Przyznaję, że przeczytanie pierwszego tomu "Pustynnej Włóczni" był momentem kluczowym dla mnie i dla tego cyklu. Tom drugi przygód krasjańskiego przywódcy i jego kompani był ostatnią książką w wersji papierowej, która leżała na mojej półce. Nie planowałem zakupu żadnych książek w najbliższej przyszłości, ale byłem już świadom dostępności kolejnych dwóch tomów cyklu demonicznego oraz relatywnie szybkiej publikacji kolejnej książki – „Tron czaszek”. To właśnie tom pierwszy sprawił, że podjąłem decyzję o zakupie dwóch brakujących książek, ale tym razem w wersji elektronicznej, której od razu zaznaczę – nie jestem fanem... W tym momencie jednak chciałbym już skupić się na drugim tomie „Pustynnej Włóczni” i po krótce przybliżyć Wam wydarzenia jakie zostały w nim przedstawione.
W przeciwieństwie do księgi I, fabuła nie skupia się głównie na krasjańskim przywódcy, ale przygody wszystkich bohaterów są mniej więcej w równowadze. Oczywiście tematem przewodnim tej księgi jest dokonana przez Ahmana Jardira inwazja na Zielone Krainy, a dokładniej przybycie Shar’Dama’Ka do Fortu Rizon. Oczywiście niczego niespodziewający się Rizończycy ulegają świetnie wyszkolenu najeźdźcy. Po podbiciu miasta i okolicznych wiosek rozpoczyna się proces „krasjańskiego” nawracania, czyli ludzie zostają podzieleni na różne warstwy społeczne, dzieci trafiają do Sharik Hora aby podjąć szkolenie i zdecydować o ich przyszłym losie.
Po drugiej stronie mamy Arlena, znajdującego się aktualnie w Zakątku Wybawiciela, który stara się przygotować mieszkańców tego miasteczka na nieuniknioną wojnę, jednak tym razem wrogiem nie mają być otchłańce, a świetnie wyszkolona armia krasjańska. Jednak naszego bohatera męczy jeszcze innego rodzaju wojna – wojna wewnętrzna. Przechodzi wiele rozterek na temat tego kim właściwie jest, a dokładniej kim się stał po tak wielu bojach z demonami. Czy dalej jeszcze jest człowiekiem, czy jednak bliżej mu już do demona ? Ludzie widzą w nim Wybawiciela, tego który według proroctwa ma stanąć na czele ludzi w wojnie przeciwko ciemności, kimś kto ich poprowadzić, być przywódcą. Naznaczony nie chce przyjąć tego tytułu, nie czuje się bohaterem. Jego marzeniem od dawna było tylko przywrócenie dawnych run ofensywnych, aby ludzie mogli bronić się przed demonami… Jednak jego czyny i bohaterskość, sugerują, że jest kimś więcej aniżeli posłańcem… Jak na taki obrót spraw zareaguje krasjański Wybawiciel – Shar’Dama’Ka ?
Poza historiami głównych bohaterów, poznajemy również losy Abbana – przyjaciela Jardira z czasów Sharik Hora, oraz przyjaciela Arlena za czasów gdy był posłańcem. Dodatkową, ciekawą historią jest opowieść o Rennie – przyjaciółce Arlena a dzieciństwa, a będąc bardziej precyzyjnym, o osobie, która została Arlenowi przyrzeczona…
Tym razem nie będę porównywał do siebie obu ksiąg „Pustynnej Włóczni”, zaznaczę jedynie, że obie są świetne i znajdują się wysoko na liście moich ulubionych książek. Czytałem tę księgę, zresztą podobnie jak poprzedniczki, w każdej wolnej chwili. Historia „Malowanego Człowieka”, inni bohaterowie cyklu oraz świat ukazany w tych powieściach jest bardzo łatwy do zrozumienia. Czyta się go przyjemnie i prawdopodobnie tym większą radość sprawił mi ten cykl ze względu na ciężkie przejścia z potężnymi tomiskami, bardzo skomplikowanych światów fantasy, które przeczytałem ostatnio. Malowany człowiek jest dla mnie taką odskocznią i cieszę się, że czekają już na mnie dwa kolejne tomy do przeczytania…

Przyznaję, że przeczytanie pierwszego tomu "Pustynnej Włóczni" był momentem kluczowym dla mnie i dla tego cyklu. Tom drugi przygód krasjańskiego przywódcy i jego kompani był ostatnią książką w wersji papierowej, która leżała na mojej półce. Nie planowałem zakupu żadnych książek w najbliższej przyszłości, ale byłem już świadom dostępności kolejnych dwóch tomów cyklu...