Kupcy wenusjańscy, jaki to jest piękny tytuł!! Na swoje nieszczęście wpadło mi w ręce tylko to opowiadanie, nie znam reszty z tomu, ale to jest wspaniałe, taka kwintesencja prawdziwego mięsistego sf! Bardzo podoba mi się pomysł Pohla na stworzeniu krótkich opowiadań połączonych z cyklem Gateway. Bardzo bym chciała doczytać resztę. Super by było przeczytać jak na Wenus koleś odkrył pierwszy statek Heechów i poleciał nim na Gateway. Myślę, że w Tomie reszta opowiadań jest równie mięsista i utrzymana w starym dobrym stylu. Kupcy Wenusjańscy to trzymający w napięciu piękny zarys bohatera z krwi i kości, który nie ma nic do stracenia. To opowieść osadzona w kosmosie ale przypomina stare westerny z czasów gorączki złota, kiedy miałeś wszystko albo nic. Myślę, że to opowiadanie jest równie dobre a nawet lepsze niż główny cykl. Zero psychoanalizy sama krew, pot i łzy. Polecam

Kupcy wenusjańscy, jaki to jest piękny tytuł!! Na swoje nieszczęście wpadło mi w ręce tylko to opowiadanie, nie znam reszty z tomu, ale to jest wspaniałe, taka kwintesencja prawdziwego mięsistego sf! Bardzo podoba mi się pomysł Pohla na stworzeniu krótkich opowiadań połączonych z cyklem Gateway. Bardzo bym chciała doczytać resztę. Super by było przeczytać jak na Wenus koleś...

Przeczytane po długim odstępie czasu w stosunku do pierwszego "Gateway" - i czułem powrót do korzeni :). Ponownie oddech kosmicznej przygody, zdobywania kosmosu, wyruszania w nieznane :)

Przeczytane po długim odstępie czasu w stosunku do pierwszego "Gateway" - i czułem powrót do korzeni :). Ponownie oddech kosmicznej przygody, zdobywania kosmosu, wyruszania w nieznane :)

"Kupcy wenusjańscy" Frederika Pohla, to książka (właściwie mini-powieść),którą przeczytałem po raz pierwszy wiele lat temu, jeszcze pacholęciem będąc. Czytałem ją wtedy z wypiekami na twarzy, nie mogąc oderwać się od niej. Z racji niewielkiej objętości, chciałem ją jak najszybciej skończyć, doczytać do końca. To przez tę książkę nie poszedłem w kolejkę aby stać po cukier, jak mi kazała mama. Przez tę książkę musieliśmy przez miesiąc pić niesłodzoną herbatę. A dzisiaj, po ponownej lekturze? Co mogę sensownego powiedzieć? To już nie jest to samo. Jestem dużo starszy, za mną setki przeczytanych książek. Nie tak łatwo mnie zadowolić, widzę różne braki, chwyty, uproszczenia.

„Kupcy wenusjańscy i inne opowieści”, tak brzmi dokładnie tytuł ostatniego piątego tomu Sagi o Heechach, zawiera oprócz tytułowej krótkiej powieści jeszcze dziewięć opowiadań. Z tego zbiorku posiadam niestety tylko mini-powieść, dlatego do niej się ograniczę. "Kupców wenusjańskich" można czytać według mnie zarówno jako wstęp (prequel) jak i kontynuację cyklu Gateway Frederika Pohla, będącego jednym z najważniejszych cykli w dziejach science-fiction. Ja potraktowałem to opowiadanie jako wprowadzenie i rozgrzewkę przed głównymi częściami cyklu. Jak już wspomniałem powyżej ponowna lektura po latach nie przyniosła mi już takiej przyjemności, być może miałem za duże oczekiwania, a może dawne rzeczy pamięta się lepiej niż na to zasługują. Jestem też po lekturze "Marsjanina" Andy'ego Weir'a, książki opartej, no może poza jednym czy dwoma wyjątkami, na prawdziwych i sprawdzalnych faktach naukowych, a nie sytuacjach wydumanych i wyciągniętych z kapelusza.

Cała opowieść byłaby banalna i mało ciekawa, gdyby nie Heechowie, obcy którzy wiele tysięcy lat temu odwiedzili nasz układ słoneczny i to co po sobie pozostawili. Najważniejszą rzeczą przez nich zostawioną jest odkryta przez ludzi asteroida wypełniona statkami kosmicznymi zaprogramowanymi do lotu w różne rejony Galaktyki. Ale to już temat kolejnych tomów cyklu. Inne artefakty Heechów także są bardzo interesujące, ponieważ posiadali oni zaawansowaną technologię i wyprzedzali nas w rozwoju technicznym. Sporo ze znalezionych artefaktów, maszyn i przedmiotów, być może tak naprawdę śmieci Heechów, działa nadal i przedstawia wielką wartość, także finansową. Dlatego też ludzie chcąc wzbogacić się przybywają z Ziemi na Wenus i próbują w tunelach jakie Heechowie po sobie pozostawili znaleźć cenne artefakty.

