Kto pochłonął "Znaczy Kapitana", nie ma siły, musi porównać ze sobą te dwie książki. Miałem tu niezłą zagwozdkę, bowiem choć klimat wciąż ten sam, "Szaman Morski" to książka zupełnie inna, tak jak inny jest główny bohater. Kpt. Eustazy Borkowski to postać tak skrajnie różna od kpt. Stankiewicza, że zmiana stylu przez autora wydaje się bardzo uzasadniona.
Kapitan Borkowski minął się z powołaniem. Nie znaczy to, że był złym kapitanem - o nie! Miał jednak talent, który przyćmiewał wszystkie inne - nawet nawigacyjne. Był wspaniałym, niezrównanym, utalentowanym i brawurowym showmanem. Pomysły, jakie przychodziły mu do głowy, byle tylko oczarować pasażerów, były naprawdę niesamowite i zapewne przyczyniły się do powstania wielu legend na jego temat. Popisywanie się znajomością języków przynajmniej raz spowodowało jego "zaćmienie", gdy w ciągu kilku minut "nauczył" marynarza nie tylko kilkunastu języków, ale i stenografowania w tychże językach. A słynne już "zaklinanie fal"? A nawigacja, na podstawie "pomiarów", dokonanych palcami?
Autor opisał tu wiele przezabawnych sytuacji, jakie były udziałem ekscentrycznego kapitana. A do lektury zachęce Was słowami samego Eustazego Borkowskiego:

"Kochaaaaaani moi, dędądądumdumdumdędądą!"

Nie rozumiecie? No, to już do lektury - tam się dowiecie!

Kto pochłonął "Znaczy Kapitana", nie ma siły, musi porównać ze sobą te dwie książki. Miałem tu niezłą zagwozdkę, bowiem choć klimat wciąż ten sam, "Szaman Morski" to książka zupełnie inna, tak jak inny jest główny bohater. Kpt. Eustazy Borkowski to postać tak skrajnie różna od kpt. Stankiewicza, że zmiana stylu przez autora wydaje się bardzo uzasadniona.
Kapitan Borkowski...