Przyjemnie wieczorkiem przeczytać, choć główny bohater nie zdobywa za grosz sympatii , koniec też przesadzony.

Przyjemnie wieczorkiem przeczytać, choć główny bohater nie zdobywa za grosz sympatii , koniec też przesadzony.

Zapowiadała się bardzo dobrze, spodziewałam się naprawdę czegoś innego, nagłego zwrotu akcji, ale rozczarowałam się. Główny bohater wypowiadał się o bohaterce w sposób najgorszy, w jaki tylko może wypowiadać się mężczyzna o kobiecie, ale był zbulwersowany, gdy inny w towarzystwie wyraził się pochlebnie o jej wdziękach? Obrzucał ją nieustannymi epitetami, ale ona puszczała to mimo uszu. Na końcu okazało się po prostu, że to była wielka miłość. Trochę groteskowe i żenujące.

Zapowiadała się bardzo dobrze, spodziewałam się naprawdę czegoś innego, nagłego zwrotu akcji, ale rozczarowałam się. Główny bohater wypowiadał się o bohaterce w sposób najgorszy, w jaki tylko może wypowiadać się mężczyzna o kobiecie, ale był zbulwersowany, gdy inny w towarzystwie wyraził się pochlebnie o jej wdziękach? Obrzucał ją nieustannymi epitetami, ale ona puszczała...

Z pewnością się pośmiałam w niektórych momentach. Cieszę się też że po Nowym Yorku akcja przeniosła się do Anglii. Jedyne co mnie ubodło to ogromna różnica wieku między głównymi bohaterami. I cóż... Happy ending dla wszystkich :)

Z pewnością się pośmiałam w niektórych momentach. Cieszę się też że po Nowym Yorku akcja przeniosła się do Anglii. Jedyne co mnie ubodło to ogromna różnica wieku między głównymi bohaterami. I cóż... Happy ending dla wszystkich :)

Z początku miałam wrażenie, że będzie to coś w stylu "Księżycowej Damy" - która jak dotąd jest dla mnie najlepszą książką tej autorki. Koniec końców jednak ta historia, jak i bohaterowie, nie zostaną ze mną na długo. Brakowało mi jakiejś konkretnej akcji. Bohaterowie poznają się, płyną przez Atlantyk, w międzyczasie romansują, no i koniec. Ciekawym aspektem był za to wątek spirytystyczny. Sam romans jakoś niespecjalnie mnie porwał, nie polubiłam głównego bohatera.

Z początku miałam wrażenie, że będzie to coś w stylu "Księżycowej Damy" - która jak dotąd jest dla mnie najlepszą książką tej autorki. Koniec końców jednak ta historia, jak i bohaterowie, nie zostaną ze mną na długo. Brakowało mi jakiejś konkretnej akcji. Bohaterowie poznają się, płyną przez Atlantyk, w międzyczasie romansują, no i koniec. Ciekawym aspektem był za to wątek...

Zdecydowanie nie wolno zrażać się do autora/autorki po jednej przeczytanej książce. Zdecydowanie warto dawać drugie szanse.
Gdybym tak bowiem nie postąpiła, nie sięgnęłabym po "Łowców fortun" i pozbawiłabym się wielu emocji. Nie poznałabym historii Lavinii i Edwarda, a tym samym nie przeczytałabym jednego z najlepszych romansów historycznych, jakie kiedykolwiek wpadły w moje ręce.
A wszystko to straciłabym , gdybym uprzedziła się do autorki, po pierwszym nieudanym podejściu, dodajmy, że ładnych parę lat temu.
I jako, że tamto podejście wspominałam tak, a nie inaczej, do tego tytułu podeszłam z nieco mieszanymi uczuciami. Jednak już po kilku zaledwie stronach wiedziałam, że tym razem będzie bardzo dobrze. Wsiąknęłam całkowicie w świat wykreowany przez autorkę, i w emocje, które stanowią o sile tej książki.
Doskonałe, dopracowane w każdym szczególe kreacje bohaterów, sprawiają, że całą historię się nie tyle czyta, co ją współodczuwa i w niej uczestniczy.
Ponadto, bohaterowie wcale nie są idealni, mają mnóstwo wad. Szczególnie Edward, ze swoją nieustępliwością i bezwzględnością. Momentami wydaje się być wręcz pozbawiony uczuć. Wraz z Lavinią przeżywamy więc wszystkie etapy, frustrację, zagubienie, strach o przyszłość, a w końcu rezygnację. A jednocześnie rozumiemy jej fascynację, tym wydawałoby się zimnym mężczyzną, bo tak jak ona dostrzegamy, to co zdaje się być ukryte w środku.
Jednym słowem piękna historia o miłości, która leczy chore dusze. Może to i banał, ale tak pięknie przedstawiony, tak wiarygodnie opowiedziany przez autorkę, że czytając wierzy się we wszystko całym sercem.