Bohaterem "Kupców wenusjańskich" jest Audee Walthers, lokalny przedsiębiorca, przewodnik i kierowca kapsuły powietrznej, który bardzo potrzebuje dużej sumy pieniędzy. Jest też czarny charakter, Ziemniak (tak nazywa się przybyłych z Ziemi),Boyce Cochenour i oczywiście piękna dziewczyna, jakże by inaczej, Dorota Keefer. Wyruszają wspólnie na poszukiwania, a jak to się skończyło musicie przeczytać sami, ponieważ nie chcę nikomu psuć przyjemności. Dlatego też powiem tylko, że narracja jest w pierwszej osobie, co bardzo lubię. Audee Walthers opowiada swoją historię z humorem i subtelną ironią. Akcja powieści toczy się szybko, jej zwroty następują w odpowiednich momentach, a czytelnik nie ma czasu by się nudzić. Gdzieś w tle ciągle przewijają się duże sumy pieniędzy, życie na Wenus jest bardzo drogie, dużo kosztuje także całkowita opieka medyczna, ubezpieczenie, wymiana organów, dobry stan zdrowia. No i jest jeszcze oczywiście zakończenie, zaskakujące, jak to zwykle w wielu utworach sf bywa. Jednym słowem warto przeczytać jako przystawkę przed głównym daniem (dużo bardziej złożonym i smakowitym) lub też jako deser, to już jak kto woli. A ja właśnie zabieram się za główne danie. Smacznego!

"Kupcy wenusjańscy" Frederika Pohla, to książka (właściwie mini-powieść),którą przeczytałem po raz pierwszy wiele lat temu, jeszcze pacholęciem będąc. Czytałem ją wtedy z wypiekami na twarzy, nie mogąc oderwać się od niej. Z racji niewielkiej objętości, chciałem ją jak najszybciej skończyć, doczytać do końca. To przez tę książkę nie poszedłem w kolejkę aby stać po cukier,...

Ciekawe zwieńczenie cyklu. Moim zdaniem najlepszy z tomów poza pierwszym - powrót do korzeni. Pohl tutaj także nie wyzbył się swojego denerwującego (przynajmniej mnie) zwyczaju pouczania i nauczania - ale w tej książce tych mentorskich wypowiedzi jest mniej i są łatwiejsze do strawienia. Słowem, miłe podsumowanie cyklu który wspaniale się rozpoczął, ale niestety poziomu nie utrzymał....

Ciekawe zwieńczenie cyklu. Moim zdaniem najlepszy z tomów poza pierwszym - powrót do korzeni. Pohl tutaj także nie wyzbył się swojego denerwującego (przynajmniej mnie) zwyczaju pouczania i nauczania - ale w tej książce tych mentorskich wypowiedzi jest mniej i są łatwiejsze do strawienia. Słowem, miłe podsumowanie cyklu który wspaniale się rozpoczął, ale niestety poziomu nie...

NieUFny byłem. No, popatrzcie ta okładka. Dlaczego nam, lubiącym fantazjowanie, to robią? I to liternictwo. No wiem, ze to można pominąć milczeniem, ale... chyba nie umiem.
I ten - wydaje się powielany w nieskończoność temat - na Ziemi źle się dzieje, ludzie emigrują dalej, ale ...tam wcale nie jest lepiej. Jest smutno i beznadziejnie...dosłownie.
"Kroniki" dostały się ze mną na wakacje. Jakoś tak je wziąłem. Nie wstydźmy się tego - ze względu na rozmiar niewielki. I zacząłem czytać i książka mnie wciągnęła, wessała, byłem jej. Na jednej greckiej wysepce dzieliłem czas między upał zagubionych monastyrów i gajów oliwnych, a sklimatyzowany pokój hotelowy z podłączoną do niego książką - to był jej czas.
Kiedyś tam jacyś "Oni" przybyli gdzieś w pobliże, a potem zniknęli zostawiając dziwne maszyny i przedmioty, samosterujące się pojazdy kosmiczne oraz tunele w miejscach wielu. I ludzie zwariowali: kiedy tu byli, po co?, co się z nimi stało? Szaleństwo. Archeologia przyszłości. I to jest dla mnie niesamowite, ta gorączka poszukiwań, ten dreszcz emocji. Nie ma co ukrywać, dla większości poszukiwaczy to była szansa na finansowe odbicie sie od dna, ale czy tylko...
A przy tym atmosfera... Czuje się ta pustkę kosmosu, ten chłód, to oddzielenie. Ale też jest w tym drobina swobody, uwolnienia, bycia twarzą w twarz z całym Wszechświatem. Jakoś mi się kojarzy z nastrojem Solaris Lema - lubicie?
Relacja z pogoni za Heechami (a może bardziej za ich cieniem) miesza się z opisem przygód, z psychologią przyszłości (ale w mocno łagodnej formule),z dramatem bohaterów. Tak jakbyśmy znaleźli strzępki rożnych informacji i poskładali z nich całość.

NieUFny byłem. No, popatrzcie ta okładka. Dlaczego nam, lubiącym fantazjowanie, to robią? I to liternictwo. No wiem, ze to można pominąć milczeniem, ale... chyba nie umiem.
I ten - wydaje się powielany w nieskończoność temat - na Ziemi źle się dzieje, ludzie emigrują dalej, ale ...tam wcale nie jest lepiej. Jest smutno i beznadziejnie...dosłownie.
"Kroniki" dostały się ze...

Ocena za "Kupców wenusjańskich", reszta to mało znaczące dodatki.

Ocena za "Kupców wenusjańskich", reszta to mało znaczące dodatki.