Przy rzadnej powieści Pratchetta nie uchichałem się tak bardzo, jak właśnie przy tej, nawet "Kosiarz" nie był tak śmieszny. Czytało się ją świetnie momentami rewelacyjnie, humor absurdu po prostu powala. Śmiejemy się z niby strażników, którzy tak naprawdę niewiele różnią się od współczesnych policjantów. Jedni i drudzy boją się złoczyńców, jak każdy zwykły człowiek, są wśród nich tacy którzy nie wylewają za kołnierz chociażby ich dowódca Samuel Vimes. Jednak alkohol czasem mu pomaga wtedy widzi jakby wszystko wyraźniej, dostrzega niuanse które wcześniej mu się wymykały. Strażnicy po uratowaniu monarchii dostają 5 dolarów podwyżki, mogą mieć 10 ale śmią prosić nawet o 5.
Strażnikiem który się wyróżnia jest Marchewa, dobrze zbudowany, znający prawo i z ogromnymi trudnościami próbujący je egzekfować. Jest bardzo wysoki choć wychował się w rodzinie krasnali. Często do nich pisze listy które zaczynają się Kochana Mamo i Tato. Choć to chyba niemożliwe, pewnym razem próbuje nawet dać mandat władcy Lordowi Vetinari za postawienie rykszy w miejscu niedozwolonym do parkowania.
A jeśli chodzi o smoki to one nie czekają, gdyż czekanie aplikuje cel, a jaki jest cel smoków trudno powiedzieć, one żyją w naszych marzeniach i przywołujemy je takie jacy sami jesteśmy. Stawiam najwyższą ocenę przedewszystkim za humor 10/10.

Przy rzadnej powieści Pratchetta nie uchichałem się tak bardzo, jak właśnie przy tej, nawet "Kosiarz" nie był tak śmieszny. Czytało się ją świetnie momentami rewelacyjnie, humor absurdu po prostu powala. Śmiejemy się z niby strażników, którzy tak naprawdę niewiele różnią się od współczesnych policjantów. Jedni i drudzy boją się złoczyńców, jak każdy zwykły człowiek, są...