Na początku był chaos, a potem była damska torebka i to musiała być moja torebka. Bo rzadko panuje w niej porządek. Wiem, że nie jestem w tym odosobniona ;).
" Cała zawartość damskiej torebki"- wiadomo to nie jest rzecz oczywista. Często panuje tam bałagan. Jak w życiu tak i w torebce, o tym może świadczyć chociażby fabuła tej książki.
Bohaterka zaliczająca kolejne zakręty życiowe. Czasem opisy trochę nużące, ale dialogi nadrabiają całość. Babskie czytadło na odprężenie.

Na początku był chaos, a potem była damska torebka i to musiała być moja torebka. Bo rzadko panuje w niej porządek. Wiem, że nie jestem w tym odosobniona ;).
" Cała zawartość damskiej torebki"- wiadomo to nie jest rzecz oczywista. Często panuje tam bałagan. Jak w życiu tak i w torebce, o tym może świadczyć chociażby fabuła tej książki.
Bohaterka zaliczająca kolejne zakręty...

Książka zaczęła się całkiem dobrze- jest sarkazm, ironia, humor, aż do spotkania Agnieszki z Ksawerym... Język autorki jest dla mnie nie do przejścia, jest w tym coś drażliwego. Bohaterowie zachowują się i wypowiadają infantylnie, przez co zakłócają odbiór treści. Nie doczytałam do końca....

Książka zaczęła się całkiem dobrze- jest sarkazm, ironia, humor, aż do spotkania Agnieszki z Ksawerym... Język autorki jest dla mnie nie do przejścia, jest w tym coś drażliwego. Bohaterowie zachowują się i wypowiadają infantylnie, przez co zakłócają odbiór treści. Nie doczytałam do końca....

Oczywiście, że jest to książka naiwna, oczywiście świat w niej opisany jest taki jakiś pomalowany na różowo. Ale nie jest też głupia i jest w niej sporo prawdziwych spostrzeżeń o związkach i układach damsko-męskich.

Oczywiście, że jest to książka naiwna, oczywiście świat w niej opisany jest taki jakiś pomalowany na różowo. Ale nie jest też głupia i jest w niej sporo prawdziwych spostrzeżeń o związkach i układach damsko-męskich.

Książka wywołała we mnie sprzeczne uczucia. Z jednej strony jest inteligentna, dobrze napisana i całkiem wciągająca, ale z drugiej - posiada denerwującą główną bohaterkę... i bohatera też. Bohaterka ta przez 7 lat była w nieszczęśliwym związku z mężczyzną, który jej nie kochał, zdradzał, który jest piotrusiopanowym obibokiem i wykorzystywaczem. Ona jest osobą bystrą, więc to wszystko wiedziała, ale też neurotyczną (co sama przyznaje) - więc miała ciągle nadzieję, że coś od niego dostanie.
Następnie wpada w ramiona swojej dawnej, niespełnionej miłości, tym razem ją szybko spełnia, ale ciągle jest męcząco, ponieważ ta była/aktualna miłość, ma za sobą bardzo bujną przeszłość erotyczną, co jest źródłem udręki i wielkiego niepokoju bohaterki. Ponadto człowiek ten jest egomaniakiem, co w połączeniu z jego dużą inteligencją słowną i ogólną oraz egzaltowaniem skutkuje licznymi opisami stanów emocjonalnych tudzież działań. Czułam się trochę, jakbym czytała o nastolatkach. Nie odpowiadał mi na dłuższą metę język, jakim Ksawery się posługiwał, szczególnie bardzo często powtarzane słowo: "babo". W ogóle język jest tutaj zmanierowany. Książka jest gruba, ma 470 stron, więc można mieć tego wszystkiego dosyć. Na szczęście lekturę uprzyjemniają fajne postacie drugoplanowe.