A oprócz Lawinii i Edwarda, mamy jeszcze dwie pary poboczne, z których szczególnie jedna zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Jeśli mam być szczera, to w moim prywatnym rankingu wygrywają nawet z parą głównych bohaterów. Mowa o Daisy, czyli kalekiej siostrze Edwarda i lekkoduchu Montym, przyjacielu Lawinii. Z ogromną chęcią przeczytałabym książkę, z nimi w roli głównej, bo czuję spory niedosyt.

Nigdy nie sądziłam, że napiszę tak o tej autorce, ale z wielką ciekawością sięgnę po inne jej tytuły. Łącznie z tym czytanym przed laty, może dziś mój odbiór będzie zupełnie inny ;)

Zdecydowanie nie wolno zrażać się do autora/autorki po jednej przeczytanej książce. Zdecydowanie warto dawać drugie szanse.
Gdybym tak bowiem nie postąpiła, nie sięgnęłabym po "Łowców fortun" i pozbawiłabym się wielu emocji. Nie poznałabym historii Lavinii i Edwarda, a tym samym nie przeczytałabym jednego z najlepszych romansów historycznych, jakie kiedykolwiek wpadły w...

Naprawdę bardzo dobra. Strasznie podoba mi się fabuła i oczywiście bohaterowie. Książka przesiąknięta szczęśliwym zakończeniem, a dla mnie to jest najważniejsze więc nic tylko czytać!
Podoba mi się charakter Lawinii i siła Edwarda, poza tym delikatność Hazel i radość Daisy.
Polecam!

Naprawdę bardzo dobra. Strasznie podoba mi się fabuła i oczywiście bohaterowie. Książka przesiąknięta szczęśliwym zakończeniem, a dla mnie to jest najważniejsze więc nic tylko czytać!
Podoba mi się charakter Lawinii i siła Edwarda, poza tym delikatność Hazel i radość Daisy.
Polecam!

Seanse? Takie rzeczy zawsze mnie bawiły, choć gdzieś tam głęboko czuję, że nie ze wszystkiego można sobie robić zabawę, bo są na tym świecie rzeczy, siły, których nie możemy pojąć.. Choć romans nie należał do zbyt wymagających, nie był też zbyt lekki - czytając strasznie współczułam dziewczynom, które z takim samozaparciem walczyły o siebie. Szczególnie determinacja Lavinii zrobiła na mnie wrażenie. Czy słuszne były oskarżenia, że żerowała na ludzkiej naiwności i wykorzystywała tęsknoty? Ciężko powiedzieć, bo chyba i ona miała trochę racji, iż ci ludzie potrzebowali tego.. Owszem, oszukiwała, ale nie krzywdząc nikogo. Dziewczynom udało się osiągnąć naprawdę wiele, znaleźć swoją bajkę. To było takie spotkanie ludzi po przejściach, z trudnymi etapami w życiorysie.

Podsumowując: książka wciągająca, z czasem denerwującymi bohaterami i przewidywalnym happy endem :)

Seanse? Takie rzeczy zawsze mnie bawiły, choć gdzieś tam głęboko czuję, że nie ze wszystkiego można sobie robić zabawę, bo są na tym świecie rzeczy, siły, których nie możemy pojąć.. Choć romans nie należał do zbyt wymagających, nie był też zbyt lekki - czytając strasznie współczułam dziewczynom, które z takim samozaparciem walczyły o siebie. Szczególnie determinacja Lavinii...

Świetne .. Naj bardziej mnie wkurzał ten Edward bo ją tak źle traktował .. i mega był moment jak ten im umarł a one go chowały i w ogóle ;p

Świetne .. Naj bardziej mnie wkurzał ten Edward bo ją tak źle traktował .. i mega był moment jak ten im umarł a one go chowały i w ogóle ;p

Książka całkiem dobra na wieczór . Miło się czytało.

Książka całkiem dobra na wieczór . Miło się czytało.

Szybko dobrze sie czyta, ale nie podobał mi się główny bohater...

Szybko dobrze sie czyta, ale nie podobał mi się główny bohater...