Przeczytałam ostatnio "Fractale" Nataszy Goerke, która jest naprawdę mistrzynią małych form i groteski. Historie bohaterów zostają ujęte w opowiadania różnej długości. Przepełnione są one grą językową, zamianą ról bohaterów i obrazami różnych kultur. Cykl rozpoczyna opowiadanie "Przed burzą". Tytuł związany z obserwacjami meteorologicznymi wprowadza nas w metaforyczną burzę, która wkrada się do relacji między mężczyzną a kobietą. Nic nie wiemy o głównych bohaterach - madame Pompadour i Marianem, poza tym, że są małżeństwem. Nie wiemy z jakich wywodzą się rodzin, co sprawiło, że postanowili być ze sobą i jaki wcześniej mieli do siebie stosunek. Czy tylko dlatego, że nie chcieli iść samotnie przez życie, a oprócz siebie nawzajem nie spotkali nikogo innego? Nie znajdziemy istotnych wydarzeń poza rozmyślaniem, krótkimi dialogami i malowaniem korytarza. Mają świadomość znikomej jedności i tego, że są coraz bardziej samotni, choć mieszkają pod jednym dachem. Gdy uczucia, które kiedyś uszczęśliwiały kończą się, nadchodzi czas rozstania. Trudno określić czy podejmą właśnie taką decyzję czy będą w stanie przetrwać. Czytelnik może zastanowić się, dlaczego człowiekowi najbardziej jest potrzebny drugi człowiek i czy miłość staje się przyzwyczajeniem? Czy świadomie decydujemy się na bycie z kimś czy tylko dlatego, że boimy się samotności?
"Wycieczka" jest odwróceniem aktu stworzenia (Na początku kroczył przewodnik). Życie człowieka zostaje ukazane w schemacie, że nie jesteśmy podmiotami tylko przedmiotami. Gdy przewodnik nagle znika, ludzie rozbiegają się i nie widzą, co robić. Przemieszczanie się, zwiedzanie, bieg, wszystko to trzeba zrobić jak najszybciej, przez co tracimy zdolność przeżywania i refleksji nad życiem i otaczającym nas światem.
Czy człowiek potrafi być "Poza lękiem"? Chyba za często nam się wydaje, że tak. To tytuł czwartego opowiadania w którym został przedstawiony obraz dziecka w dorosłym człowieku. Pytanie "A co, boisz się?" przenosi nas do czasu dzieciństwa, gdy wstydem było (zwłaszcza dla chłopca) przyznanie się do strachu. Dla ukazanych dorosłych bohaterów symbolem normalnego życia jest mycie zębów. Po stracie szczoteczek nie potrafią odnaleźć się we współczesnym świecie. Jak bardzo człowiek nie deklarowałby, że jest odważny tak
w głębi serca sam wie czego boi się najbardziej. We współczesnym świecie liczy się sukces i zwycięstwo w pełni, bo mało kogo obchodzą same starania.

Przeczytałam ostatnio "Fractale" Nataszy Goerke, która jest naprawdę mistrzynią małych form i groteski. Historie bohaterów zostają ujęte w opowiadania różnej długości. Przepełnione są one grą językową, zamianą ról bohaterów i obrazami różnych kultur. Cykl rozpoczyna opowiadanie "Przed burzą". Tytuł związany z obserwacjami meteorologicznymi wprowadza nas w metaforyczną...