Ciekawe i cenne opracowanie mitów starożytnego Egiptu. Czytałem je już dość dawno i z lektury niewiele pamiętam. Zostało mi jednak trochę notatek, które zapisywałem na gorąco, w trakcie czytania (z tego powodu są trochę skrótowe i nieco chaotyczne). Poniżej zamieszczam ich treść:

1) 4 tys. przed Chr. powstają dwa królestwa: Górny Egipt i Dolny Egipt, ok. 3600 przed Chr. łączą się.
2) Mity egipskie służą propagandzie rządzących, budowane często na kanwie legend. Mało zrozumiałe i odpychające już dla Greków. Okrutne, krwiożercze, np. bogowie gwałcą swoje matki, te się mszczą. Grecy nie akceptują również zwierzęcych wizerunków bóstw oraz ich natury. Bogowie egipscy, w przeciwieństwie do greckich, nie mają specjalizacji.
3) Najstarsze podania (jeszcze ludowe, nie kapłańskie) sięgają czasów tuż przed zjednoczeniem Egiptu. Nie ma jeszcze idei kosmicznego stwórcy. Jak wyjaśniano stworzenie? Geb (Ziemia) i Nut (Niebo) tworzą Słońce (Re). Nut co dzień wydaje je na świat i potem chroni w sobie przed nocą. Ludowość przed teologią.
4) Źródłem mitów dla nas teksty piramid odkryte w XIX i XX w., a także teksty zapisane na sarkofagach (wnętrza trumien). Ponadto inskrypcje w świątyniach, na murach za czasów Ptolemeuszy. Również słynny papirus Brennerin. Także „Księga umarłych”.
5) Ka to dusza, niematerialny sobowtór.
6) Heliopolis – miasto Boga Słońce. Wielka dziewiątka bogów z Heliopolis spłodzona przez Atum.
7) Memphis. Ptah, twórca wszechrzeczy, stwarza świat myślą i słowem. Koncepcja zintelektualizowana, teologiczna. Atum, Sahmed i inne bóstwa Memphis.
8) Hermopolis, miasto ośmiu bóstw, siedziba boga Thota, ibisa. Grecy utożsamiali go z Hermesem, ale dużo różnic.
9) Amon hermopolitański, a potem tebański. Bóg płodności. Amon znaczy ukryty. Rola Amona rosła w Tebach.
10) Misterium Ozyrysa. Ozyrys i Set. Bracia antagoniści. Dobry Ozyrys zabity przez Seta, a potem pomszczony przez swego syna Horusa. Nieszczęśliwa Izyda, żona Ozyrysa. Grecy próbowali utożsamiać Ozyrysa z Dionizosem. Potem Horus vs Set. Wieczna walka.
11) Mit o Ozyrysie znajduje swój szczególny wyraz w przekazie Plutarcha.
12) Horus vs Set. Geb ich godzi, rozdzielając między nich panowanie nad częściami Egiptu. Set dostaje Górny Egipt.
13) Oko Horusa. Gąszcz przeciwstawnych koncepcji.
14) Znajomość imienia dawała władzę nad osobowością bóstwa. Izyda była patronką magii, bo poznała imię Re.

Ciekawe i cenne opracowanie mitów starożytnego Egiptu. Czytałem je już dość dawno i z lektury niewiele pamiętam. Zostało mi jednak trochę notatek, które zapisywałem na gorąco, w trakcie czytania (z tego powodu są trochę skrótowe i nieco chaotyczne). Poniżej zamieszczam ich treść:

1) 4 tys. przed Chr. powstają dwa królestwa: Górny Egipt i Dolny Egipt, ok. 3600 przed Chr....

