Jest to kolejna książka, którą oceniam po dwukrotnym przeczytaniu. Tym razem Greg Bear, człowiek który wyobraźnie ma...no cóż. Jak to ująć? Trudno wyrażalną. Bardzo hejcili tą knigę na bastionie, jednak wyniosłem wrażenie, że tam są dziwaczni kónserwatyści co nawet konserwy hejtują. A więc zakończmy temat Bastionu i zamknijmy go w czeluściach nie pamięci.
Jak wiadomo Żywa Planeta powinna się rządzić pewnymi prawami co jest tu przedstawione. Cały umysł Sekot jest także wspaniały,inspirujący i dziwnie fascynujący. Co ciekawsze po lekturze hermetyczneg-starożytnego-mistycznego pisma Poimandres cały Sekot z Z*onamy wydawał się Doń dziwacznie podobny. Na początku to hejciłem, gdyż nie byłem otwarty na nowości a moja wyobraźnia nie potrafiła wyrazić egzystencji Planety Władającej Mocą, a w swej zarozumiałości to co niezrozumne dla mnie odrzuciłem jako idiotyczne. Ale po drugim przeczytaniu urzekła mnie ta historia. A wątek Tarkina i Sienara dał mi kilka chwil rozmyślań nad przyszłością galaktyki (patrząc z momentu w którym się dzieje powieść). Także więc podsumuje. Dobre, ale mieszane uczucia miałem. Specyficzna rzecz dosyć i rzekłbym, że trochę trudniejsza przynajmniej w wyobrażaniu sobie dziwów Żyjącej Planety. Jednakże brodziarzom którzy się zahartowali na dziwacznych knigach nie powinno to przeszkodzić.

Jest to kolejna książka, którą oceniam po dwukrotnym przeczytaniu. Tym razem Greg Bear, człowiek który wyobraźnie ma...no cóż. Jak to ująć? Trudno wyrażalną. Bardzo hejcili tą knigę na bastionie, jednak wyniosłem wrażenie, że tam są dziwaczni kónserwatyści co nawet konserwy hejtują. A więc zakończmy temat Bastionu i zamknijmy go w czeluściach nie pamięci.
Jak wiadomo Żywa...