Ma dobre momenty, ale w całości nie przekonuje mnie., zbyt oczywiste.

Ma dobre momenty, ale w całości nie przekonuje mnie., zbyt oczywiste.

Nie planowałam tej lektury, poleciła mi ją koleżanka z pracy, wielka miłośniczka autorki. Historia mężczyzny z norweskiej prowincji, któremu zamarzyła się egzotyczna żona, który miał szczęście znaleźć w Indiach kobietę swojego życia, a potem w wyniku fatalnych zbiegów okoliczności i morderczych instynktów sprawcy - szansę na szczęśliwe życie utracił, bardzo mną wstrząsnęła. "Utracona" to więcej niż kryminał. Bardzo polecam.

Nie planowałam tej lektury, poleciła mi ją koleżanka z pracy, wielka miłośniczka autorki. Historia mężczyzny z norweskiej prowincji, któremu zamarzyła się egzotyczna żona, który miał szczęście znaleźć w Indiach kobietę swojego życia, a potem w wyniku fatalnych zbiegów okoliczności i morderczych instynktów sprawcy - szansę na szczęśliwe życie utracił, bardzo mną wstrząsnęła....

Fajna,polecam..wciąga.
Zakończenie trochę zagadkowe,trochę nie dla mnie.

Fajna,polecam..wciąga.
Zakończenie trochę zagadkowe,trochę nie dla mnie.

To nie jest zwykły kryminał, spod znaku : jest trup szukamy mordercy.
Po przeczytaniu zostawia człowiekowi nutkę smutku i refleksji, jak łatwo stracić w życiu coś co mogło być całym jego sensem...
Proza Karin Fossum skojarzyła mi się z książkami P.D. James.

To nie jest zwykły kryminał, spod znaku : jest trup szukamy mordercy.
Po przeczytaniu zostawia człowiekowi nutkę smutku i refleksji, jak łatwo stracić w życiu coś co mogło być całym jego sensem...
Proza Karin Fossum skojarzyła mi się z książkami P.D. James.

Czytając ta książkę nie mogłam oprzeć się wrażeniu, że autorce chodziło o stworzenie farsy kryminału. Niby poważna zbrodnia i poważny temat ale wszystko jakieś dziwaczne a koniec całkowicie bez sensu. jakby autorce pomysły się nagle skończyły.

Czytając ta książkę nie mogłam oprzeć się wrażeniu, że autorce chodziło o stworzenie farsy kryminału. Niby poważna zbrodnia i poważny temat ale wszystko jakieś dziwaczne a koniec całkowicie bez sensu. jakby autorce pomysły się nagle skończyły.

Według mnie to skandynawski kryminał dziejący się w Norwerskiej wsi bardzo dobry,fabuła niezła,natomiast akcja wartka i trzyma w dobrym napięciu,znakomici bohaterowie,czyta się doskonale przypadł mi kryminał do gustu.
Świetny kryminał przeczytałam z zapartym tchem do niczego się nie przyczepie,jest fajną,wciągającą lekturą na miły wieczór przy,której się odprężyłam zagwarantował mi książka dużo emocji,jazdę bez trzymanki i to prawdziwą jak rolacooster.

Według mnie to skandynawski kryminał dziejący się w Norwerskiej wsi bardzo dobry,fabuła niezła,natomiast akcja wartka i trzyma w dobrym napięciu,znakomici bohaterowie,czyta się doskonale przypadł mi kryminał do gustu.
Świetny kryminał przeczytałam z zapartym tchem do niczego się nie przyczepie,jest fajną,wciągającą lekturą na miły wieczór przy,której się odprężyłam...

Czytam kryminały Fossum po kolei i ten jest moim największym jak dotąd rozczarowaniem. Nazwałabym go wręcz antykryminałem.

