Shadowrun to śmieszny setting, można się w nim fajnie pobawić. Co do książki jednak, to jest słaba, do końca człowiek nie wyłapuje porządnie cech świata przedstawionego. Fabuła trzyma się głównie siłą przekonania autora, że te rzeczy wynikają jedna z drugiej. Oceniłbym dużo niżej ale ten setting ma fajny potenciał.

Shadowrun to śmieszny setting, można się w nim fajnie pobawić. Co do książki jednak, to jest słaba, do końca człowiek nie wyłapuje porządnie cech świata przedstawionego. Fabuła trzyma się głównie siłą przekonania autora, że te rzeczy wynikają jedna z drugiej. Oceniłbym dużo niżej ale ten setting ma fajny potenciał.

Nie jest to jakaś książka świecąca triumfy w internecie. Natomiast mnie urzekł klimat typowo cyberpunkowy. Akcja toczyła się powoli, wszystko rozkręcało się aż do finału, ale mi to odpowiadało. Nie szukałbym tutaj wartkiej akcji i porywających scen, ale klimat cyberpunkowy wciąga.

Nie jest to jakaś książka świecąca triumfy w internecie. Natomiast mnie urzekł klimat typowo cyberpunkowy. Akcja toczyła się powoli, wszystko rozkręcało się aż do finału, ale mi to odpowiadało. Nie szukałbym tutaj wartkiej akcji i porywających scen, ale klimat cyberpunkowy wciąga.

Jedyne, co ją wyróżnia to świat - w sensie miksowania fantasy i sf, gdzie indziej szukać elfa za sterami odrzutowca? Poza tym, niestety przeciętniak, fabuła to zlepek jakichś niespójnych elementów, a całość jedzie na utartym schemacie "od zera do bohatera".

Plus taki, że już pierwsza część ma jakieś zakończenie (w sensie, że nie kończy się cliffhangerem),ale na tyle mało satysfakcjonujące, że nie chce się sięgać po więcej.

Przeciętniak i to raczej z tych słabszych - ocenę i tak naciągam o punkt za "krasnoluda w czołgu".

Jedyne, co ją wyróżnia to świat - w sensie miksowania fantasy i sf, gdzie indziej szukać elfa za sterami odrzutowca? Poza tym, niestety przeciętniak, fabuła to zlepek jakichś niespójnych elementów, a całość jedzie na utartym schemacie "od zera do bohatera".

Plus taki, że już pierwsza część ma jakieś zakończenie (w sensie, że nie kończy się cliffhangerem),ale na tyle mało...

Na początku nieco trudna i zagmatwana, ale po wejściu w nową rzeczywistość czyta się bardzo przyjemnie. Klimat mocno zaawansowanego świata przemieszany z magią, smokami, orkami, elfami itd. to zupełnie coś nowego i szczerze trafiło do mnie. Polecam fanom fantasy.

Na początku nieco trudna i zagmatwana, ale po wejściu w nową rzeczywistość czyta się bardzo przyjemnie. Klimat mocno zaawansowanego świata przemieszany z magią, smokami, orkami, elfami itd. to zupełnie coś nowego i szczerze trafiło do mnie. Polecam fanom fantasy.

Shadowrun jako świat łączący magię i technologię wciągnął mnie poprzez sesje RPG grane ze znajomymi. Tak samo oni polecili te książki i nie żałuję.
Fabuła składnie się zawiązuje, trzyma się kupy i nie posiada jakichś bzdurnych absurdów. Widać tam silne postaci, widać tam to, co w Shadowrunie najważniejsze. Mamy magię, technikę oraz oczywiście Runnerów. Bardzo interesujące jest korporacyjne spojrzenie na tych ostatnich.

Shadowrun jako świat łączący magię i technologię wciągnął mnie poprzez sesje RPG grane ze znajomymi. Tak samo oni polecili te książki i nie żałuję.
Fabuła składnie się zawiązuje, trzyma się kupy i nie posiada jakichś bzdurnych absurdów. Widać tam silne postaci, widać tam to, co w Shadowrunie najważniejsze. Mamy magię, technikę oraz oczywiście Runnerów. Bardzo interesujące...