Nie wiem nic o pani Topornickiej, ale z racji faktu posiadania przez bohaterkę tego samego imienia, fizjonomii oraz życiorysu (jeśli posłużyć się zdjęciem i opisem ze skrzydełka tylnej okładki) co autorka, ma się wrażenie, że to powieść mocno autobiograficzna. To było dla mnie pewnym dyskomfortem podczas lektury, ale można dzięki temu potraktować ją niemalże jako psychologiczne studium przypadku, tak wiarygodnie i ze znawstwem tematu rozterki emocjonalne i kompleksy są tutaj opisane. To jest jednocześnie zaletą i wadą tej powieści.

W książce jest sporo humoru, lecz najczęściej ironicznego; nie jest to do końca "babskie czytadło" w sensie takim, że książka nie jest typową lekką lekturką, jest tu pewna doza dramatu.
Tytuł i okładka są dla mnie mylące, spodziewałam się czegoś innego, takiego lżejszego właśnie. Tymczasem, jak zostało to wyjaśnione na kartach książki, "damska torebka" to określenie na coś co można by nazwać "typowym damskim charakterem", z wszystkimi jego neurozami. I właśnie o tym ta pozycja jest: o przeżywaniu miłości z punktu widzenia takiej kobiety, z "całą zawartością". I z hepiendem.

Książka wywołała we mnie sprzeczne uczucia. Z jednej strony jest inteligentna, dobrze napisana i całkiem wciągająca, ale z drugiej - posiada denerwującą główną bohaterkę... i bohatera też. Bohaterka ta przez 7 lat była w nieszczęśliwym związku z mężczyzną, który jej nie kochał, zdradzał, który jest piotrusiopanowym obibokiem i wykorzystywaczem. Ona jest osobą bystrą, więc...

Dzisiaj opowiem Wam trochę o książce nieznanej mi dotąd autorki "Cała zawartość damskiej torebki". Na decyzję o przeczytaniu tej książki wpłynął przede wszystkim tytuł. Okładka także miała swój wpływ. Byłam strasznie ciekawa tej książki, spotkało mnie jednak małe rozczarowanie. Dlaczego? O tym już za chwilę :)

Agnieszka Topornicka jest polską poetką, która aktualnie mieszka Beskidzie Wyspowym. Z wykształcenia tłumaczka oraz dziennikarka. Podczas pobytu w USA współpracowała z mediami polonijnymi. To tłumaczy wiele barwnych opisów tego kraju znajdujących się w książce. Prowadzi spokojne życie wychowując wraz z mężem syna oraz służy swojego "gigantycznemu" kotu :)

Główna bohaterka - Agnieszka trafia na życiowy zakręt. Otóż jej ukochany podczas swoich relaksujących wypadów żeglarskich postanawia poszukać szczęścia i namiętności u innej kobiety. Tym sposobem zdradzonej Agnieszce wali się świat; nie ma pojęcia co robić ze swoim życiem. W podjęciu decyzji nie pomagają czyhające na każdym kroku kompleksy, brak wiary w siebie i własne możliwości. Tymczasem dawny kolega ze studiów - Ksawery - pojawia się w życiu kobiety siejąc ogromne zamieszanie. Czy Agnieszka będzie skłonna ponownie zaufać? Co takiego ma do ukrycia Ksawery? I co najważniejsze: co na to nasz ukochany Eryk?

Co myślę zatem o tej ciekawie zapowiadającej się książce? Po pierwsze: bardzo długo ją czytałam, rozkładałam ją na kilkanaście części. Bardzo trudno było mi skupić się na książce, myślę, że powodem tego jest obszerne słownictwo i bogate opisy. Sama książka ma ponad 400 stron, co naprawdę nie ułatwiało zadania. Po drugie: Główna bohaterka. Kurczę, czy my kobiety naprawdę robimy takie problemy? Przez większą część książki zastanawiałam się czy Agnieszka to dorosła osoba, czy raczej rozkapryszona nastolatka. Jej brak zdecydowania i rujnowanie każdej dobrej chwili wyprowadzało mnie z równowagi. Za to jej studencka miłość, Ksawery, bardzo mnie zachęcał, aby brnąć dalej. Niestety nie wystarczająco, aby wystawić lepszą ocenę. Być może książka ta w sobie potencjał, którego nie dane było mi odkryć. A szkoda.

