http://superbook.blog.pl/2016/03/22/210-tomasz-pacynski-smokobojca/

Polska fantastyka stała od zawsze na światowym poziomie. Zajdel, Lem, Sapkowski, Ziemkiewicz, Huberath, Dukaj. I zapomniany przez niektórych Tomasz Pacyński. Zmarły w 2005 roku pisarz znany również z trylogii „Sherwood” bez wątpienia zapisał się złotymi zgłoskami w historii polskiej fantastyki. Świetny język, wspaniałe pomysły i humor. Cechy literackie godne ukłonów.

Tytułowy zbiór opowiadań to przewrotna satyra na temat osławionych smoczych łowców. Wojów którzy obładowani żelastwem szarżowali na skrzydlate, gadzie bestie, ratowali księżniczki i otrzymywali pół królestwa. Sir Roger z Mons to pozornie właśnie taki herkules. Pozornie gdyż nie ma nie jest on odważnym pogromcą smoków, a co więcej nie pokonał on w swym życiu ani jednej sztuki. Że nie wspomnę o braku tytułu szlacheckiego. I o tym, że sir Rogerem z Mons był ktoś zupełnie inny. A sposoby eliminacji smoków pozostawiają wiele do życzenia.

Tym samym jednak nie sposób nie lubić tego podłego typa. Pacyński nieco przypomina tym samym Prachetta, lecz jego bohater jest mniej wesołkowaty, a bardziej szelmowski. Ale podobnie jak twórca „Świata Dysku” odwołuje się do klasyków kultury ( Sienkiewicz… ) i nie kreśli nudnawego, ponurego fantasy, a barwny świat realny w swej wielokolorowości. Bo ileż to razy świetna wizja autora ginęła w swej wybujałości, oderwaniu od rzeczywistości i przesyceniu magią, elfami i tym podobnymi cudami ? Pacyński przy całym swoim poczuciu humoru potrafi zachować mądrą powagę. A nawet smutek.

„Komu wyje pies” to z kolei mroczniejszy i poważniejszy zbiór prezentujący dużo mniej swobodne opowieści.Szczególnie zapada w pamięć „Wspomnienie”. Dla tych którzy twierdzą, że kot to niewierne i egoistyczne bydlę najchętniej kimające pół dnia. „Dziedzictwo” opowiada o pozornie niepozornym niebezpieczeństwie. O tym, że prawdziwe zło nie zawsze jest ubrane w czernie i szkarłaty. Naczelne opowiadanie ma w sobie dość ciekawą postać odwołującą się do innej sfery twórczości Packa- szeryfa Guy’ a Gisbourne’a. :) Tym razem pisarz zaserwował historię brutalną i mocną. Nieco nawet niespokojnie czyta się ją po przygodach niedzielnego smokobójcy.

Podsumowanie: „Fabryka Słów” przez lata wydała, lecz nie reedytowała wielu świetnych pozycji. Do takich bez wątpienia należy „Smokobójca”. Przeciwnicy zbiorów opowiadań mają dość solidny argument mówiący, iż nie wszystkie historie są sobie równe. Ale w przypadku kogoś takiego jak Pacyński można być spokojnym. Są one różne i mają odmienny klimat- ale poziom ich jest niezmiennie wysoki.

http://superbook.blog.pl/2016/03/22/210-tomasz-pacynski-smokobojca/

Polska fantastyka stała od zawsze na światowym poziomie. Zajdel, Lem, Sapkowski, Ziemkiewicz, Huberath, Dukaj. I zapomniany przez niektórych Tomasz Pacyński. Zmarły w 2005 roku pisarz znany również z trylogii „Sherwood” bez wątpienia zapisał się złotymi zgłoskami w historii polskiej fantastyki. Świetny...