Książka kiepsko napisana i dodatkowo źle przetłumaczona.
Główny bohater - zwykły korpopracownik - rzucony zostaje w wir nieprawdopodobnych wydarzeń i zbiegów okoliczności, pchany niejasnymi motywacjami, z którymi trudno jest się zgodzić i utożsamić, a główna z nich - odnalezienie siostry - nie zostaje w tej książce zupełnie rozwinięta. Właściwie Sam zapomina o swoim rodzeństwie po pierwszych 30-40 stronach.
Autor co rusz wymyśla nowe zdolności pana Vernera, wysysając je z palca i popierając mglistymi tłumaczeniami (np. umiejętności pilotażu). Miejscami wygląda jakby ktoś zwrócił mu na to uwagę, więc ten wrócił kilka rozdziałów wstecz i dopisał mały epizod, który ma pokazać, że bohater miał te zdolności wcześniej (np. projekcja astralna).
Książka jest niespójna - przykładowo po poważnej katastrofie lotniczej główny bohater zachowuje swoje osobiste rzeczy (zdjęcia, chipy) choć z narracji jasno wynika, że nie pamięta jak wydostał się z wraku, włóczył się bez jedzenia, wody i z poważnymi ranami po okolicy.. Inny przykład - spotkana w drzwiach osoba wita bohatera imieniem i nazwiskiem.. po czym autor wkłada w myśli protagonisty słowa "Jeśli mnie poznała, to nie dała po sobie tego poznać"... Verner jest również zdziwiony, iż smok, który po niego posłał, przy spotkaniu wie kim on jest.
Autor próbuje "bawić" się z czytelnikiem, rozpoczynając rozdziały nie tłumacząc kto występuje w scenie, choć jest to zupełnie nie potrzebne i dodaje następną warstwę gmatwaniny w ilości postaci.
Motyw romansu doklejonego na sam koniec pozostawię bez komentarza.

W dwóch lub trzech rozdziałach Sam jest nazywany "gruzinem", choć tak naprawdę jest amrykaninem - "jankesem". Jeśli był to jakiś slang, nie zostaje nigdy wytłumaczony.
Być może wpadka z "gruzinem" jest błędem tłumacza, gdyż książka tłumaczona jest nierówno, widać nieobycie przekładającego z terminami cyberpunku czy świata Shadowrun.
Na szczęście tom 2 cyklu jest dużo lepszy (co nie oznacza, że nie ma mankamentów)

Książka kiepsko napisana i dodatkowo źle przetłumaczona.
Główny bohater - zwykły korpopracownik - rzucony zostaje w wir nieprawdopodobnych wydarzeń i zbiegów okoliczności, pchany niejasnymi motywacjami, z którymi trudno jest się zgodzić i utożsamić, a główna z nich - odnalezienie siostry - nie zostaje w tej książce zupełnie rozwinięta. Właściwie Sam zapomina o swoim...

Dobra książka, napisana bardzo sprawnie. Mimo , że jestem fanem cyberpunka, to jednak momentami wydawała mi się nieco pretensjonalna. Proszę nie zrozumieć mnie źle, posiadam całą serię i czytałem wszystkie książki z przyjemnością, ale jest jedno "ale"... Nie wiem dokładnie co to jest, nie potrafię tego sprecyzować, ale to coś sprawia, że pan Charrette mimo wszystko przegrywa w porównaniach z autorami jak choćby R.A. Salvatore...:)

Dobra książka, napisana bardzo sprawnie. Mimo , że jestem fanem cyberpunka, to jednak momentami wydawała mi się nieco pretensjonalna. Proszę nie zrozumieć mnie źle, posiadam całą serię i czytałem wszystkie książki z przyjemnością, ale jest jedno "ale"... Nie wiem dokładnie co to jest, nie potrafię tego sprecyzować, ale to coś sprawia, że pan Charrette mimo wszystko...

Wspaniałe uzupełnienie podręcznika do RPG Shadowrun. Obecnie trudno zdobyć;) Literatura łatwa, lekka i bardzo przyjemna. Dodatkowo może być źródłem inspiracji do wielu ciekawych sesji.

Wspaniałe uzupełnienie podręcznika do RPG Shadowrun. Obecnie trudno zdobyć;) Literatura łatwa, lekka i bardzo przyjemna. Dodatkowo może być źródłem inspiracji do wielu ciekawych sesji.