W Wielkanoc, w pewnej greckiej wsi przedstawiciele Starszczyzny wybierają uczestników do przyszłorocznych Misteriów, podczas których przedstawiana jest Męka Jezusa Chrystusa. Zostaje przydzielona rola Chrystusa, trójki oddanych Apostołów (Jana, Jakuba i Piotra), Judasza Iskarioty oraz Marii Magdaleny. Role przydzielono według charakterów, tak więc pobożny pasterz Manolios zagra Jezusa, rozwiązła wdowa Katerina Magdalenę, a brzydki i zły Panajotis Judasza. Wieczorem do wsi wkracza grupa mieszkańców innej wsi. Wieśniacy, na czele z prawosławnym kapłanem Fotisem proszą o pomoc, uciekli ze swojej wsi, ponieważ napadli na nią Turkowie. Niestety nie dostają pomocy, a nawet rzekomo pod groźbą rozprzestrzenienia dżumy, zostają zmuszeni do opuszczenia tej wsi. Manolios, wraz z trójką przyjaciół, którzy zostali wybrani do roli Apostołów (Michelis, Jannakos i Konstantis) daje jałmużnę proszącym o pomoc, jednak grupie szanowanych obywateli (pop Grigoris, notable Ladas i Patriarcheas) nie podoba się ich zachowanie. To wydarzenie wpływa na dalsze życie bohaterów, a także na wyznawane wartości bohaterów oraz zmusza na zmianę spojrzenia na rzeczywistość.

Autor świetnie przestawił profile psychologiczne bohaterów, zarówno tych lubianych przez czytelnika, jak i tych niesympatycznych. Postacie zaczynają coraz bardziej przypominać grane przez siebie postacie, Katerina porzuca swoje dawne życie pod wpływem miłości do Manoliosa, Manolios rezygnuje z zawarcia małżeństwa z córką Patriarcheasa i poświęca się Bogu, Panajotis próbuje skłócić zwaśnione grupy i "zemścić" się na Manoliosie. Także Michelis, Jannakos i Konstantis, czyli trójka Apostołów wspiera swojego przyjaciela i pomagają uciekinierom, którzy założyli niedaleko osadę. Szczególnie w oczy razi hipokryzja duchownego Grigorisa oraz Ladasa i Patriarcheasa, którzy zamiast kierować się miłością do bliźniego i przykazaniami, dbają wyłącznie o siebie, a religię wykorzystują do załatwienia własnych interesów. Doskonale świadczą o tym słowa ojca Michelisa, który oskarża Manoliosa o zdemoralizowanie jego syna (ponieważ pomógł biednym w potrzebie):

"...Sprawiedliwe i święte słowa, dobre, by ich słuchać w niedzielę, gdy wymawia je pop z wysokości ambony. Aby stosować je praktycznie, gdy się wróci do domu - na to trzeba być wariatem!"

Ale jak już wspomniałem, na szczęście nie mamy tu do czynienia tylko ze złymi chrześcijanami, widzimy przykłady ludzi, którzy kierują się w życiu słowami Chrystusa i kochają swoich bliźnich, ofiarując im swoje najcenniejsze przedmioty, poświęcając swój czas i pomagając im. Postacią, która mi najbardziej zaimponowała był oczywiście Manolios, jego poświęcenie się dla bliskich, jego dobre serce i miłość do Boga świadczą o nim bardzo dobrze, gdyby każdy chrześcijanin był chociaż w połowie dobry jak on, świat wyglądałby zupełnie inaczej.

Przyznam, że gdy wszedłem na lubimyczytać.pl byłem dość zaskoczony. Spodziewałem się, że książkę przeczytało więcej osób, a tutaj okazało się, że jest ona dość nieznana (choć ja już kilkukrotnie słyszałem o tym autorze i jego książkach). Każdemu, kto wpadnie ten tytuł do ręki, polecam przeczytanie "Chrystusa ukrzyżowanego po raz wtóry", zarówno osobom wierzącym, jak i niewierzącym; książka prezentuje wysokie walory artystyczne i bardzo ciekawą fabułę.

W Wielkanoc, w pewnej greckiej wsi przedstawiciele Starszczyzny wybierają uczestników do przyszłorocznych Misteriów, podczas których przedstawiana jest Męka Jezusa Chrystusa. Zostaje przydzielona rola Chrystusa, trójki oddanych Apostołów (Jana, Jakuba i Piotra), Judasza Iskarioty oraz Marii Magdaleny. Role przydzielono według charakterów, tak więc pobożny pasterz Manolios...