Ale wiecie co jest najlepsze? Książka ta ma swoją kontynuację! jej tytuł to "Pierwsza osoby liczby mnogiej". I co jeszcze lepsze: zamierzam ją przeczytać, co świadczy o tym, że chyba jednak ta książka mnie wciągnęła :) Mam nadzieję, że moje odczucia zostaną zmodyfikowane :)

Książkę przeczytałam w ramach wyzwania: https://3.bp.blogspot.com/-RlGxtqjGWCs/Wktqr3z3RYI/AAAAAAAAE8E/hV_xZ4lASfw_sC125cMkYs2ZfcGu45FkwCLcBGAs/s400/OP2018.jpg

Dzisiaj opowiem Wam trochę o książce nieznanej mi dotąd autorki "Cała zawartość damskiej torebki". Na decyzję o przeczytaniu tej książki wpłynął przede wszystkim tytuł. Okładka także miała swój wpływ. Byłam strasznie ciekawa tej książki, spotkało mnie jednak małe rozczarowanie. Dlaczego? O tym już za chwilę :)

Agnieszka Topornicka jest polską poetką, która aktualnie...

"- Czy ciebie, babo, już Pan Bóg całkiem opuścił? - usłyszałam piskliwy dyszkant.
Ksawery stał naprzeciwko mnie i dyszał, jakby przebiegł maraton.
- Żebyś mi nigdy więcej nie uciekała... z... z taką twarzą...
- Z jaką twarzą?
- Taką straszną... smutną... paszczą... Potworze... - Objął mnie i odwrócił moją twarz do swojej."

Nie wiem czy takie historie się zdarzają, czy nie. Może to tylko fikcja literacka. Przyjemnie się czyta.

Warto czasami oderwać się od rzeczywistości i ponurego, pochmurnego dnia.

"- Czy ciebie, babo, już Pan Bóg całkiem opuścił? - usłyszałam piskliwy dyszkant.
Ksawery stał naprzeciwko mnie i dyszał, jakby przebiegł maraton.
- Żebyś mi nigdy więcej nie uciekała... z... z taką twarzą...
- Z jaką twarzą?
- Taką straszną... smutną... paszczą... Potworze... - Objął mnie i odwrócił moją twarz do swojej."

Nie wiem czy takie historie się zdarzają, czy nie....

Za dluga,prawie bez fabuly,ma się wrażenie ze napisana na akord - więcej słów więcej zaplaca jedyny plus dosyć sprtyne lingwistycznie sformulowania

Za dluga,prawie bez fabuly,ma się wrażenie ze napisana na akord - więcej słów więcej zaplaca jedyny plus dosyć sprtyne lingwistycznie sformulowania

Bardzo mi się podobało. Niespiesznie napisane, opisujące wszelakie rozterki jakie towarzyszą początkom związku, a nie tylko że poznali się, zakochali a potem żyli długo i szczęśliwie ale nie wiadomo jak... I jak długo, hehe.
Nie spodziewałam się, że to takie fajne. Przypominały mi się moje niektóre sytuacje, emocje i uczucia, o dziwo bardzo podobne.
Naprawdę świetne.
No i jest parę naprawdę inteligentnych szczegółów.

Bardzo mi się podobało. Niespiesznie napisane, opisujące wszelakie rozterki jakie towarzyszą początkom związku, a nie tylko że poznali się, zakochali a potem żyli długo i szczęśliwie ale nie wiadomo jak... I jak długo, hehe.
Nie spodziewałam się, że to takie fajne. Przypominały mi się moje niektóre sytuacje, emocje i uczucia, o dziwo bardzo podobne.
Naprawdę świetne.
No i...

Humor, styl pisania - mnie się podobały, takie wakacyjne czytadło. Zgadzam się jednak, że książka mogłaby być ciut krótsza.

Humor, styl pisania - mnie się podobały, takie wakacyjne czytadło. Zgadzam się jednak, że książka mogłaby być ciut krótsza.

Dla mnie Swietna !!! polecam

Dla mnie Swietna !!! polecam