Oto pomimo zarzekania się, że Zafón pisze absolutnie nie dla mnie, trafiła do mnie książka o okładce w nienaturalnie zielonych barwach, po której ściekała szerokimi strugami mgła. Zielonej jak oczy pewnego starego latarnika - oczy, które widziały wiele, ale pewnych rzeczy, choćby się wypatrywały do bólu spojówek, nie zobaczą. "Książę Mgły" to debiutancka powieść Zafóna i widać to w każdym rozdziale. Tak, jakbyś uczestniczył we wspólnym pisaniu wypracowania.

Akcja rozgrywa się nad morzem: Zafón wyciąga szare i niebieskie długopisy i zaczyna odmalowywać swój obraz mgieł, zatopionych wraków i latarń. Na kolejnych stronach pisarz uczy się opisywać burzę i wiatr, którego cień dostrzeże dopiero później...

Mamy tutaj do czynienia raczej ze szkicami postaci, z pomysłami na ich historie. Jednak dzięki temu, że jest ich niewiele, zadbał o różnice - a to zawsze, zawsze na plus :)

Historia rzeczywiście opiera się na magii i wprowadzanemu przez nią nastrojowi, a nie na wyrafinowanej zagadce czy grze psychologicznej. Przynajmniej należy oddać sprawiedliwość autorowi, że uczciwie uprzedził o tym czytelnika. Zjawiska nie są wyjaśnione, one po prpstu są - i jeżeli wystarczy ci typowo młodzieżowa akcja, chwila dramatu, młodzieńcze uczucie i zagadka z przeszłości, "Książę Mgły" zapewni ci sympatyczny wieczór.

Bo oczywiście idealnym środowiskiem będzie szumiący za oknem deszcz i pustt, cichy dom. Zaraz, wcale nie taki cichy, przecież słyszę kroki miękkich łap. To tylko kot.

Kot o bursztynowych oczach...
Zapraszam na: pisanewzatchnieniu.wordpress.com

Oto pomimo zarzekania się, że Zafón pisze absolutnie nie dla mnie, trafiła do mnie książka o okładce w nienaturalnie zielonych barwach, po której ściekała szerokimi strugami mgła. Zielonej jak oczy pewnego starego latarnika - oczy, które widziały wiele, ale pewnych rzeczy, choćby się wypatrywały do bólu spojówek, nie zobaczą. "Książę Mgły" to debiutancka powieść Zafóna i...