Pamiętacie Małego Księcia i jego malutką planetkę? Albo francuski film animowany Łowcy Smoków wraz z jego odjechaną oprawą wizualną? A gdyby istniał wszechświat, gdzie takie małe kuliste światy, niczym wyspy zawieszone w przestrzeni były czymś normalnym? Jakim cudem? Na jakich zasadach? Jak ludzie radziliby sobie w takich warunkach?

Stephena Baxtera do tej pory poznałem jedynie jako autora piszącego w duetach: wraz Pratchettem przy serii Długiej Ziemi, i wraz z Clarkiem przy Odysei Czasu. Oba cykle przypadły mi do gustu, toteż z ciekawością poszukałem solowych dokonań autora i tak w moje ręce trafiła Tratwa.

Początkowo byłem lekko rozczarowany. Pierwsze strony powieści zwiastowały coś pokrewnego do klasycznego Non Stop Briana Aldissa. Choć oczywiście jest to sama esencja s-f, to jednak nie jest to już coś, co dziś może zaskoczyć i porwać. Te klaustrofobiczne opisy dzikusów radzących sobie w niepewnym świecie odziedziczonym po zaawansowanych technicznie przodkach... Trochę to wtórne, ale mimo to dałem się wciągnąć.

Nie wyszedłem na tym źle. Powiem nawet, że w pewnym momencie zaskoczyły mnie pomysły autora - powstrzymam się i nie będę zdradzać, co czeka potencjalnego czytelnika, powiem tylko, że gdyby tylko Baxter więcej czasu poświęcił doszlifowaniu literackiej warstwy swojej powieści, dał się bardziej ponieść i zaserwował nam nieco więcej grozy, to Tratwa mogłaby trafić na tą samą półkę, na którą trafił Hyperion i zawarta w nim groteskowa i surrealistyczna opowieść Księdza. Słowem - w pewnej chwili poczułem się niczym podczas zwiedzania światów z obrazów Beksińskiego. Jak dla mnie to bardzo dobra rekomendacja.

Z tego, co wiem to cykl jakiego Tratwa jest początkiem, nie doczekał się jeszcze w pełni polskiego przekładu. Szkoda. Mimo nieskomplikowanej intrygi i dość szablonowych bohaterów, powieść śmiało polecam miłośnikom oldskulowej, momentami makabrycznej fantastyki :) Ja nie żałuję.

Pamiętacie Małego Księcia i jego malutką planetkę? Albo francuski film animowany Łowcy Smoków wraz z jego odjechaną oprawą wizualną? A gdyby istniał wszechświat, gdzie takie małe kuliste światy, niczym wyspy zawieszone w przestrzeni były czymś normalnym? Jakim cudem? Na jakich zasadach? Jak ludzie radziliby sobie w takich warunkach?

Stephena Baxtera do tej pory poznałem...