Gdybym był synem znanego sportowca, muzyka, aktora czy pisarza, a już tak cenionego i znanego jak Stephen King, to chyba nigdy w życiu nie zabrałbym się za pisanie książek, a już tym bardziej horrorów. Autor niby ukrył się pod pseudonimem, ale i tak wiedzą kto jest jego ojcem. Mniejsza z tym, syn nie dorównuje ojcu, lecz ma zadatki na dobrego i błyskotliwego autora i być może jego inne książki są lepsze niż Rogi. Pomysł na fabułę wydaje się prosty. Młody Ig budzi się rano i odkrywa, że ma rogi, dosłownie, w dodatku zyskuje pewien dar, poznaje najskrytsze myśli innych osób, co pomoże mu w odkryciu prawdy o śmierci swojej ukochanej, o którą sam jest podejrzewany. Początek okazał się najlepszą częścią książki. Dalej zaczęło się mało umiejętne lanie wody. Poznajemy początki Iga i Mirren, dalej nieudolna próba zemsty na sprawcy, znów retrospekcje i słaby finał. Historia powinna pójść w zupełnie inną stronę i zamiast horroru dostałem love story. Szkoda, że Joe Hill zmarnował potencjał powieści i świetny motyw przewodni. Może kolejna książka będzie lepsza, bo autor ma lekki styl, bardziej dosadny od ojca i mocno współczesny. Być może w przyszłości dam mu jeszcze szansę.

Gdybym był synem znanego sportowca, muzyka, aktora czy pisarza, a już tak cenionego i znanego jak Stephen King, to chyba nigdy w życiu nie zabrałbym się za pisanie książek, a już tym bardziej horrorów. Autor niby ukrył się pod pseudonimem, ale i tak wiedzą kto jest jego ojcem. Mniejsza z tym, syn nie dorównuje ojcu, lecz ma zadatki na dobrego i błyskotliwego autora i być...