Na „Instytut” miałam ogromny apetyt a to dzięki radiowej Trójce, w której właśnie tę książkę czyta Maria Peszek. Fabuła wydawała mi się tak interesująca, że z wielką radością przyjęłam do wiadomości fakt, iż powieść wygrałam w konkursie portalu http://lubimyczytac.pl/

Książkę mogę polecić z czystym sumieniem, gdyż jest niezwykle wciągająca i bardzo dobrze skonstruowana – zgrabne połączenie historii bohaterki z dramatyczną akcją, która ma miejsce w tajemniczym mieszkaniu na piątym piętrze - uprzedzam jednak, że jest to powieść dla osób o mocnych nerwach. Napięcie budowane jest umiejętnie, stopniowo i w zasadzie bardzo długo nie dzieje się nic strasznego, jednak do czasu, potem to po prostu strach czytać dalej. No i jeszcze jedna kwestia – już na samym początku poznajemy notkę policyjną, w której podana jest liczba ofiar, które zostaną znalezione w tym właśnie mieszkaniu. Niby jesteśmy przygotowani na najgorsze, jednak liczba ta nie zgadza się ze stanem lokatorów. Kto zatem zginie w makabrycznych okolicznościach?

Akcja książki osadzona jest mocno we współczesnych realiach, w Krakowie. 35-letnia Agnieszka wprowadza się do mieszkania, które zostawiła jej babcia i zaczyna nowe życie, z dala od męża i jego rodziców, którzy nie chcą jej oddać swej wnuczki. Bohaterka, po trudnych doświadczeniach w małżeństwie z niespełnionym reżyserem, zatrudnia się w knajpie, pije hektolitry alkoholu, wynajmuje pokoje swojego nowego lokum znajomym a na koniec związuje się z Jackiem o ksywce Rumun, który też znajduje schronienie w tytułowym Instytucie. Styl życia, jak kto lubi, dla mnie nie do pomyślenia ale kto wie, może po takich przejściach trzeba po prostu o wszystkim zapomnieć, odreagować? Tak więc, wśród lokatorów jest niezła komitywa, podobny sposób spędzania wolnego czasu oraz ta sama praca, gdyż większość to pracownicy wspomnianej knajpy, a zatem luz blues, sielanka, zabawa. I nagle coś się stało. Goście naszych bohaterów, chcąc opuścić mieszkanie, odkrywają, że jest to niemożliwe. Winda nie działa, podobnie jak telefony a krata na klatkę schodową została przez kogoś zamknięta. Po jakimś czasie pojawia się kartka a na niej napis ‘To nasze mieszkanie’. Nasze, czyli czyje? Kto rości sobie takie prawo? I dlaczego na domofonie nie ma nazwiska lecz nazwa „Instytut”? Dowiecie się tego z najnowszej książki Jakuba Żulczyka.

Na „Instytut” miałam ogromny apetyt a to dzięki radiowej Trójce, w której właśnie tę książkę czyta Maria Peszek. Fabuła wydawała mi się tak interesująca, że z wielką radością przyjęłam do wiadomości fakt, iż powieść wygrałam w konkursie portalu http://lubimyczytac.pl/

Książkę mogę polecić z czystym sumieniem, gdyż jest niezwykle wciągająca i bardzo dobrze skonstruowana –...