Jak to u Fossum czytelnik jest nieśpiesznie wprowadzany w akcję, poznaje dokładnie środowisko i osoby zaangażowane w sprawę (wkrótce) zamordowanej Poony. Gundar Jomann czyli mąż (wkrótce) zamordowanej zaskarbił sobie szybko moją sympatię i nie mogłam się doczekać, kiedy jego świeżo upieczona żona stanie w końcu po długiej podróży z Indii w jego progach. Tak się jednak nie dzieje i byłam wręcz zła na okoliczności i sprawczynię, przez które do tego nie doszło.

Rozwinięcie sprawy także mi się podobało, tym bardziej, że naprawdę długo nie było tu jasne, kto zabił, a z tym u Karin Fossum bywa różnie...
Autorka często lekceważy kwestię sprawcy i rozwiązania zagadki, albo podaje ją na tacy już na samym początku. Tutaj wszystko przebiegało jednak dość "klasycznie", ale końcówka jest bardzo rozczarowująca, bo tak naprawdę nie wiadomo do końca kto zabił.

LEKKI SPOILER!
Domniemany sprawca zostaje aresztowany i bardzo długo przesłuchiwany przez Sejera. Jednak końcowe rozmowy Sejera z adwokatem oskarżonego oraz barmana z jednym z klientów sugerują, że nie jest to wcale tak oczywiste, kto i przy pomocy jakiego narzędzia zamordował Poonę. Także mężczyzna, który zaatakował nocą najważniejszą ze świadków w sprawie nie mógł być tym, kogo aresztowano.

Ciekawy jest wątek Lindy, czyli tego świadka, ale także nie został on doprowadzony do końca i nie wiadomo, co dalej dzieje się z dziewczyną i jaki to będzie miało wpływ na partnera Konrada Sejera, Skarre. Miałam nadzieję, że zostanie to pociągnięte w kolejnych tomach, ale nie zostało nawet wspomniane.
KONIEC SPOILERA

Tak więc doceniam psychologiczno-nastrojową stronę powieści, ale jednak kryminał to kryminał i czyta się go nie po to, żeby przede wszystkim napawać się pięknymi opisami przyrody czy też duchowymi rozterkami bohaterów, ale chciałoby się także dostać rozwiązanie zagadki i poznać zabójcę, a tutaj tego zabrakło lub też forma, w jakiej Fossum to zrobiła pozostawia wiele do życzenia.

Czytam kryminały Fossum po kolei i ten jest moim największym jak dotąd rozczarowaniem. Nazwałabym go wręcz antykryminałem.

Jak to u Fossum czytelnik jest nieśpiesznie wprowadzany w akcję, poznaje dokładnie środowisko i osoby zaangażowane w sprawę (wkrótce) zamordowanej Poony. Gundar Jomann czyli mąż (wkrótce) zamordowanej zaskarbił sobie szybko moją sympatię i nie mogłam...

Moim zdaniem chyba najlepsza część z cyklu o Sejerze...Jak zwykle u Fossum - świetnie budowane napięcie, pogłębiona psychologia postaci, niezwykłe zwroty akcji i jej niesamowite tempo. Autorka ma dar do takiego wciągnięcia czytelnika w wir wydarzeń, że jeszcze długo po przeczytaniu ostatniego zdania, zadajemy sobie, razem z Sejerem, pytanie o to, czy oskarżony został właściwy człowiek...
Polecam!

Moim zdaniem chyba najlepsza część z cyklu o Sejerze...Jak zwykle u Fossum - świetnie budowane napięcie, pogłębiona psychologia postaci, niezwykłe zwroty akcji i jej niesamowite tempo. Autorka ma dar do takiego wciągnięcia czytelnika w wir wydarzeń, że jeszcze długo po przeczytaniu ostatniego zdania, zadajemy sobie, razem z Sejerem, pytanie o to, czy oskarżony został...

Bardzo ciekawa, niejednoznaczna historia, nierozwiązana. Zostawia z natłokiem myśli, ale jak to, już koniec? Polecam!

Bardzo ciekawa, niejednoznaczna historia, nierozwiązana. Zostawia z natłokiem myśli, ale jak to, już koniec? Polecam!

Dobra książka, ale są lepsze kryminały.

Dobra książka, ale są lepsze kryminały.