Nawet jeśli miałem ogrom obaw to „Mitologia Starożytnego Egiptu” okazała się być nie tylko całkiem umiejętnym, ale przede wszystkim przyjemnym i angażującym wprowadzeniem do mitologii, choć raczej nie jako przewodnik po bogach, mitach i rytuałach, ale raczej objaśnienie charakteru egipskiej mitologii. Ta intryguje przeplataniem się rozwiniętego kultu solarnego i świata pośmiertnego, wokół którego zbudowaną niemal drugą mitologię przepełnioną przesądami, rytuałami i detalami, a także widoczną gołym okiem niespójnością oraz mentalną prymitywnością. Rozległość czasowa historii Egiptu, adaptowanie lokalnych i obcych bogów, tworzenie się odrębnych i rywalizujących systemów wierzeń oraz panteonów, w których bogowie mieli wiele iteracji i łączyli się płynnie w różne „łączone byty” - nie jest to na pewno łatwa lektura. Kto dokładnie jest tym jednym kosmologicznym bóstwem-stwórcą (propozycji jest kilka – Atum, Amon, Re, Ptah),kto stworzył ludzi, kto jakie ma powiązania genealogiczne z innymi bogami i czy nawet najważniejszy by się mogło wydawać Ozyrys jest w końcu przede wszystkim bogiem władzy królewskiej, sił witalnych czy podziemi... tutaj jednoznacznych odpowiedzi nie ma prawie nigdy.

Doceniam przedstawienie źródeł i ich bezpośrednie, rozległe cytowanie, chociaż ma to swoją poważną wadę, gdyż powtarzalność używanych formuł i struktura mitów nie sprzyja narracji. Nie jest najlepszym rozwiązaniem również poświęcanie dużej uwagi konkretnym mitom przy tak małej treści, przez co po mitologii czytelnik właściwie się prześlizguje. Jest to jednak dobry zaczątek, który na pewno doskonale oddaje charakter omawianej mitologii, a z ratunkiem przychodzi leksykon, który systematyzuje i uzupełnia wiedzę.

Znać trzeba z uwagi na najbardziej pokręcony i absurdalny mit z Horusem, Setem i Izydą w rolach głównych, gdzie oprócz matkobójstwa przeplatanego kazirodztwem mamy wyjątkowo pretekstowe i absurdalne zwroty wydarzeń, analny gwałt oraz fortel skupiony wokół nasienia – te zresztą stało się koroną innego z Bogów. Fascynujący absurd.

Nawet jeśli miałem ogrom obaw to „Mitologia Starożytnego Egiptu” okazała się być nie tylko całkiem umiejętnym, ale przede wszystkim przyjemnym i angażującym wprowadzeniem do mitologii, choć raczej nie jako przewodnik po bogach, mitach i rytuałach, ale raczej objaśnienie charakteru egipskiej mitologii. Ta intryguje przeplataniem się rozwiniętego kultu solarnego i świata...

Książka w treściwy i przystępny sposób wyjaśnia podstawowe zagadnienia związane z mitologią Starożytnego Egiptu.
Dla mnie - osoby, która dotychczas znała bogów egipskich jedynie z kultury popularnej, umożliwiła poukładanie i ukierunkowanie poszukiwań na ten temat.
W przejrzysty sposób objaśnia różne panteony bogów w zależności od miejsc kultu oraz różnorodność mitów i podań dotyczących tych samych bóstw.

Książka w treściwy i przystępny sposób wyjaśnia podstawowe zagadnienia związane z mitologią Starożytnego Egiptu.
Dla mnie - osoby, która dotychczas znała bogów egipskich jedynie z kultury popularnej, umożliwiła poukładanie i ukierunkowanie poszukiwań na ten temat.
W przejrzysty sposób objaśnia różne panteony bogów w zależności od miejsc kultu oraz różnorodność mitów i podań...

Bogato ilustrowana, krótka książka o mitologii egipskiej. Niestety nie mogę jej inaczej ocenić aniżeli przeciętna - nie wiem, czy wynika to z faktu, że mitologia egipska jest tak mało znana i spójna czy autorzy tej książki nie mają talentu do zaciekawienia czytelnika losami egipskich bóstw. Niestety (lub stety) obstawiałbym tę drugą opcję. Autorzy często zamiast własnymi słowami opowiedzieć historie mitycznych postaci Egiptu wolą zacytować jakiś starożytny tekst napisany na papirusie, przez co czytanie staje się nużące (przez styl pisania żyjących kilkanaście wieków przed nami pisarzy).

Bogato ilustrowana, krótka książka o mitologii egipskiej. Niestety nie mogę jej inaczej ocenić aniżeli przeciętna - nie wiem, czy wynika to z faktu, że mitologia egipska jest tak mało znana i spójna czy autorzy tej książki nie mają talentu do zaciekawienia czytelnika losami egipskich bóstw. Niestety (lub stety) obstawiałbym tę drugą opcję. Autorzy często zamiast własnymi...

