Czytając pierwsze 250 stron naprawdę się wynudziłem... Przepraszam, no ale tak było... Później było trochę lepiej, lecz bez szału.
Z drugiej strony czuć było w tej książce coś niesamowitego. Swego czasu, przez przypadek, dowiedziałem się, że tutaj historia Kurta się kończy. Nienawidzę, gdy natknę się na tego typu informacje, trudno.
Lecz nawet gdybym nie wiedział, czułbym, że coś zaczyna się kończyć, zmierzać do nieuchronnego... Na każdym kroku podsumowania, rozważania, wspomnienia... Przyznam, że ostatnie 20 stron czytałem na...stojąco! Czułem jakiś niepokój. Chodziłem z książką! Wariat, nie? Wiedziałem, że to koniec Kurta, ale nie wiedziałem, jak to nastąpi, co Mankell mu zrobi. Autentycznie serce biło mi coraz szybciej wraz z każdą wertowaną stroną.
Jak wypadł koniec? Smutny... Czy rozczarowujący? Sam nie wiem, może za jakiś czas, gdy nabiorę dystansu, skomentuję to szerzej. Tak czy inaczej szkoda Wallandera, polubiłem tego smutnego, nerwowego człowieka... Był jakiś!
Pozostaje pustka.
Sama książka, jak już wspomniałem, początkowo nuży... Przegadana, ale chyba był w tym jakiś zamysł. Mnie nie porwały te szpiegowskie historie, bo były raczej średnie, lecz w drugiej fazie powieść się broni. Ogólnie dałbym raczej 6 gwiazdek, ale na pożegnanie Kurta dodatkowa gwiazdka z wyrazami sympatii i tęsknotą.
Polecam głównie fanom serii, wówczas jest to pozycja obowiązkowa!

Czytając pierwsze 250 stron naprawdę się wynudziłem... Przepraszam, no ale tak było... Później było trochę lepiej, lecz bez szału.
Z drugiej strony czuć było w tej książce coś niesamowitego. Swego czasu, przez przypadek, dowiedziałem się, że tutaj historia Kurta się kończy. Nienawidzę, gdy natknę się na tego typu informacje, trudno.
Lecz nawet gdybym nie wiedział,...