Zbigniewa Zapasiewicza od lat darzę ogromną sympatią i szacunkiem za jego wielki talent i ekranową (scenicznej, niestety, poza Teatrem TV, nie znam) osobowość - choć o tej ostatniej trudno mówić tak jednoznacznie, skoro był jednym z tych mistrzów, którzy przeobrażają się dla każdej roli (podczas gdy zdarzają się też tacy, którzy zawsze grają siebie). W filmach grywał zwykle inteligentów, naukowców, oficerów, dyplomatów (choć ja szczególnie ciepło wspominam jego Cygana ze średniometrażowego filmu tv "Ostatnie takie trio") - i był zawsze w tych rolach niesamowicie wiarygodny, bez względu na to, czy wzbudzał sympatię, czy wręcz przeciwnie. To nie był Zapasiewicz grający senatora, docenta, ambasadora - to byli oni sami, tyle że Zapasiewicz dawał im swoją twarz, swój ruch i niezapomniany głos. Teatr przyniósł mu możliwość większej różnorodności, wielbiciele Teatru TV równi mi wiekiem na pewno pamiętają jego Kubusia fatalistę, pana Cogito czy podwójną rolę Prospera/Kalibana.

Zbigniew Zapasiewicz - dla mnie wielki artysta, a raczej Artysta! Z takimi jak on powoli przemija pewna epoka i wielkość aktorskiego fachu, łącząca nienaganne opanowanie rzemiosła, talent i instynkt w budowaniu roli, o czym nie śniło się większości tzw. gwiazd współczesnych telewizyjnych seriali-tasiemców. W tej książce opowiada o swym życiu zawodowym, marginalnie o osobistym (nigdy nie sprzedawał swej prywatności, za co szanuję go tym bardziej), o aktorskiej profesji i o tym, jak ona się zmienia. Wszystko pięknym językiem, a dodatkowo, w przypadku audiobooka, osobiście, tym zawsze rozpoznawalnym głosem - co czyni przyjemność z obcowania chwilę z Artystą tym większą.

Zbigniewa Zapasiewicza od lat darzę ogromną sympatią i szacunkiem za jego wielki talent i ekranową (scenicznej, niestety, poza Teatrem TV, nie znam) osobowość - choć o tej ostatniej trudno mówić tak jednoznacznie, skoro był jednym z tych mistrzów, którzy przeobrażają się dla każdej roli (podczas gdy zdarzają się też tacy, którzy zawsze grają siebie). W filmach grywał zwykle...