„Mitologia starożytnego Egiptu”, książka napisana przez profesjonalny duet egiptologiczny, ukazała się w słynnej i pionierskiej serii Czarnych Mitologii Wydawnictwa Artystycznego i Filmowego. Można by oczekiwać, że, zważywszy na niewielką objętość, będzie to opracowanie wprowadzające czytelnika do tematu mitologii starożytnego Egiptu. Niestety nie spełnia takiej roli.

Przy skromnej liczbie stron mogłoby się wydawać, że osoby autorskie chciałyby przekazać wszelkie niezbędne podstawy, bez zbędnego przedłużania, tak aby zaprezentować czytelnikowi ogólny obraz tej mitologii, jej esencję. Tymczasem w rzeczywistości książka omawia zaledwie trzy, choć co prawda obszerne i dość ważne, wątki: stworzenie świata, kult Ozyrysa i panowanie nad światem. Czwarty rozdział opowiada dodatkowo o zaklęciach i wróżbach.

Każdy z tych rozdziałów jest pewną wariacją na dany temat, przedstawieniem różnych opowieści mitologicznych krążących wokół tych zagadnień. Co chwila przytaczane są – przetłumaczone oczywiście na polski – teksty źródłowe, czyli mity, legendy i opowiastki napisane przez starożytnych Egipcjan. Jest ich na tyle dużo, że w zasadzie stanowią one większą część zawartości aniżeli sam komentarz od Lipińskiej i Marciniaka (co jest trochę nie na miejscu, ponieważ jako czytelnik oczekiwałem skondensowanego opracowania mitologii, a nie rozległego przytaczania jej).

Lipińska i Marciniak nie wyczerpują tematu, a jedynie zahaczają o trzy wybrane (co prawda niebagatelne) motywy z mitologii. Odczułem pewien niedosyt, może nie tyle z powodu samej objętości, co raczej nieumiejętnego jej wykorzystania, z powodu postawienia na średnio przystępną formę. Na dodatek narracja jest chaotyczna, z często występującym skakaniem z tematu na temat, z opowieści na opowieść, co nie ułatwia lektury. Plusem są z pewnością ilustracje, których jest naprawdę dużo i które stanowią dopełnienie tego, o czym mowa, a także słowniczek bóstw zamieszczony na końcu, będący formą poręcznej, klarownej pigułki. Nadal jednak jest to książka niedostatecznie zadowalająca, zwłaszcza dla osoby chcącej dowiedzieć się podstaw.

„Mitologia starożytnego Egiptu”, książka napisana przez profesjonalny duet egiptologiczny, ukazała się w słynnej i pionierskiej serii Czarnych Mitologii Wydawnictwa Artystycznego i Filmowego. Można by oczekiwać, że, zważywszy na niewielką objętość, będzie to opracowanie wprowadzające czytelnika do tematu mitologii starożytnego Egiptu. Niestety nie spełnia takiej roli.

Przy...

Mam problem z wystawieniem oceny tej książce. Z jednej strony widać ogromną wiedzę autorów, co przy ubogości literatury na temat mitologii egipskiej stanowi ogromny atut. Wydanie jest bogato ilustrowane i posiada na końcu słownik bóstw i demonów.
Z drugiej zaś strony książka napisana jest bardzo chaotycznie. Niestety nie pomaga ogólny charakter tej mitologii, bardzo inny od naszych europejskich mitów.

Mam problem z wystawieniem oceny tej książce. Z jednej strony widać ogromną wiedzę autorów, co przy ubogości literatury na temat mitologii egipskiej stanowi ogromny atut. Wydanie jest bogato ilustrowane i posiada na końcu słownik bóstw i demonów.
Z drugiej zaś strony książka napisana jest bardzo chaotycznie. Niestety nie pomaga ogólny charakter tej mitologii, bardzo inny od...

