmarłym stryju dworek wraz z ogromnym parkiem i lasami. Jednak jej ciężko było rozstać się z przyjaciółmi, bo z pracy i tak zrezygnowała jak tylko dowiedziała się, że jest w ciąży. Na miejscu okazuje się, że mąż o wielu rzeczach jej nie powiedział. Zapomniał wspomnieć, że Lipniów cieszy się sławą polskiego Salem, że kiedyś palono tu czarownice na stosach. Do tego Lidka dowiaduje się, że stryj nie umarł, tylko popełnił samobójstwo.

Z braku zajęć i by zapomnieć o ciągle powtarzających się sennych koszmarach, Lidka postanawia zając się rzeczami zgromadzonymi na strychu. Znajduje tam wiele interesujących starych dokumentów, pamiętniki, rysunki, mapy. Zaczyna odkrywać historię miasteczka, oraz hrabiny Anastazji Lipnowskiej. W tym czasie też zaczynają się dziać w Lipniowe dziwne rzeczy – giną niebieskookie blondynki, ktoś włamuje się do proboszcza i księgarni, a mąż Lidki, podejrzanie się zachowuje.

Wszystko zmierza ku nagiej kobiecie oplecionej wężem, oraz sabatów zrzeszających wyznawców różnych wyznań. Czy Lidce uda się odzyskać nie tylko spokój ale też męża? I czy miasteczkiem przestanie rządzić strach i Lilith – królowa sukubów.

Książka jest genialna, najlepsza w swoim rodzaju! „Lilith” to świetne połączenie kryminału z wątkami okultystycznymi. Już dawno nie czytałam książki, która by mnie tak wciągnęła, i trzymała w napięciu do ostatniej strony. Jestem nią zachwycona i szkoda mi, że tak szybko się skończyła.

Duże brawa należą się autorce za pomysł, i za świetne go wykorzystanie. Za opis miasteczka, które na pierwszy rzut oka wydaje się być spokojne, i takie zwyczajne, jednak w rzeczywistości skrywające wielkie i przerażające tajemnice. Ale przede wszystkim za bohaterów, za niezdecydowaną i nieco naiwną Lidkę, za silną, mądrą i zdecydowaną Edytę (chociaż czasem mnie troszkę denerwowała z tym swoim ciągłym irytowaniem się). Za Piotra, Michała i Chmiela. Każda z tych postaci jest świetnie wykreowana, widać, że autorka włożyła wiele pracy w każdego bohatera, by nadać mu indywidualne cechy, by nie był on mdły i taki jak wszyscy. No i za całe tło historyczne, dzięki któremu ani przez chwilę się nie nudziłam.

„Lilith” Olgi Rudnickiej to niesamowita książka, do której pewnie jeszcze nie raz wrócę. Książka dzięki której oderwałam się od rzeczywistości na długo. Ta atmosfera małego miasteczka i te wszystkie tajemnice zdecydowanie mi się podobały :).

Polecam wszystkim tym, którzy jeszcze jej nie mieli okazji czytać.

Są osoby, które nie przepadają za polskimi autorami, ale ja do nich nie należę. Uwielbiam sięgać po naszą rodzimą literaturę, a po przeczytaniu „Natalii5” po twórczość pani Olgi w szczególności. Dla mnie, na chwilę obecną, to jedna z najlepszych autorek, po książki której sięgam bez chwili zastanowienia.

Lidka Sianecka nie miała wielkiej ochoty na przeprowadzkę do...