Skończyłam czytać dopiero dzisiaj, choć samą książkę kupiłam zaraz po wydaniu. Początek był taki do bani, że nie potrafiłam przez niego przebrnąć, ale w końcu, kiedy ma się kilka nieczytanych pozycji na półce trzeba pomniejszyć ich ilość... Tak więc w ferie miałam okazję przeczytać do końca "Udrękę".

Sama "Udręka" jest nawet ciekawa i choć może nie przypomina cudnych "Igrzysk śmierci" to mam wrażenie, że mogłabym postawić równość pomiędzy nią a cyklem Becca'i Fitzpatrick ("Szeptem"). Dlaczego więc tamten cykl oceniam wyżej? Sama nie wiem... Może ze względu na to, że czytam go w pierwszej kolejność (choć i tak nie jest u mnie priorytetem). Ale wróćmy do "Udręki"! Muszę przyznać, że pomimo tak długiej przerwy i tak uważam, że ta kontynuacja jest lepsza od 1 tomu. I choć go już prawie nie pamiętam (jakie były wydarzenia w poprzedniej części przypomniałam sobie czytając część 2) to moja ocenia na jego temat nie zniknęła. Jednak muszę przyznać, że "Udręka" trochę uratowała sytuację tego cyklu i nawet mam ochotę przeczytać część 3, którą być może kupię już w sobotę.

Tak więc moją ogólną ocenę poznaliście. Teraz czas na mały bonus - najśmieszniejszy fragment. Nie martwcie się - nawet jeśli nie czytaliście tego tomu (nie mogę zaliczyć go do meeeega spoilera). Otóż: wyobraźmy sobie, że jest walka i nagle widzicie jak zza waszych pleców wyłania się wasz najlepszy "przyjaciel" i żeby was "uratować" rzuca kajakiem we wroga.... HahahahaxD To mnie rozbroiło...xD
P.S.
Muszę dodać, że to był wasz kajak!!!!xD

Skończyłam czytać dopiero dzisiaj, choć samą książkę kupiłam zaraz po wydaniu. Początek był taki do bani, że nie potrafiłam przez niego przebrnąć, ale w końcu, kiedy ma się kilka nieczytanych pozycji na półce trzeba pomniejszyć ich ilość... Tak więc w ferie miałam okazję przeczytać do końca "Udrękę".

Sama "Udręka" jest nawet ciekawa i choć może nie przypomina cudnych...