Data premiery „Stacji przypływu. Próżniowych kwiatów. Najlepszych opowiadań” nie jest jeszcze znana. Wiadomo już jednak, że książka ukaże się nakładem Wydawnictwa Mag, pokazano również jej okładkę. Udostępniło ją w swoich mediach społecznościowych studio Dark Crayon, czyli jednoosobowa firma tworzona przez Piotra Cieślińskiego. To nazwisko znane (niemal) każdej fance i każdemu fanowi literatury SF w Polsce. Dark Crayon tworzył bowiem okładki lub ilustracje m.in. do: „Pana Lodowego Ogrodu” Jarosława Grzędowicza, „Upiora południa” Mai Lidii Kossakowskiej, „Ziemiomorza” Ursuli Le Guin, powieści z serii „Expanse” Jamesa S.A. Coreya, ale również do „Rogów”, „Upiorów XX wieku”, „Strażaka” i „NOS4A2” Joego Hilla czy do „Sfory” Przemysława Piotrowskiego. W ciągu kilkunastu lat Dark Crayon wykonał około tysiąca okładek i ilustracji okładkowych. 

Warto dodać, że okładka stworzona przez Piotra Cieślińskiego jest nie tylko pierwszą w Polsce okładką książki, w której wykorzystano materiały AI, ale również jedną z pierwszych na świecie.

Jak sztuczna inteligencja tworzy okładkę książki?

Pod postem Dark Crayona pojawiło się niemało pytań związanych z tym, co to właściwie znaczy, że okładkę stworzono „przy pomocy materiałów wygenerowanych przez sztuczną inteligencję”. Jej autor postanowił więc to wyjaśnić. Dark Crayon porównał sztuczną AI na tym poziomie, na którym znajduje się obecnie, do „dość chaotycznego photo stocka”, za który trzeba płacić. O ile jednak photo stocki to bazy zdjęć, o tyle AI posiada bazę danych i za jej pomocą tworzy odpowiedni – „lub w większości przypadków – nieodpowiedni” – obraz na podstawie opisów zawierających style, elementy bądź techniki, którymi AI powinna się posłużyć. Jak pisze dalej Dark Crayon:

Grafik tworzący okładkę musi również dokonać obróbki materiału, podmalowań, AI nie tworzy więc okładki samodzielnie. A do jej obsługi, jak dodaje Dark Crayon, potrzebna jest wiedza na temat technik stosowanych w malarstwie, grafice, projektowaniu, fotografii i filmie, należy również tworzyć opisy w języku angielskim (czyli rodzimym dla AI). Sztuczna inteligencja stanowi więc pewien zbiór elementów, który potem autor okładki wykorzystuje według swojej wiedzy, swojego pomysłu.

Swoje uznanie dla projektu polskiego grafika wyraził sam autor książki, Michael Swanwick:

Nie tylko okładki

Warto dodać, że w ostatnich miesiącach nieraz pisaliśmy również o innych sposobach wykorzystania sztucznej inteligencji związanych z literaturą. Artystka działająca w sieci pod pseudonimem MsBananaAnna wykorzystała AI, by odtworzyć wygląd postaci z „Harry’ego Pottera”. Dzięki temu czytelniczki i czytelnicy mogli zobaczyć, jak wyglądali bohaterowie zgodnie z tym, co napisała o nich J.K. Rowling, i porównać wyniki z doborem, charakteryzacją aktorów grających w filmach nakręconych na podstawie twórczości brytyjskiej pisarki.

Podobnie postąpił jeden z użytkowników Reddita, który stworzył 14 portretów postaci z „Wiedźmina” w zgodzie z ich książkowymi opisami. Mężczyzna skorzystał z grafik stworzonych przez innych artystów, a następnie przerobił je na nieco bardziej realistyczne wersje bohaterów, wykorzystując do tego kod stworzony w Google Colab.

Istnieje również DALL-E mini, czyli cieszące się coraz większą popularnością, ale i dziwaczne narzędzie służące do generowania obrazów przy pomocy AI. A wygenerować można sobie obraz dowolny – mój redakcyjny kolega, Konrad Wrzesiński, stworzył m.in. oko Saurona czytające gazetę, Charlesa Bukowskiego na planie „Przyjaciół” i Dostojewskiego namalowanego przez Van Gogha.

Co więcej, sztuczna inteligencja przydaje się również jako pomoc w badaniu literatury. Dwóch naukowców z USC Viterbi School of Engineering – Mayank Kejriwal i Akarsh Nagaraj – przeprowadziło badania poświęcone uprzedzeniom płciowym, wykorzystując do tego technikę programowania neurolingwistycznego o nazwie NER (Named Entity Recognition). Pozwala ona na automatyczne określenie znaczenia poszczególnych fragmentów tekstu. Dzięki temu naukowcy obliczyli, że w dawniej wydawanych książkach (a konkretnie w tych wydanych w ramach Projektu Gutenberg) występuje 4 razy więcej bohaterów niż bohaterek.

A jak wam podobają się osiągnięcia AI (przy ogromnym udziale człowieka)? Zachwyciła was okładka opowiadań Michaela Swanwicka? Czekam na wasze opinie w komentarzach!

Źródło: https://www.facebook.com/DarkCrayonDesign