Mitologię egipską niby każdy zna. Ale w większości przypadków jest to albo znajomość bardzo pobieżna, wyniesiona ze szkolnych lekcji historii, albo kompletnie wypaczona, po sprowadzeniu jej przez Hollywood do postaci popkulturowej papki. Ja zresztą nie stanowiłem tu wyjątku. Może właśnie dlatego książkę Jadwigi Lipińskiej i Marka Marciniaka uważam za tak wartościową.

"Mitologia starożytnego Egiptu" ma bowiem tę wielką zaletę, że wprowadza pewien porządek. Krok po kroku pokazuje czytelnikowi, że różne ośrodki religijne w Egipcie posługiwały się różnymi doktrynami. Pokazuje, że te doktryny zmieniały się w czasie. Pokazuje, jak ze sobą koegzystowały i jak się łączyły. Wprost mówi o tym, że mitologia egipska była wewnętrznie niespójna, nie próbując robić czytelnikowi wody z mózgu.

Moją ocenę "Mitologii starożytnego Egiptu" podnosi również obecność tekstów źródłowych. To jest coś, co w książkach o starożytności lubię najbardziej, coś co pozwala mi się wczuć w lekturę i daje mi wrażenie faktycznego kontaktu ze starożytną kulturą. Przy czym wypada dodać, że niektóre przypowieści egipskie są bardzo piękne i nasza mitologia judeochrześcijańska, która wszakże jest dość bogata literacko, wypada przy nich blado.

W tym miejscu dochodzimy do największej wady tej książki. Otóż, zupełnie prozaicznie, jest ona za krótka. Fakt, że na podstawie tak bogatego materiału powstała jedna z najkrótszych książek w serii "Mitologie świata" jest dla mnie niezrozumiały. W efekcie, choć "Mitologia starożytnego Egiptu" jest pozycją bardzo wartościową, to po zakończeniu lektury pozostaje niedosyt, bo o mitologii egipskiej zdecydowanie można było powiedzieć więcej.

Mitologię egipską niby każdy zna. Ale w większości przypadków jest to albo znajomość bardzo pobieżna, wyniesiona ze szkolnych lekcji historii, albo kompletnie wypaczona, po sprowadzeniu jej przez Hollywood do postaci popkulturowej papki. Ja zresztą nie stanowiłem tu wyjątku. Może właśnie dlatego książkę Jadwigi Lipińskiej i Marka Marciniaka uważam za tak...

Całkiem poczciwa książka, aby zorientować się pobieżnie w mitologii egipskiej i w tym, jak była ona umiejscowiona i pojmowana w społeczeństwie. Osobiście sięgnąłem po książkę, by dowiedzieć się, jakie potrzeby i w jaki sposób zaspokajały pierwsze religie. Część informacji uzyskałem.

Minusem jest opracowanie książki. Cytowanie nagle tekstu antycznego, bez żadnego zaznaczenia czy oddzielenia od innej treści. Tych tekstów też jest jakby zbyt dużo, jak na książkę traktującą o historii.

Nie mniej, jako wstęp, pobieżne zapoznanie się, jest ok.

Całkiem poczciwa książka, aby zorientować się pobieżnie w mitologii egipskiej i w tym, jak była ona umiejscowiona i pojmowana w społeczeństwie. Osobiście sięgnąłem po książkę, by dowiedzieć się, jakie potrzeby i w jaki sposób zaspokajały pierwsze religie. Część informacji uzyskałem.

Minusem jest opracowanie książki. Cytowanie nagle tekstu antycznego, bez żadnego...

Książka jest wg mnie trochę okrojona jednakże podoba mi się wydanie, kieszonkowe i zwięzłe, dobre ilustracje.

Książka jest wg mnie trochę okrojona jednakże podoba mi się wydanie, kieszonkowe i zwięzłe, dobre ilustracje.

Dużo ilustracji ,na końcu książki słowniczek najważniejszych bóstw i demonów .Jeśli chodzi o treść wydaje mi się ,że to co najpotrzebniejsze to jest .
Czyta się dziwnie , mogło by być bardziej przejrzyście napisane czasami się gubiłem .

Dużo ilustracji ,na końcu książki słowniczek najważniejszych bóstw i demonów .Jeśli chodzi o treść wydaje mi się ,że to co najpotrzebniejsze to jest .
Czyta się dziwnie , mogło by być bardziej przejrzyście napisane czasami się gubiłem .