Fanką romantycznych powieści, zwłaszcza tych, wychodzących spod pióra polskich pisarzy/pisarek - nie byłam (i nadal nie jestem), ale Klub Matek Swatek kupiłam całkiem świadomie i... nie żałuję! Nie żeby mnie od razu zachwyciła, ale... pozwoliła odpocząć po długim i nudnym Don Kichotcie.

W Klubie... znajdziemy wszystko - miłość, morderstwo, tajemnicę i... podstęp, w którym specjalizowały się głównie matki-swatki. Cała powieść toczy się wokół Anki - nauczycielki i singielki, co istotne, liczącej już sobie 33 lata. Kiedy ją poznajemy, Anka zaczyna właśnie nowy etap w życiu zwany - usamodzielnieniem. Nadopiekuńcza matka Anki - Beata, nie może się z nową sytuacją pogodzić, bardziej jednak martwi ją staropanieństwo córki. Splot różnych wydarzeń, namowa przyjaciółki Danuty i nowo poznanych kobiet menopauzalnych - Krystyny i Jadwigi powoduje, iż Beata postanawia pomóc córce - oczywiście bez jej wiedzy, w znalezieniu księcia z bajki. Czy jej uda?Nie powiem... Ale jedno jest pewne - łatwo nie będzie tym bardziej, że we wszystko wmiesza się mafia i CBŚ.

Książkę czyta się lekko, szybko i przyjemnie, a co więcej - czasem ciężko się od niej oderwać. Ot tak, zwyczajnie. Mimo to, im bardziej się w lekturze zagłębiałam, tym bardziej moje odczucia wariowały. A myśli i emocje nie mogły znaleźć sobie miejsca. I tak, raz wydawało mi się, że sama chętnie zaprzyjaźniłabym się z Anką i Matyldą, a innym razem raziło mnie sztuczne, tworzone miejscami jakby na siłę - poczucie humoru niemalże wszystkich bohaterów i sytuacji (wydarzeń), jakie ich spotykały. Dla przykładu...

Chciała coś powiedzieć, ale przerwał jej czyjś kaszel. Oderwała wzrok od lunety. Przed samochodem stała wyfiokowana blondyna z plastikowym biustem i wpatrywała się w nią z niezdrową ciekawością.
- Co panie oglądają? - zapytała. - Czy tam jest jakaś celebrytka?!
- Nie - oświadczyła ze spokojem Danuta, przyglądając się plastikowej kobiecie jak egzotycznemu zwierzęciu na safari. Będzie bardzo rzadkie zjawisko atmosferyczne zwane spadającymi sputnikami. Blondyna spojrzała podejrzliwie na Danutę, a potem odruchowo spojrzała do góry. I dostała w głowę ptasim gównem. (s.133-134)

Blondyna z plastikowymi cyckami? Ptasia kupa na głowie?! Rany, bardziej banalnie być już chyba nie mogło, prawda?

Drugą rzeczą, która bardziej mnie raziła aniżeli bawiła (bo podejrzewam, że bawić miała) to nazwiska bohaterów - Małaszyński, Szopa i... Genowefa Grzyb. Oklepane? Ano tak. Poza tym, dobre to do kabaretu, skeczu, a tutaj nie bardzo mi to pasowało.

Niemniej jednak, czasu z Klubem za stracony nie uważam i książkę polecam każdemu, kto chce chwilę odpocząć od tej codziennej bieganiny, w której świadomie czy też nie, uczestniczymy.

Fanką romantycznych powieści, zwłaszcza tych, wychodzących spod pióra polskich pisarzy/pisarek - nie byłam (i nadal nie jestem), ale Klub Matek Swatek kupiłam całkiem świadomie i... nie żałuję! Nie żeby mnie od razu zachwyciła, ale... pozwoliła odpocząć po długim i nudnym Don Kichotcie.

W Klubie... znajdziemy wszystko - miłość, morderstwo, tajemnicę i... podstęp, w którym...